Reisverhaal «Taiwan deel 3»

China in en uit | Taiwan | 6 Reacties 03 November 2019 - Laatste Aanpassing 02 November 2019

Uit de bergen van Alishan komen we met de Alishan Forest railway aan in Chiayi

Chiayi is op de kaart omcirkeld

Chiayi ligt net ten noorden van de Kreeftskeerkring, we zijn nog even in Centraal Taiwan.Chiayi is een van de oudste steden op Taiwan, gesticht door Chinezen uit oostelijk China, in 1621.Maar eerst in 1704 werd er over de stad gesproken toen er stadsmuren werden gebouwd.

De stad werd door een aardbeving in 1906 volledig verwoest.Echter door de exploitatie van het hout uit Alishan was er bouwmateriaal genoeg en werd de stad welvarend

er zijn nog wat houten huizen te zien

In de stad staan, net zoals overal in Taiwan, heel wat tempels.Elke stad heeft zo zijn eigen ‘City God’, zijn stadsgod (hoewel de beelden ervan overal gelijkaardig zijn). wordt de stadsgod vereerd in de Chenghuang tempel.

de tempel is helemaal tussen andere gebouwen verstopt

De eerste tempel hier dateerde uit 1715, het huidige gebouw echter uit 1940.

de toegangspoort is van groot formaat

hele verhalen zijn op het dak afgebeeld

wat meer in detail

hier is dan de stadsgod

hier 2 figuren met een extra lange tong ook deze worden bewierookt

net een poppentheater!Mensen brengen bloemen, maar ook fruit naar de godheden

de blokken waarvan men er twee kiest, die worden dan op de grond geworpen en ze moeten beiden met hun platte kant op de grond vallen( bij veelvuldig gooien 1 kans op de 4)

Nadien wandelen we naar het stadspark, Chiayi Park, het grootste park in de stad.Het ligt vlakbij het grote baseball stadion, met immense parkings (d parkings van elk Belgisch voetbalstadion verdwijnen hierbij in het niets).
Chiang Kai Chek zit bij de toegang tot de tempel

En als je zou denken dat België in Taiwan niet op de kaart staat ….

het beroemdste Belg-mannetje staat ook hier in het Chiayi park

Ook Belgische chocolade en wafels zijn hier bekend, frieten helemaal niet.En op heel wat verpakkingen van lekker smakende dranken of snoepgoed zien we het label, uitgereikt in Brussel

Terug in het Chiayi park, een groepje mensen doet dagelijks of wekelijks aan salondansen

deze dame komt afgelopen en wil samen met mij op de foto ….

Er zijn wat mensen bezig met ochtendgym, tai-chi of een babbel

bomen worden in de tropen dikwijls gewurgd door de Ficusplant

In het park staat de ‘Sun-shooting Tower’, 62m hoog met een aluminium buitenste skelet en binnenin gebouwd met hout uit het Alishan woud.

de Sun Shooting Tower

de figuur in het midden schiet naar de zon

Bij de bouw werd men geïnspireerd door de Sacred Tree uit Alishan ( je weet nog wel, de oudste boom, geschat op 3000 jaar, maar niet meer levend).Vandaag is de toren niet geopend, maar van boven is er een uitzicht op de stad.

Dichtbij staan er, binnen een omheining, twee houten gebouwen.Ze werden met hout van de Rode Taiwan Cipres uit Alishan opgericht.Het waren toen 2 Shinto-heiligdommen (Shinto is een zeer belangrijke religie in Japan, de nieuwe keizer werd onlangs officieel gekroond volgens de Shinto rituelen).Nu is hier een museum , vandaag maandag gesloten.

dichterbij gezien

Chiayi is een uitgestrekte stad, bezienswaardigheden liggen ver uit elkaar, dus we keren terug met de bus.Daarna nemen we een andere bus, 45 minuten, naar Beigang.Hier bevindt zich de voornaamste Mazu tempel.Mazu is de godin van de zee, overal in Taiwan gevierd, maar ook in andere landen in zuidoost Azië.Ze heeft verschillende namen.Mazu behoort niet tot één of andere filosofie of religie, ze heeft te maken met de plaatselijke folklore.

het beeld van Mazu zien we hoog op een gebouw in de buurt van de tempel staan

Folklore is het geheel zeker

al deze toestanden doen me denken aan 55-60 jaar geleden.In Melsele was het ‘bedevaartsoord’ Gaverland, waar na de (noodzakelijke) beeweg en de kapel, vooral kramen met snoep (babbeluten o.a. en knalrode lollies, …) en brol grote aantrok hadden

