Reisverhaal «van centraal Vietnam naar het noorden »

een stukje Indochina | Vietnam | 3 Reacties 10 April 2016 - Laatste Aanpassing 10 April 2016

7. Bach Ma nationaal park

Het Bach Ma N.P. ligt wat verder van de kust, tussen Da Nang en Hue. Volgens de reisgidsen is dit het best toegankelijke N.P. in Vietnam.
Met de auto kan er bijna tot op de top gereden worden. De reden hiervoor is dat de Fransen een weg hebben aangelegd om in de bergen en bossen villa’s te bouwen, buitengoed voor Fransen en rijke Vietnamezen. Dat gebeurde in de jaren 1930.

een foto van een villa van een Franse familie uit 1939

Tijdens de Vietnamoorlog hadden de Amerikanen een bergtop in Bach Ma uitgekozen als plaats waar ze helicopters zouden stationeren. Vanaf deze top zouden ze een goed zicht hebben tot aan de zee, de spoorlijn en de belangrijkste noord-zuid weg in het land.

op de tweede top, waar het wandelpad boven komt, is er weer een plaats waar boeddhisten komen. Er is een grote klok. We zien een man die komt offeren. Als we dichterbij komen zien we hem pakken nepgeld verbranden. Dat nepgeld doet ons aan monopoliegeld denken

zoals alle klokken hier, wordt er geen klepel gebruikt, maar wordt met een stuk boomstam het geluid gemaakt

Dat was natuurlijk buiten de Vietcong gerekend. Zij maakten het leven van de Amerikanen zuur. De VS heeft hier gedurende zeven jaar Agent Orange uitgestrooid. Hierdoor werd de vegetatie verwoest, enkel nog wat grassen bleven overeind.

een foto van de besproeiingen door de VS met Agent Orange (ontbladeringsmiddel, dat dioxines bevat en heel wat schade aan mensen en hun erfelijk materiaal veroorzaakt)

momenteel heeft het bos zich grotendeels hersteld

Om zich weg te steken heeft de Vietcong tunnels gegraven. Die zijn momenteel nog te zien en toegankelijk.

Tijdens die oorlog zijn de villas plat gebombardeerd. Nu zijn er ruïnes of de ruïnes zijn al overwoekerd door het nieuwe bos, of sommigen zijn herbouwd tot restaurant of overnachtingsplaats.

een ruïne van een villa

Sinds de oprichting van het nationaal park zijn wandelwegen aangelegd. Vanaf de rijbaan kan men op verschillende plaatsen wandelingen maken, dikwijls naar een waterval. Die wandelingen zijn maximaal 3 km lang, maar sommigen wandelingen liggen erg steil. We kiezen voor de gemakkelijkste.

de borden die info geven zien er nieuw uit. Hier boven staan 2 paarden uitgehouwen in steen. Het gebouw op de achtergrond staat op de top, binnen hangen mooie borden met info over het verleden van het park

Hoogtes onder 900m bevatten tropisch regenwoud, boven 900m is de begroeiing subtropisch regenwoud. En regenen kan het hier! Terwijl in België de gemiddelde jaarlijkse neerslag 850mm is, is deze hier in het Bach Ma N.P. bijna 10.000mm per jaar!

Waar de hellingen wat steil zijn, heeft men trappen gemaakt. Sommigen zijn nog in goede staat, andere niet meer zo

Het zou hier frisser zijn dan in Hue, daar hebben we echter niets van gemerkt.

Het pad naar de top is in feite een verharde weg, soort slechte kasseiweg. Moto’s rijden hier naar boven.

ook hier loopt de weg door het bos

Hier bij de top vinden we de Bach Ma tunnels, gegraven eind 1973. Ze zijn niet lang, maar hebben we een bocht zodat mensen beschermd zijn bij bominslagen. De tunnels zijn 1,85m hoog, voldoende hoog voor Vietnamezen.

Stephan gaat een tunnel in, dit is de toegang

ook binnenin is de breedte nog comfortabel

We wandelen op het Rododendronpad, zo genoemd omdat er op bepaalde plaatsen in februari en maart rododendrons bloeien.

omdat het pad op grotere hoogte ligt, lopen we hier door het subtropische regenwoud, veel begroeiing en vochtig warm

op een grote, open plaats is er een offerplaats voorzien met zeer grote beelden

het leuke van deze wandeling is dat er verschillende beken te zien zijn, soms kruist het pad ze, soms loopt het pad evenwijdig

we eindigen onze wandeling bij een natuurlijk meer. Aan de overzijde zien we nog twee bloeiende rododendrons

dichterbij, langs ons pad komen we nog een stuik tegen met enkele bloemen

Het Fazantenpad ligt lager, in het gebied van het tropische regenwoud

dit merken we aan de overdadige begroeiing

(foto van internet) de naam Fazantenpad is gegeven omdat in het Bach Ma nationaal park een endemische soort (soort die enkel hier voorkomt) fazant leeft: Edward’s Fazant (Lophura edwardsi)

8. Hue en de omgeving
Hue ligt zowat in het midden van Vietnam, als we de noord-zuid afstand nemen.
Geografisch ligt Hue in Noord-Vietnam omdat tussen Da Nang en Hue een hoog gebergte Vietnam horizontaal doorsnijdt. Dit gebergte hield vroeger volkeren een tijdje tegen, het houdt wolken tegen zodat het weer noordelijk en zuidelijk van de gebergte verschillend is.
Historisch behoorde Hue tot Zuid-Vietnam omdat de demarcatielijn een stukje noordelijker lag, rond de 17^de breedtegraad.

over de “parfumrivier” liggen verscheidene bruggen. Deze is ontworpen door Gustav Eiffel!

