Reisverhaal «eerste week: carnaval in Port of Spain én natuur»

enkele Antillen | Trinidad and Tobago | 6 Reacties 02 Maart 2014 - Laatste Aanpassing 05 Maart 2014

3. Trinidad en Tobago

T&T zijn de meest zuidelijke van de Bovenwindse Antillen en liggen net voor de kust van Venezuela.

situering T&T

Het staatje bestaat uit een groter eiland Trinidad, een kleiner eiland Tobago en dan nog enkele, soms bewoonde, rotsen.

T&T

Het geheel is maar 5.128 km² groot (België is 30.000 km²) en er wonen ongeveer 1.300.000 inwoners, een minder dichte bewoning dan hier bij ons.

De officiële taal is Engels, maar de oorsprong van de bevolking is zo ongeveer de hele wereld, een kleurrijke bevolking dus. De twee grootste groepen Trinidadianen zijn deze afkomstig van de zwarte Afrikaanse slaven en deze afkomstig van de Hindoestanen, bewoners uit Brits Indië, die , na de afschaffing van de slavernij, werden aangetrokken om te komen werken (maar niet veel beter dan salven behandeld werden).
In het Caribisch gebied is T&T één van de meest welvarende landen dank zij zijn aardolie, LPG en staal. In november 2011 is het land verwijderd van de lijst van ontwikkelingslanden.

Toerisme is in dit land zeker niet de belangrijkste sector voor werkgelegenheid en inkomen.
Het land kampt hier en daar met watertekort, dat wordt opgevangen door ontziltingsinstallaties voor zeewater.

Op 31 juli 1498 werd het land ontdekt door Colombus. Men weet echter zeer weinig over de tijd voordien. De eilanden werden door verschillende landen gekoloniseerd, eerst door de Spanjaarden en laatst door Groot Brittannië. Na de tweede wereldoorlog kwamen er een aantal Amerikaanse marinebases. In 1958 werd het een deel van de West-Indische federatie, een federatie die snel werd opgeheven. Sinds 1962 is Trinidad en Tobago onafhankelijk.

Trinidad en Tobago was, bij een lagere zeespiegel, verbonden met Zuid-Amerika. Het gebergte en de vlaktes zijn de laatste uitlopers van deze in Venezuela, waarvan Trinidad slechts 11 km verwijderd is. Daardoor is er ook een rijke flora en fauna.

Donderdagavond laat komen we aan met een vlucht van Cuba naar Panama en één van Panama naar Trinidad en Tobago.
Op het vliegtuig hebben we al een voorsmaak van de bevolking van blank over allerlei tinten bruin tot bijna zwart. Van blank en zwart komen er het minste voor.

Heel wat mensen zijn zwaarlijvig, maar niemand schijnt daar een probleem mee te hebben. In eetgelegenheden zien we dat er heel veel vet en suikergoed wordt gegeten en gedronken. We vragen telkens spuitwater en dan schiet de bedienster in de lach en vraagt ze, na onze reactie, of er echt niets bij het water bij moet gevoegd worden.

geen problemen met de lijn, de mensen poseren zelfs graag

4. Carnaval in Port of Spain én natuur

Situering van POS en het noordelijk gebergte

De hoofdstad van Trinidad en Tobago is Port of Spain. De stad ligt in het noordwesten van het eiland Trinidad. In het centrum zelf leven 50.000 mensen, in het “grootstedelijk” gebied bijna 1 miljoen.
Port of Spain is, naast een belangrijk administratief en financieel centrum, ook dé hoofdstad vaan het carnaval. Daarnaast gaat POS er ook prat op de meest luidruchtige hoofdstad van de wereld te zijn. Men zou een decibelmeter moeten hebben om dit na te gaan, maar nu, tijdens carnaval lijkt het wel alsof men permanent naast een opstijgend vliegtuig staat!

We overnachten de eerste week op 2 km van de luchthaven van POS (Port of Spain). Het hotel is rustig gelegen.

De eerste morgen rijden we met de shuttle naar de luchthaven om er enkele zaken te regelen.
Eerst gaan we langs bij Nationalcar, waar we een auto gereserveerd hebben. Maar die blijkt er nog niet te zijn. Dan naar een ATM, er staan er wel 5. Slechts één ervan geeft geld met mondjesmaat (maximaal 40€). Dan nog een SIM kaart kopen, maar het winkeltje is uitverkocht! Amaai…
Dan maar met de bus naar de hoofdstad, een 20-tal km verder. Er is slechts om het uur een bus en de eerstvolgende die aankomt heeft technische problemen, en rijdt dus niet meer. Over minstens één uur kan je de volgende bus nemen….;

Op Reismarkt zondag in Brugge was er een voordracht van reizigers waarbij de reis anders verlopen was dan gepland, door allerlei gebeurtenissen. Misschien kunnen we volgend jaar nog wat van die verhaaltjes toevoegen. Al bij al zijn dit hier natuurlijk geen tegenslagen, enkel wat luxe probleempjes, die in de loop van de dag allemaal opgelost geraken.
We rijden naar de stad met een auto en chauffeur van Nationalcar. De ganse weg zingt de man mee met de muziek en het dashbord dient als percussi-instrument. Overal is er hier bamba en calypso muziek. Een voorproefje van carnaval….

De weg naar de hoofdstad is al even druk dan de E40, richting Brussel, en de E17, richting Antwerpen, op een doorweekse ochtend in België. Hier heerst er duidelijk een veel en veel grotere welvaart dan in Cuba. Dat ondervinden we ook al in de winkels. In Cuba is er bijna niets, hier is er overdaad aan zo wat alles.

Als men benzine wil tanken moet men eerst betalen (cash of met een kredietkaart) en dan moet men tanken. Erg handig als we niet weten hoeveel de inhoud van de tank is. Maar geen nood, het teveel wordt cash terug betaald.

Trinidad en Tobago blijkt helemaal niet het veiligste land ter wereld te zijn. Overal worden we gewaarschuwd voor diefstal en erger. Een deel van Port of Spain is no go zone, het oostelijk deel van de stad heeft het uitzicht van de townships in Zuid-Afrika of de favela’s in Brazilië, het enige verschil is de grootte (of hier de kleinte)
En nu met carnaval is de kans op misdaad nog groter, hoewel het in het centrum relatief veiliger zou moeten zijn door de aanwezigheid van ontelbare politiemannen en –vrouwen, gewapend met mitraillettes en kogelvrije vesten.

deze mensen zijn uiteraard ook van de partij

Belangrijk is om de auto te parkeren in een betaalgarage waar er politie aanwezig is.
Al bij al voelen we ons helemaal niet onveilig (en dat in vergelijking met de echte onveiligheid in Brazilië).

Carnaval zaterdag is er kinderparade

kindjes zitten te wachten, samen met hun mama, 's morgens om 8u30

er wordt veel tijd besteed aan de schmink

Er zijn 2 parcours langs waar groepen en groepjes verkleedde kinderen aangewandeld komen. Ze moeten dan allemaal langs het podium passeren, een werkelijk reusachtig podium. Hier moeten ze hun kunst en hun uitrusting demonstreren. Om op het podium een plaats te kopen, moet men vele maanden tot een jaar vooraf zijn plaats reserveren en betalen.

een kleurrijk uitgedoste groep

Tijdens het kindercarnaval zijn er nog heel veel lege plaatsen, maar tijdens de parades van carnaval maandag en dinsdag is de vraag veel groter dan het aanbod. En eerlijk gezegd, men heeft een erg sterke verrekijker nodig om vanaf de meeste plaatsen iets te zien.

Bij de kinderparade zien we baby’tjes van enkele maanden oud. Verder peutertjes en kleutertjes en lagere schoolkinderen.

dit baby’tje is slechts 6 maanden oud, volgens vele mensen hier te jong om deel te nemen

en dit ventje moet nog 2 worden

dit kindje wordt in haar looprekje meegetrokken. Na een tijdje moet het natuurlijk gedragen worden en valt het in slaap

Vooraan wordt er telkens een spandoek gedragen waarop minstens de naam van de creator van de kostuums vermeld is, en het thema van de groep.

Meestal is het eerste kind van de groep prachtig uitgedosd, soms gevolgd door een tweede, iets minder prachtig.

het eerste kind van een groepje

dit is één van de finalisten voor dé prijs van de kinderparade

Daarna komt een groep jongentjes en meisjes met allemaal soortgelijke kledij.

een groep vogeltjes

een groep kindjes te paard

een hele fruitmand op het hoofd

Het eerste kind moet soms een zware uitrusting op de schouders torsen. Bij de mooiste groepen wordt die uitrusting ondersteund door een rijdend onderstel.

dit onderstel wordt door een meerijdende constructie vervoerd

Bij andere groepen ziet men een volwassene de uitrusting dragen tot aan het podium. Pas dan krijgt het kind de zaak op zijn of haar schouders.