Parfumrivier is de benaming afkomstig van de sterk geurende bloemen uit boomgaarden stoomopwaarts, die in de herfst in de rivier vallen en een zwakke geur verspreiden. Nu doet de rivier helemaal niet aan parfum denken, met al het afval dat er rond drijft, en de vervuiling die in stroomt.

Tijdens een wandeling moeten we het spoor kruisen. Het licht springt op rood en de bel begint te rinkelen.

twee meisjes moeten de sporen afsluiten voor fietser, brommers en auto’s. Zolang die afsluiting niet helemaal gesloten is probeert iedereen nog over te steken. De afsluiting moet gereden worden en bestaat uit 4 delen

zo lang de trein ver genoeg is, lijkt het nog op iets

maar als hij ons voorbij rijdt zien we dat elke wagon een soort krotwoning is binnenin

eens de afsluiting weer open,schiet al het gemotoriseerde verkeer gelijktijdig in actie

De reden waarom zovelen mensen een korte tijd in Hue verblijven, zijn de resten van de keizerrijk-tijd, toen Hue de hoofdstad was van Vietnam. Dit was tussen 1802 en 1945.

Ooit behoorde het gebied rond Hue tot het Champa-koninkrijk. In 1306 echter wou de Champa koning trouwen met een prinses van de Viet. In ruil voor haar hand moest hij het land rond Hue en noordelijk ervan aan de Viet afstaan, wat hij ook deed. Vietnamezen namen dan dit gebied in en het gebied rond Hue was het administratief centrum van het land. In 1558 werd vanuit Hanoi, een lord Nguyen naar dit gebied gezonden als gouverneur van het district. Ongeveer gelijktijdig begonnen andere lord Nguyen te regeren over Zuid-Vietnam, voor ongeveer 200 jaar. Op het einde van de zeventiende eeuw verhuisden de lords (Nguyen) de citadel naar zijn huidige plaats in Hue. Om de grond vrij te maken moesten enkele dorpen met de grond gelijk gemaakt worden.

In 1802 zette prins Nguyen, de toenmalige heerser over Zuid-Vietnam, Hue op de kaart. Hij stichtte, met de hulp van de Franse bisschop, de Nguyen dynastie door Keizer Gia Long op de troon te zetten. Deze keizer wou het noorden en het zuiden van het land verenigen en verhuisde de hoofdstad van Hanoi, in het noorden, naar Hue , in het midden van het land. Het was maar dankzij Franse militaire ondersteuning dat Gia Long keizer was en bleef.

V 1001 de Fransen hebben verschillende gewoontes nagelaten in Vietnam, zoals bakkerijen met croissants en baguettes. Hier zien we echter voor het eerst ook jeu-de-boule

De bouw van de keizerlijke stad echter werd gespiegeld aan deze van de Verboden Stad in Peking. Dit zou het gebied zijn uitsluitend voor de keizer. Daarrond kwamen de administratieve en burgerlijke wijken, van elkaar gescheiden.
In 1884 hadden de Fransen al het gebied rond de keizerlijke stad ingenomen, ze lieten de keizer echter ongemoeid, zij het dan dat de man geen enkele echte macht uitoefende.
Onder de heerschappij van de Nguyen werd Hue het centrum van kunst, filosofie en boeddhisme. De keizers echter leiden een enorm luxueus leven en ze hadden uitgebreide bouwplannen. Om dat alles te bekostigen moesten zij hoge belastingen heffen.

In 1945 tekende de laatste keizer Bao Dai de troonsafstand, alle adel werd immers door de Fransen afgeschaft. Omdat de keizer een gewoon mens zou worden zoals iedereen anders in Vietnam, verhuisde hij naar Frankrijk waar zijn vrouw en kinderen al een tijdje verbleven. Dit was het einde van Hue als keizerlijke hoofdstad.
In 1947 was er een enorme brand in de stad Hue, waardoor houten gebouwen in de vlammen opgingen.

In de jaren 1960 zijn in de buurt van Hue verschillende slagen geleverd tussen voor- en tegenstanders van het communisme. Er zijn nadien massagraven gevonden met duizenden lichamen. Sommigen zouden zelfs levend begraven zijn. Tijdens de Vietnam oorlog, zat de Vietcong (Nationaal Front voor de bevrijding van Zuid-Vietnam, een communistische organisatie) in de citadel van Hue. Amerikanen hebben het gebied zeer zwaar gebombardeerd zodat er ongeveer niets meer recht stond.
We zien foto’s van de citadel, een ruïne!