klaar om het podium te betreden

Naast de meer dan honderd groepen kinderen, begeleid door vooral de moeders, rijden er grote vrachtwagens mee met reusachtige luidsprekers die de calypso muziek uitschallen.

tientallen en tientallen van deze vrachtwagen met reuzen geluisboxen, rijden mee met de parades

Verder staan er langs het parcours ook nog reuze boxen die soortgelijke muziek uitbraken. Omdat al die muziek calypso is, klinkt het geheel nog vrij goed.

dit kindje zijn gehoor wordt beschermd tegen het hoge aantal decibel

een heel eenzame demonstrant(e)

De musea die we zouden bezoeken zijn, net zoals vele winkels, gesloten. Sommige zaken zijn zelfs met reusachtige houten panelen toegetimmerd.
We zijn voor 9 uur al in de stad, dan is alles nog vrij rustig. De groepen worden aangekleed, geschminkt en opgesteld. Tegen bijna 10u begint de parade. Dit op 2 plaatsen in de stad. Om 15u zou dat moeten beëindigd zijn, maar dat uur wordt helemaal niet gehaald.

ook deze man danst mee op het ritme van de muziek

Ondertussen komen steeds meer mensen in de stad en in de namiddag zien we al heel wat mannen met volle flessen wisky of rhum. Het feest voor de volwassenen gaat de hele nacht door, en wordt als onveilig bestempeld.

langs het park staan er enkele mooie gebouwen uit het begin van de vorige eeuw. De meeste zijn echter heel dringend aan herstelling toe

Naast Trinbago’s nemen ook gekleurde Amerikanen deel aan de parades. Velen van hen zijn afkomstig uit het Caribengebied. We zien tijdens de kinderparade enkel een handvol blanke toeristen.

Dinsdag is het hoogtepunt van de parades. Deze starten om 8u en gaan de ganse dag door.
Carnavaldinsdag wordt hier verrassend ook “mardi gras” genoemd. Nog een overblijfsel van de kortstondige Franse invloed.

Omdat er een grote verkeersdrukte verwacht wordt, vertrekken we ’s morgens vroeg om 5u30. De parking bij het binnen rijden van de stad heeft nog heel veel vrije plaatsen. De eerste gemaskerden (zo worden de mensen genoemd die verkleed mee in de parade opstappen) komen ook al aan. In bikini en geschminkt stappen ze uit de auto. Maskers worden niet gedragen, maar dikwijls wel een hoofd-, been- en armtooi. Vele mannen hebben een indianenuitrusting aan.

sultan en harem zijn eveneens geliefkoosde onderwerpen. Vele mensen kiezen om in deze groepen mee te paraderen. Iedereen kan zich, vele maanden voor carnaval, inschrijven om met een groep mee te doen. Dat kost tussen 130€ en 400€, drank en kledij inclusief

naast de zeer vele struisvogelveren, hebben enkele fazanten en pauwen hun mooie pluimage moeten afgeven

De kinderparade kent een grotere verscheidenheid aan kledij en thema’s.
Er zijn meer dan 15.000 deelnemers vandaag, goed voor een hele dag voorbijtrekkende groepen.

 jong hoeft men niet te zijn om deel te nemen

en slank al evenmin

op de achtergrond de begeleidende juke-box

Elke groep heeft een eigen veiligheidsdienst mee, die is ongewapend.

een man van de ingehuurde veiligheidsdienst houdt een koord vast waarbinnen de groep zou moeten blijven

mannen krijgen af en toe ook wel vampiervleugels te torsen

meisjes krijgen wapperende vleugels

de grootte van het bikini’tje of het gelijk gekleurde badpak kan naar eigen inzicht gekozen worden

Overal loopt er zwaar bewapende politie rond en er is een helikopter die continu rondjes vliegt. Verder zijn er een groot aantal kuisploegen op het terrein, en dat is wel nodig.

een kuisploeg

Langs het ganse parcours zijn er kraampjes die vooral voedsel en/of drank verkopen. Met de hitte is dat ook belangrijk.

mannen poseren graag met het vrouwelijk schaars geklede schoon

waarschijnlijk heeft de kledij soms ook iets met de godsdienst hier te maken

en toch ook een foto van een pauw-wagen

De carnavalgroepen hebben een eigen bevoorrading van water en voedsel en elke groep heeft zijn eigen muziekvrachtwagen mee.

bemerk de drinkbeker. Elke deelnemer wordt veelvuldig met water bevoorraad. Andere drank moet zelf gekocht worden