De heropbouw van Hue kreeg een sterke duw voorwaarts toen in 1993 de Unesco de resten van de keizerlijke stad als werelderfgoed herkende. Hierdoor kwamen internationale middelen en projecten die voor de heropbouw zorgden.

Keizer Gia Long, de eerste keizern van de Nguyen dynastie liet de citadel bouwen. Zijn zoon, keizer Minh Mang bouwde verder.
Het gebied werd door 3 concentrische reeksen muren beschermd, meer de vorm van een vierkant of rechthoek dan van een cirkel). De buitenste heeft een omtrek van ongeveer 10 km.

net binnen de buitenste muren, aan de zuidzijde ligt de Vlaggentoren. Deze toren, bestaande uit drie boven elkaar liggende terrassen, is opgericht in 1807

op de 4 hoeken van deze 2,5km lange muren staat een wachttorentje

de muur is niet een lange lijn, maar springt dan weer eens in en stulpt dan weer eens uit

over de ganse lijn van de 4 zijden van de buitenste omwalling, komen er 10 doorgangen voor. Deze is er één van, de doorgang voor de vrouwen

hier is te zien hoe dik de muur is, nl 31m. Boven de doorgangen is de muur 6m hoog.

Binnen deze muren kwamen kantoren, parken en tempels voor. In het midden was (is) er dan de tweede muur, net zoals de eerste omgeven door een slotgracht.

aan elke zijde van de tweede muur is er een toegangspoort, vooraan (zijde van de rivier) de toegang voor de keizer, links voor vrouwen, rechts voor mannen en achteraan één om de keizer incognito het paleis te kunnen verlaten

deze is de voornaamste toegang tot de keizerlijke stad, nu ook de toegang voor de bezoekers

in deze poort zijn er 5 toegangen. Vooraan zijn er 3, de middelste en breedste is voor de keizer (deze die links te zien is), rechts daarvan is de toegang voor mannen, links voor vrouwen. In de zijmuren is er telkens één toegang, rechts (deze die te zien is op de foto) is de toegang voor de militairen

en links de toegang voor de olifanten

er staan 9 kanonnen opgesteld, voor elke keizer één

Binnen deze tweede muur lag de keizerlijke stad met de keizerlijke paleizen. In het midden ervan bevond zich de Purperen Verboden Stad, ook omgeven door muren. Dit was het gebied uitsluitend voorbehouden voor de keizer. Sinds de Amerikaanse bombardementen bestaat de purperen stad niet meer. Men is van plan om in de toekomst alles te herbouwen. We zien dat daar reeds aan begonnen is.

sommige gebouwen zijn een tijd geleden al opnieuw gebouwd. Ze zien er weer al vervallen uit

in dit gebouw worden de 7 keizers vereerd. Binnen mogen geen foto’s genomen worden.

Hier leren we dat er 13 keizers gekroond zijn, waaronder één als kind van 7 jaar, maar dat 5 van hen heel kort geregeerd hebben en gedood zijn door de Fransen. Eén is moeten aftreden, dus 7 hebben normaal geregeerd (zij het zonder enige macht)

een foto van de kroning van de keizer van 7 jaar oud

in een van de gebouwen zien we een mooie (en onpraktische) trap

een mooie poort (van ver mooi)

het woonhuis van de moeder van de keizer, een erg belangrijke vrouw in het keizerrijk. In feite was zij de enige vrouw die zo ongeveer dezelfde rechten had als de keizer

hier was de ontvangstzaal van de moeder van de keizer

dit gebouw wordt helemaal opnieuw gebouwd

de purperen verboden stad. Hier stond vroeger het paleis van de keizer of van de keizerin daar waar nu gras ligt

er wordt hier keizerlijke muziek gespeeld

de bibliotheek is helemaal opnieuw gebouwd. Gelukkig was er van elke plek wel een foto zodat alles gemakkelijk kan gereconstrueerd worden

De keizerlijke stad is het gebied dat door zeer vele toeristen bezocht wordt.

De keizers hadden een groot aantal hoge ambtenaren in dienst, de mandarijnen, naar Chinees model. Het actuele dorp, Kim Long, bestaat uit lanen en smalle waterlopen.

lanen en kleine waterlopen

Hier bouwden de mandarijnen hun huizen.
We maken er een wandeling door het voornaamste straatje. De voormalige huizen van mandarijnen hebben een bordje waarop dat vermeld is.

de toegang tot het mooiste van deze huizen

het mooiste, voormalig huis van een mandarijn

schoon van ver, maar ver van schoon als je dichterbij komt

dit grote, mooie huis heeft ook zo een bordje. We kunnen enkel een foto nemen door het mooie houten hek

de openingen zijn groot genoeg om de lens van de camera erdoor te krijgen

We bezoeken ook een tuinhuis (betekent hier, een huis dat in een tuin gelegen is) dat gebouwd is door een mandarijn van de laatste keizer. Dit huis is nog volledig zoals toen. Nu is het in bezit van de vierde generatie. Het tuinhuis wordt geopend voor bezoekers, wij bezoeken het met de gids.
De bewoners hebben vlakbij, in dezelfde tuin, een huis gebouwd waar zijn wonen en leven. De eigenaar vertelt ons dat het tuinhuis samen met de mooie, grote tuin er rond nu een waarde heeft van 3 miljoen US dollar!