Veel spreken komt er met die luide muziek niet aan te pas. Er zijn slechts een beperkt aantal deuntjes te horen en vele deelnemers staan de ganse tijd mee te dansen.

soms wordt er ook een band op de muziekwagen meegevoerd. Hét muziekinstrument is de “steel pan”, een stalen schotel die bij alle calypso- en socabands in T&T gebruikt wordt

een aantal groepen hebben, net zoals bij de kinderen, enkele specials op kop
Dat meisje is wel steeds jong en slank.  Soms, zelden, is er ook een special man bij

Een deel echter stapt gewoon in de optocht mee en danst enkel op de plaatsen waar er gejureerd wordt.
En toch wel een belangrijk deel van de verkleedde mensen loopt sip te kijken. Sommigen willen niet op de foto staan, de meeste echter poseren met veel plezier.

Tussenin trekken we de natuur in. In het noordelijk deel van het land is er een gebergte. Het zuidelijk deel is vlakker.
Nu bezoeken we enkele valleien die van zuid naar noord lopen, vertrekkend van de west-oost route.

De Lopinot vallei is ontgonnen door een Franse graaf, Lopinot, die er in het jaar 1790 toegekomen is, vergezeld van zijn familie en 100 slaven. Hij had ooit een belangrijke job in het Franse leger, was gestationeerd in Louisiana, trok daarna naar santo Domingo (Dominicaanse republiek), diende ook in het Engelse leger en kreeg daarom een groot stuk grond in Trinidad. In deze vallei startte hij, met de hulp van zijn slaven, een cacao-plantage.

het woonhuis van Lopinot met nog enkele meubels en voorwerpen uit de tijd toen hij hier leefde

de oven waar de cacaobonen werden gedroogd

een cacaovrucht

Later keerden zijn slaven zich tegen hem, en vond hij uiteindelijk de dood. Hij is hier begraven. Hier en daar zijn er nog cacaobomen te zien.

het graf van de familie Lopinot ziet er maar triestig uit

Het gebied ligt in een weelderig groene subtropische omgeving. Enkele prachtige bomen vol met epifyten (planten die op bomen, of zelfs elektriciteitsdraden leven en vocht uit de lucht opnemen) zijn hier te vinden.

boom vol met epifyten

Er is een continu concert van allerlei zangvogels, af en toe overstemd door harde lokale muziek.

ook hier komt de Oropendula voor, een vogel die we in Costa Rica leerden kennen
Deze hier is de Psarocolius decumanus insularis, een variant van de Kuiforopendula

in de nabije rivier komen grote aantallen dikkopjes voor. Als ze een volwassen kikker zullen zijn, zijn ze voer voor het groot aantal reigers die we bij de waterloopjes zien staan

Iets meer westelijk is er de Caura vallei. De weg loopt min of meer gelijk met de rivier. Op plaatsen waar er kan gebaad worden zitten heel veel families.
Net zoals in de Lopinot vallei komt ook hier een groot aantal reuzenbamboe voor

hier spreekt men van een bamboe kathedraal omdat de overhangende takken als het ware een gotische boog vormen, hoog boven de weg

Het is vandaag zondag en vele mensen houden picknick in de bergen of aan de zee. Niet iedereen is immers deelgenoot van het carnavalgebeuren, maar luide muziek hebben ze (bijna) allemaal nodig.

Maandag zijn er nog meer zaken gesloten. Mensen hebben de hele dag verlof, een dag zoals een feestdag bij ons.
Er vinden in verschillende dorpen carnavalparades plaats. Vele mensen, zo zien we, zijn nog niet ontnuchterd, of drinken gewoon verder. Wegen zijn afgesloten voor de parades en voor de veiligheid.
We moeten wat omweg rijden, maar we kunnen toch tot de Mount San Benedict komen. Een benedictijnerabdij, gesticht door Nederlanders, op de zuidelijke helling van de noordelijke bergketen.
Behalve het uitzicht is er weinig te zien.

het klooster van de benedictijnen

even verder, terug in de vallei is er een belangrijke moskee, gefinancierd door enkele rijke moslims

We rijden dan verder westelijk naar de Saddle Road, die ook de zuidelijke helling opklimt en dan weer terug keert naar Port of Spain. Wij slaan af richting noordkust, naar Macaras. Langs de weg zijn er hier en daar cacao plantages. Ongeveer 3 km voor het dorp begint de file die stapvoets verder gaat tot aan de zee. Gelukkig is daar een grote parking, waar elke auto verplicht moet parkeren. De realiteit is anders, overal versperren geparkeerde auto’s de weg.
De weg geeft hier en daar mooie zichten op de noordkust met vele kleine rotseilandjes, helemaal begroeid.