de toegang tot het tuinhuis

links is het tuinhuis, het licht gekleurde rechterdeel is een stuk van het nieuwe huis

binnen in het huis

keizers en de mandarijn worden hier vereerd

enkele foto’s van de tuin

voor het huis ligt er een rechthoekige vijver

een bloeiende cactus

Nog wat verder verwijderd van de citadel, komen we bij de Thien Mu Pagoda. Ze is gebouwd in 1601 en daarmee de oudste van de stad. Het bijhorende klooster telt 60 monniken waarvan veel nog kind zijn. Het zijn dikwijls jongens uit arme families. Door hen naar het klooster te brengen als monnik hebben ze voedsel, kledij en krijgen ze onderwijs. Monnik is men maar voor een zekere tijd, dus later gaan die jongens een gewoon leven leiden.

deze monnik moet zo ongeveer om de halve minuut de gong slaan

Dichts bij de rivier zien we een zeven verdiepingen tellende toren, 21m hoog. Die toren werd pas in 1884 toegevoegd.

de toren

in een van de zijgebouwen hangt er een grote, zware, bronzen klok. Hier wordt geen klepel gebruikt, wel een stok waarmee de bel wordt aangeslagen. De klok weegt meer dan 2 ton en werd in 1710 gegoten

de rivier hier is erg breed

in de tuin staan heel wat bonsai bomen

Voor de keizers was hun “tweede huis”, de gebouwen waar ze zouden begraven worden, erg belangrijk. In het boeddhisme gelooft men immers in de wedergeboorte.
Tijdens hun leven kozen de meeste zorgvuldig de plaats waar dat tweede verblijf zou komen, en waren ze bezig met de plannen. Bij hun dood werden die plannen dan uitgevoerd door hun opvolger.
Zeven van de twaalf keizers hebben hun graftombe ten zuiden van de stad. We bezoeken er twee, tijdens een tour met een gids. De andere keizers zaten slechts zeer kort op de troon, gaande van 3 dagen tot 4 maand. Fransen maakten hen een kopje kleiner. Zij werden dan niet in een mausoleum begraven.

Voor het graf van Minh Mang, de tweede keizer, hadden hoge ambtenaren van het hof 14 jaar nodig om de plaats te kiezen. Eens gekozen werden er tienduizend arbeiders opgetrommeld. Die bouwden het ganse complex in 3 jaar. Het gebied bestaat uit 15 ha park en tuin en vooral vijvers. Er zijn ook enkele gebouwen waar werd gebeden en geofferd en waar de keizer en zijn eerste vrouw werden herdacht. De eerste vrouw stierf toen ze 17 jaar was. Maar geen nood, de keizer had nadien nog 34 vrouwen en 105 concubines, waardoor hij meer dan 150 kinderen kreeg!!!

De plaats van zijn graftombe echter is onbekend. Er is een groot, cirkelvormig gebied, op een heuvel met onderaardse kamers en gangen. Daar moet de kist van Minh Mang ergens staan. Na zijn begrafenis echter is alles toegemaakt. Hierdoor wilde de keizer er zeker van zijn dat de Chinezen (zijn vijanden) hem niet zouden vinden.

toegang tot het gebied waarbinnen zich het graf van de tweede keizer bevindt

niet veel verder maken een aantal figuren (in steen) hun opwachting bij de keizer (gestorven) zoals een olifant en een paard

een mandarijn-administrator

en een mandarijn-krijger

toegang tot de tempel. De middelste poort was eenmaal open nl. om de kist met de keizer binnen te brengen. Sindsdien gaat enkel de linker poort, voor vrouwen en de rechterpoort voor mannen, open

binnen in de tempel

er is harmonie tussen de gebouwen, de natuur en (kunstmatige) meren

met waterplanten in het meer en bomen rond het meer

alle paden en toegangspoorten liggen op één lijn, links en rechts ervan is er water en daarrond gras en bomen

deze trap leidt naar de gesloten deur boven. Voorbij die deur is er een gebied dat afgesloten is door een rondgebouwde muur. In dit gebied, ergens die onder het oppervlak, bevindt zich de kist met de keizer. Dit moet ervoor zorgen dat de Chinezen zijn kist niet kunnen vinden en meenemen, weg van zijn geliefde ”tweede” woning

Het graf van de voorlaatste keizer, Khai Dinh, is helemaal het tegengestelde van het vorige. Jaar voor zijn dood bezocht deze man Parijs. Daar zag hij de pracht en de praal van enkele paleizen, die hem zo erg aan gesproken hebben dat zijn graf helemaal in dezelfde stijl is (met nog Chinese invloeden)

dit is de start van de 127 treden tot aan het gaf van de keizer

net voorbij de toegang staat ook hier een rij mandarijnen. Het is duidelijk gezien welke mandarijnen de administratie behartigen en welke vechten.

hier helemaal geen harmonie tussen gebouwen en natuur. Enkel stenen overheersen

de invloed van het westen is groot

overal bij de Nguyen keizers, is de toegangspoort voor de keizer in een gele kleur geschilderd

overal mythologische figuren

de voorkamer van het “tweede paleis”

overdaad aan keramiek

dit is het graf van de keizer, de kist zit wel enkele meter dieper

bovenop het geheel staat er een troon waarop een afbelding van de keizer zit. Boven zijn hoofd is er een baldakijn.

Deze keizer hield overdadig veel van de pacht en de praal. Hij had 12 vrouwen, omdat het moet. In geheim documenten zou er vermeld zijn dat de man homo was. Hij had een kind, een zoon. De zoon werd uiteindelijk de laatste keizer

We gaan langs de Tempel van Hemel en Aarde. Die plaats ligt aan de overzijde van de Parfumrivier t.o.v. de citadel. Als de keizer zich niet meer goed voelde in zijn paleis, stuurde hij alle vrouwen en concubines naar huis en kwam hij naar dit gebied om er te offeren. Hier zijn 3 terrassen. Het middelste is hoekig en stelt de aarde voor, het bovenste is rond en stelt het universum voor.

het gebied van de tempel is groot en een oase van rust, midden al de stadsdrukte

het ronde terras dat het universum voorstelt

het vierkante (hoekige) terras dat de aarde voorstelt

6 km ten oosten van Hue ligt een erg landelijk dorp. Op zondagochtend lopen we op de lokale markt rond. Er zijn hier heel weinig toeristen.

Het plaatsje is erg bekend omwille van zijn houten brug Thanh Toan Bridge, die enigszins doet denken aan de Japanse brug in Hoi An. De brug hier werd in 1776 opgericht ter ere van de vrouw van een mandarijn, die van deze streek afkomstig was. In het midden van de brug is er een altaar voor deze vrouw.

Thanh Toan Bridge

het water waarover de brug gaat, is een kleine rivier, heel groen en vredig

de brug dichterbij opgebouwd uit hout en keramiek. Binnen zijn er aan beide zijden zitbanken waar mensen in de schaduw een babbeltje kunnen houden of wat uitrusten

enkel ter hoogte van het altaar zijn er geen zibanken

enkel beelden van de markt

deze vrouw zit helemaal in zichzelf haar soep te eten, water noedels

ook deze mensen zitten in hun eigen wereldje bezig

voor mensen die alternatieve eiwitbronnen promoten: eet eens kwal

Tilapia, de vis die bij ons in diepvries verkocht wordt, wordt hier gekweekt

koop je hier op de markt een kikker, dan neemt de verkoopster haar schaar, snijdt de kop van het levende dier er af en nadien ook de pootjes. Alles wordt dan in een zakje meegegeven met de koopster

er zit een vrouw met een stikmachine en wat stoffen. Een kledingstuk is zo klaar

9. over de DMZ (demarcatie lijn)

Wanneer we in Hue vertrekken, hebben we een auto (4x4) met chauffeur. Die huren we bij AVR in Laos, het bedrijf dat ons ook een auto en chauffeur leverde toen we Thailand en Laos bezochten.

we geven de chauffeur info over het vervolg van de reis

de auto waarmee we het noorden van Vietnam zullen verkennen

We rijden langs de kust richting noorden. Bij de 17^de breedtegraad rijden we over de Ben Hai Rivier.

kaart waar de demarcatielijn in aangeduid

de Ben Hai rivier

Deze rivier vormde de demarcatielijn tussen Noord- en Zuid-Vietnam, na de conferentie van Genève in 1954. Hierbij kwamen de Fransen en de communistische Viet Minh (uit Noord-Vietnam) overeen om het land in 2 te splitsen zodat er vrede zou komen. Die tweedeling zou opgeheven worden na de verkiezingen van 1956. Hierbij keerden alle Franse troepen, die in Noord-Vietnam gelegerd waren terug naar het zuiden, en alle communistische troepen keerden naar het noorden.

Hien Luon Bridge, de brug over de rivier ten tijde van het bestaan van de gedemilitariseerde zone

de triomfboog aan de noordzijde van de brug

een wachttoren op de zuidelijke oever, het politiestation waar iedereen enalles gecontroleerd werd

monument op de zuidoever om de oorlog te herinneren

Een strook van +/- 5 km aan beide zijden van de rivier werd gedemilitariseerde zone, geen van beide kampen mocht in dit gebied verblijven. Verschillende landen waren bij de conferentie aanwezig en verklaarden zich akkoord met de mondelinge overeenkomst. De VS echter, en de regering vn de laatste keizer Bao Lai, waren niet akkoord met dit besluit.
Verkiezingen bleven uit en in 1959 was er de eerste schending van het akkoord door het noorden toen de Ho-Chi-Minh-trail gebouwd werd dwars over en door dit gebied.
In 1966 escaleerde het conflict. Aan beide zijden werd er bewapend, geschoten, het verdrag geschonden,… .