Macaras is dé kustplaats voor de mensen uit POS met mooie fijne zandstranden en palmbomen.

Het dorpje leeft van de visvangst, maar vandaag liggen alle boten op het strand. Ook de vissers hebben vrijaf.

ondanks dat vindt de Bruine Pelikaan nog voldoende voedsel in de bootjes. Tussenin duiken ze, niet ver van het strand, naar vis

net zoals de Bruine Pelikaan, broedt de Amerikaanse Fregatvogel ook hier in de buurt op rotseilanden

Macaras Bay is bekend voor zijn lokale eetstalletjes met “bake and shark”. Voor Richards Bake and Shark staat een lange file, voor de andere stalletjes staan er weinig tot geen mensen. Dus schuiven we aan bij de file. Naast het broodje met vis is er een keuze uit groenten en sauzen.

Als we terug keren zien we dat de file naar het dorp dubbel zo lang geworden is. Waarschijnlijk wordt er ook daar de ganse nacht gedronken bij erg luide muziek. Dinsdag immers hebben de mensen nog verlof.

Bij het zwembad van het hotel zijn er enkele lokale families die hier de dag doorbrengen met hun picknick. Eén van de mannen brengt ons een bord met een gerecht dat bestaat uit stukken kip, rijst, bonen en een saus, met salade. Lekker

Het is leuk, we hebben regelmatig een babbel met mensen, herkomst van overal, die hier al vele jaren wonen. Iedereen waarschuwt ons voor de onveiligheid. Deze morgen spraken we met een Palestijn die hier al 16 jaar woont en een Libanees die al meer dan 36 jaar zijn thuisland geruild heeft met T&T.

Meer naar het westen, voorbij POS , ligt een gebied tussen de Atlantische Oceaan en de Caribische Zee. Langs de Caribische Zee zijn ook hier de kusten erg steil en rotsig. Langs de Atlantische Oceaan, hier de Golf van Paria genoemd, is de kust vlak, waardoor havens, scheepvaartbedrijven en aan- en afvoer van goederen kan gebeuren. Toen in 1941 Engeland dit stuk land verhuurde aan het Amerikaanse leger, werden alle inwoners naar één dorp verhuisd, niet zo ver van POS. Het Amerikaanse leger nam de rest van de grond in voor militaire doeleinden. De vrouwen en meisjes uit het dorp werden, ondanks het protest van de mannen en vaders, ook door hen gebruikt. Er waren immers geen vrouwen mee.

er is een militair museum ingericht met de overblijfselen van het Amerikaanse, het Duitse, het Engelse en het T&T leger. Om dit vliegtuig hier te brengen moest men het in 19 stukken verzagen, zodat het over de weg van het vliegveld naar dit museum kon gebracht worden

nog wat oud schroot

Rond 1960 waren de protesten in T&T zo groot dat de Amerikanen vertrokken (en later ook de Engelsen – het land werd in 1962 onafhankelijk). De gebouwen van het Amerikaanse leger zijn deels ingenomen door het leger van T&T, en door bedrijven.

Het binnenland is hier natuurgebied. Er loopt één weg door van de Caribische kust naar de Atlantische kust. Langs deze weg ligt het publieke golfterrein, erg mooi tussen de bossen, en enkele wandelpaden.

het golfterrein

Bij de Caribische Zee is het strand vrij klein en vooral smal. Toch zijn er wel wat mensen te zien, het is immers nog verlof voor de scholen.

de rotsige Caribische kust

het kleine en smalle strand

In het natuurgebied maken we een wandeling naar een droge waterval, het is nu (gelukkig) droog seizoen. Het bos laat licht door en er komt een grote variatie aan planten voor.

We horen en zien een grote groep Oropendula’s.
Dicht bij het strand aan de noordelijke zijde is er nog een korte wandeling naar de bamboekathedraal.

 
Langs de weg staan een aantal Heliconia planten.

Aan de zuidkust zijn in de verschillende marina’s enkele goed restaurants direct aan de zee gelegen. Dat is iets wat de hoofdstad POS, ondanks zijn ligging aan de zee, niet heeft.

een off-shore petroleum of gas boorplatformpje met 2 tankende schepen

Op de terugweg zitten we weer in het drukke verkeer, en dat op zo een klein eilandje. Op de week tijd die we hier doorgebracht hebben, reden we in totaal 260 mijl of een kleine 400 km.