Na de val van Saigon in juni 1975 had de DMZ geen zin meer. Ze werd dan ook opgeheven in juli 1976.

een soort bunker en vlaggentoren aan de noordzijde. Op de muren is er een stukje geschiedenis weergegeven

aan deze zijde gaat het over de conferentie van Genève

en hier over de val van Saigon, bij de inname van het presidentieel paleis

een voorstelling van het UN 76 observatieteam dat hier, op de noordoever, bijeenkwam

luidsprekers werden langs beide kanten gebruikt

dikwijls in het veelvoud om de propaganda goed over te brengen

op de noordelijke oever is er nog een bunker

Mensen leefden ten tijde van de oorlog veelal ondergronds. Er waren kilometers tunnel waar het dagelijkse leven door ging

een kinderkribbe in een tunnel

een display dat een duidelijk beeld geeft over het leven in de oorlogstijd

10. Dong Hoi en het Ke Bang N.P.

kaart waar Dong Hoi en het gebied van het park is aangeduid

Dong Hoi is een stadje aan de zee, niet toeristisch, maar wel het vertrekpunt voor bezoeken aan het Ke Bang Nationaal Park.

 een brede rivier mondt bij Don Hoi uit in de zee. Hier een brug in de stad over de rivier

de beide oevers van de rivier zijn opgekuist en hebben een mooi park en wandelpad. Sommige armen hebben nu hun krot opgetrokken boven het water

dit koppel komt net “thuis” met hun ronde rubberen bootje. Dat bootje moet vast gelegd worden en dan klimmen ze blootvoets naar boven

mensen hier proberen iets te verdienen door vis te vangen en die te verkopen

op de markt zien we dat vers aangevoerde vis op een korte tijd verkocht is

in het park-en wandelgebied staat een beeld met twee dolfijnen

een ruïne van een kerk, gebouwd in 1886 en verwoest door een Amerikaans bombardement in 1965

nog een laatste overblijfsel van een citadel van de Nguyen dynastie, de keizers die in Hue hun hoofdverblijf hadden. Enkel de slotgracht is nog intact

op de markt liggen ook roggen te koop

evenals bloemen

en groenten en fruit

een van de vele noedelkramen

We wandelen even richting zee

het aantal hotels in het stadje is vrij hoog, dit in tegensteling tot het aantal restaurants

hier liggen vele vissersboten waarvan sommige in gereedheid gebracht worden om te vertrekken. Zo stokkeren ze enorme massa’s ijs.

een lokale scheepsbouwwerf

waar 2 boten op stapel staan

Vanuit Dong Hoi kan het nationaal park Ke Bang gemakkelijk bereikt worden, als men tenminste voor vervoer zorgt. Het nationaal park reikt tot de grens met Laos, over de grens is er ook een nationaal park. In 2003 werd het Ke Bang Nationaal Park door de Unesco tot werelderfgoed uitgeroepen. 

Het park heeft een oppervlakte van meer dan 1233 km². Het landschap bestaat uit karstrotsen waar heel wat grotten in verscholen zijn, de vegetatie is deze van tropisch regenwoud.

de altijd groene weelderige vegetatie

het is nog erg mistig rond 9u30

Op heden weet men dat er meer dan 104 km grotten en ondergrondse rivieren te vinden zijn, in een gebied dat zo een 400 miljoen jaar geleden werd gevormd. Hiermee is Ke Bang het oudste karst gebied in Azië.

De Phong Hna grot is met zijn 44,5 km de langste grot. Met een boot gaan bezoekers 1,5 km diep in de grot. Daar wordt rechtsomkeer gemaakt en het laatste stuk in de grot wordt te voet afgelegd. Om bij de grot te komen varen we eerst al een half uur op de Son rivier stroomopwaarts. Deze rivier stroomt door de Phong Hna grot. Verder stroomt de Son nog door andere grotten.

de bootjes waarmee we tot aan de grot varen, voortgedreven door een motor, en in de grot door twee roeiers

als we bij de grot komen is er een strand waar we straks terug op het bootje zullen stappen

de toegang tot de grot gebeurt via de rivier. Bij de terugkeer stappen we naar buiten, waar het bootje ons weer opvist

bij de wandeling komen we voorbij mooie formaties van stalactieten en stalagmieten

gelukkig is de verlichting neutraal. Vroeger werden hier allerlei kleurlampen gebruikt, eerder een discotoestand dan een druipsteengrot

we hebben nog zeer veel mooie foto’s

De Thien Duong grot, of Paradise Cave, ligt een stuk zuidwestelijker. Deze grot, meer dan 31km lang, is ontdekt door een plaatselijke boer. Britse wetenschappers en grotexperten hebben nadien de grot verder onderzocht. De opening van deze grot is vrij klein en ligt een eind in de hoogte. Er is een redelijk steil betonnen pad, en een trap met meer dan 500 treden gemaakt (naar keuze één van beiden) om bij de ingang te komen. Eens binnen komen we boven in een reusachtig grote ruimte, waar hier en daar al lang geleden rotsblokken van het plafond gevallen zijn. De hoogte gaat tot 100m en de breedte tot 150m. Hier dalen we weer 350 treden, er is een houten breed wandelpad gemaakt in de grot waar bezoekers niet naast mogen stappen. De totale lengte die we kunnen wandelen is slechts 1 km, genoeg om veel moois te ontdekken.

eens binnen de grot is er een plankenpad en veel trappen

soms kleiner en fijner, soms zeer groot zijn de formaties

een natuurlijk, kleurrijk spektakel

een formatie die lijkt op een gordijn

doordat de kalk met verschillende andere mineralen gemengd is, krijgt het gesteente een andere kleur

een doorkijkje naar de volgende zaal

een zitbank met op de achtergrond een gans landschap

net een paddenstoel waar kabouters voor staan

immense zalen met veel mooie formaties

Op de terugweg zien we de karst-rotsen beter, de mist is veel minder

11. Ninh Binh en omgeving

De afstand tussen Dong Hoi en Ninh Binh is ongeveer 400km. Omdat we nu gemotoriseerd zijn lukt dat in één dag. Het verkeer in Vietnam immers gaat traag. Er zijn geen autowegen, de wegen lopen door de dorpen en steden, Vietnamezen rijden zonder te kijken,…
Onze chauffeur rijdt gelukkig goed, helemaal anders dan de Vietnamezen.

kaart waar Ninh Binh is aangeduid

We verblijven buiten de stad Ninh Binh. Het is immers een grote, nietszeggende stad.
De omgeving echter, met de vele karstlandschappen is wel de moeite waard. Het gebied wordt het “droge Halong Bay” genoemd. Halong Bay zelf, dat we nog zullen bezoeken, is een karstlandschap dat in zee ligt. Hier bij Ninh Binh, ligt het op het land.

Tam Coc is een gebied waar een rivier zich door het karst slingert. De meeste mensen bezoeken het gebied per boot. Eén boot is voor 2 personen, eventueel nog met een Vietnamese gids en de roeier of roeister.

de bootjes zijn uit metaal en klein

prachtig karstlandschap

overal waar mogelijk wordt er rijst geteeld

het is de ganse dag mistig en soms is er fijne nevel. We worden er niet echt nat van

heel lang geleden moet het peil va het water hier zeker 2m hoger gelegen hebben. We zien op de meeste rotsen uitschuringen tot op die hoogte

dramatisch en mysterieus

hoog op de rotsen zitten ooievaars

geiten en geitenvlees zijn de specialiteit van hier

Tam Coc is er voor bekend dat de roeier/roeisters regelmatig met hun voeten roeien.

roeien met de voeten

een non roeit met de handen

bij de vrouwen die roeien met de voeten, zien we dat ze soms een fietsbeweging maken.
Mensen moeten wel erg sterke buikspieren hebben

roeien en gelijktijdig een paraplu boven je hoofd open houden

De tocht gaat door 3 grotten, vrij laag, maar toch goed bevaarbaar en breed genoeg om twee of meer boten elkaar te laten kruisen. De eerste grot, met zijn 127m de langste heeft een knik zodat je bij het binnen varen de uitgang niet ziet. De andere twee groten zijn minder lang.

tegenlicht bij het verlaten van de eerste grot

Iets verder ligt Bich Dong Pagoda. Ze is op verschillende hoogtes tegen de rots gebouwd.

toegang tot de pagoda

de middelste verdieping met een tempel en boeddhabeelden

de beelden zijn erg eenvoudig, mensen komen hier offeren

Op het einde van de weg, slechts 13 km van Ninh Binh verwijderd, ligt Thung Chim of Bird Valley.
In het gebied kan gewandeld worden en men kan een korte boottocht maken om vogels, vooral ooievaars te zien.

officieel heet het hier in het noorden van Vietnam “lente”. Er bloeien bloemen , er zijn bomen overladen met fruit,…

er is een kleine brug over het meer, gemaakt uit bamboe. Oor het erg vochtige weer, is de bamboe zeer glibberig en moeten we voorzichtig over het bruggetje

ook hier zien we enkele geiten

met het bootje komen we dichterbij de vogels

in de verte het silhouet van een reiger

enkele van de zeer vele ooievaars welke hier leven

het zijn Aziatische Open Bek Ooievaars

de vogels zitten samen op de takken van één boom. In de top is er een nest

Hoa Lu was ooit de hoofdstad van de eerste koningen van Vietnam, dit vanaf 968nC tot 1009 nC. De eerste 12 jaar was het de Dinh dynastie, daarna de Le-Dy dynastie, met telkens 1 koning. De laatste koning had 3 zonen. Hij koos de tweede als zijn opvolger, maar de eerste was zo jaloers dat hij zijn broer doodde en zelf koning werd. Maar iemand van het koninklijk hof wou de macht grijpen. Hij vermoorde de oudste zoon en werd zelf koning. Al gauw echter werd hij gevangen genomen en geëxecuteerd. Volgens de legende werd zijn lichaam in delen verdeeld en door de boeren opgegeten.

Nadien werd het machtscentrum van de Viet naar Ha Noi verplaatst.

de toegang tot het gebied van de Hoa Lu dynastie

toegang tot een gebied. Hier is het meestal erg vochtig, warm en mistig zodat de stenen gemakkelijk beschimmelen

wanneer dit alles gerenoveerd of herop gebouwd is, weten we niet

vroeger werd Vietnamees geschreven met Chinese karakters. Sinds de bezetting door de Fransen, heeft er zich een Fransman mee bezig gehouden om Vietnamees in het alfabet om te zetten, zj het met krulletjes, streepjes en soortgelijke tekens

vandaag is alles opgekuist en bevlagd

een hostess staat klaar met een offerande

iets later zien we een minister en zijn gevolg komen, de verklaring voor alles

overal worden wierookstokje gebrand

er is een hall die opgravingen overdekt. Hier zijn resten van het voormalig koninklijk paleis

versieringen op de draagstoel van de keizer

standbeeld van de koning in de tempel

de moderne stadspoort

we komen een groep monniken en nonnen tegen. Deze man wil op de foto met ons

Wat verder ligt Bai Dinh Pagoda. Dit is het grootste pagoden- en tempelcomplex van Vietnam. Het nieuwe complex bevindt zich dichtbij de oude Bai Dinh pagode, die in het begin van de twaalfde eeuw werd gebouwd. Het gebied is zo groot dat er een eind er buiten een reuzen parking is, tussen kraampjes met souvenirs, met wierookstokken en met voedsel. Daar worden tickets verkocht voor elektrische busjes en daarmee wordt dan een afstand van meer dan 2 km afgelegd naar de toegang tot het tempelcomplex. Het complex is volledig ommuurd en start met een grote toegangspoort. Die ligt aan de korte zijde van een rechthoek.

de grote toegangspoort die enkel in uitzonderlijke omstandigheden open gaat

de binnentoegangspoort

De lange zijden links en rechts worden gevormd door gaanderijen met in het totaal 2 maal 500 traptreden omhoog. Hier bevinden zich in de wand duizenden boeddhabeelden. Voor het grootste deel van de lengte staan er alabast beelden van monniken die een vroom leven hebben gehad.

de duizenden boeddha’s

de albasten beelden.

Mensen gaan voorbij en wrijven over de knieën, de dikke buik, … vandaar de zwarte kleur

deze heeft een hond mee

en deze een ram en een slang

Tussen de 2 lange zijden is er, van beneden naar boven, een klokkentoren en 3 tempels, die telkens groter zijn dan de lager gelegene. Op de pleinen voor de tempels en in de tempels kunnen massa’s mensen terecht.

de klokkentoren

de reusachtige klok

de eerste tempel, reeds zeer groot

bewakers om de boze geesten tegen te houden

dit zeer grote beeld is gemaakt uit één boomstam

in de tweede tempel zijn reusachtige boeddhabeelden te zien

alles is hier enorm groot en beschilderd met goudverf

de bovenste en grootste tempel

een non en enkele mensen in nonnenkledij

Zijdelings is er een toren met dertien verdiepingen. Omdat het erg mistig is gaan we niet naar boven.

dit gebouw wordt hier de “stupa” genoemd

De totale lengte van de rechthoek is 1 km. Langs de andere lange zijde dalen we weer af tot de toegang. Hier kunnen we opnieuw een ticket kopen om met een elektrisch busje naar de parking terug te keren.

Nog een eindje meer westelijk bevindt zich het Cuc-Phuong Nationaal Park. Ho Chi Minh zelf had er zich mee bemoeid om het gebied tot nationaal park om te vormen in het jaar 1962. Daarmee is dit het oudste van alle nationale parken in Vietnam. Het park is 220 ha groot en het bevat 2 ketens van kalksteenrotsen tot 650m hoogte. Hier leven vele vogelsoorten, reptielen en zoogdieren.. Het park echter is zo dicht begroeid en de dieren hebben schrik van mensen, dat we geen enkele diersoort zien.
We maken een korte wandeling.

een boom met een diameter van 2,5m en een hoogte van 45m

in het gebied zijn er lianen die meer dan 1 km lang zijn

er is een dichte begroeiing in deze jungle

het enige dier dat we zien, een soort hooiwagen

Bij de ingang is er een gebied waar endemische primaten beschermd worden. Het zijn vooral langoeraapjes en gibbons. Deze dieren worden gejaagd levend of dood, vooral om de vraag naar aapjes in China te voldoen (en vooral om geld op illegale wijze te krijgen).

Sommige van de soorten zijn bijna uitgestorven.
Het project werd bij zijn opstart tot een tijdje geleden gesponsord door de zoo van Frankfurt, nu door de zoo van Leipzig. Daarnaast zijn er nog wat ambassades, zoos en andere verenigingen die medesponsor zijn.

de sponsors

een langoersoort

een andere soort langoer. De dieren zitten in kooien

een gibbon. In de kooien hangen hangmatten, dit dier maakt er gebruik van 

deze gibbon heeft haar 1 maand oude baby bij zich

in dit gebied leven de dieren die over een tijdje terug uitgezet worden in de atuur

Naast het beschermgebied voor de primaten is er ook een voor land- en zoetwaterschildpadden. Die worden ook al door China besteld voor soep en medicinale doeleinden.
Van één soort schildpadden is er op de ganse wereld nog 1 koppel dat zich in een Chinees beschermingsgebied bevindt, en nog 1 individu in Vietnam.

de wegen die de illegale dierenhandel richting China volgen

Men probeert zowel de primaten als de schildpadden te laten deelnemen aan een broedprogramma. Daarna worden de dieren weer uitgezet in de vrije natuur, voorzien van een chip.
Stroperijen en illegale handel echter kan men hier niet uitroeien.