Vrouwtjes verkopen buiten de tempel gebeden in een omhulsel

de huid van de vrouwtjes staan, net zoals deze van detheepluksters, nauwelijks bloot aan de zon

Bij de tempel komen vele mensen toe, zij kopen hun gebeden en wierookstokken in de tempel

de pakketten kosten 3€ per stuk, mensen kopen er dikwijls meerdere

binnenin zitten de gebeden.Ze worden nooit gelezen, dus de blaadjes kunnen ook leeg zijn

na de koop nemen vele mensen de rode blokken, sommige zijn een tijdje bezig met de geschikte blokken te kiezen

Het tempelcomplex is vrij groot.De daken zijn allemaal versierd met hele taferelen in keramiek

Er zijn in elk van de gebouwen meerdere schrijnen, overal wordt er geknield, met wierookstokken gezwaaid, met blokken gegooid, en opnieuw gegooid, en nog wierook gekocht, en weer gegooid….

vooral bloemen en ook wel mooi fruit worden ‘geschonken’

de naam van de schenker en/of de reden van schenking worden op een rood blaadje vermeld en zijn door iedereen te lezen

Bij het hoofdschrijn komt wat latereen groepje dames toe.Ze omhullen zich met een zwarte (lichte) mantel en maken zich klaar om muziek te maken, te zingen, ….

Een oude man helpt met het maken van muziek

We zien ondertussen dat een schouw, met keramiek versierd, zwarte rook blaast.Dus even gaan kijken.Hier komen de mensen hun gebeden verbranden, massa’ s net gekocht (en niet geopend) papier.Heel opmerkelijk, de elastiekjes worden allemaal verwijderd voor het papier de oven in gaat

al de elastiekjes liggen links vooraan

Ergens in het voorjaar wordt de verjaardag van Mazu gevierd, dan komen hier honderd duizenden mensen samen …..er hangt nu al zoveel (stinkende) rook van de wierookstokken en de gebedenverbranding …….

Met de trein steken we de keerkring over.We komen nu van de subtropen terecht in de tropen, in Taiwan is dar de provincie Zuid-Taiwan

Op deze kaart is de Kreeftskeerkring aangeduid.Op 21 juli staat de zon net boven deze denkbeeldige lijn op aarde

Tainan, ooit hoofdstad van Taiwan, kent een geschiedenis verschillend van de rest van het eiland.

Kaart waarop Tainan is omcirkeld

Tainan is in feite de plaats waar de geschiedenis van de immigratie in Taiwan is start.Niets beter dus dan te starten met een bezoek aan het ‘Nationaal Museum van de Geschiedenis van Taiwan’.Het museum ligt een eindje buiten de stad, op een plaats waar vroeger een grotere zee-inham was.Immigratie gebeurde immers via de zee.

Voor die migratie echter woonden er al een aantal verschillende volkeren op het eiland.20.000 jaar geleden, toen hier nog een ijstijd heerste, lag het zeepeil een heel eind lager dan nu en was Taiwan verbonden met het vasteland van China.Jagers volgden het wild en kwamen zo terecht in het gebied dat nu Taiwan is.Bij het einde van de ijstijd was Taiwan een eiland, waar de reeds aanwezige volkeren bleven. Het was de periode van het Paleoliticum, de prehistorie(2,2 miljoen jaar geleden tot het einde van de laatste ijstijd, periode waarin geen geschreven bronnen voorhanden waren)

de volkeren woonden toen vooral in grotten in de kustgebieden, ze leefden van de jacht en de visvangst.

Aan de oostkust, i de omgeving van Taitung, heeft men resten gevonden van wat men de Changbin-cultuur noemt (50.000 tot 30.000 v.C.).Er zijn echter in het gebied geen menselijke resten terug gevonden.

Meer dan 6.000 jaar geleden staken bewoners van het Aziatische vasteland de zeestraat over en kwamen in Taiwan terecht.Op deze manier kwam Taiwan in het Neoliticum, het Steentijdperk.De mensen maakten eenvoudige gereedschappen, leefden niet meer alleen van de jacht, maar deden aan landbouw en eenvoudige veeteelt. Op deze manier begonnen ze zich te vestigen, op Taiwan meer naar het binnenland.Overal op het eiland zijn resten uit het Steentijdperk terug te vinden.

In deze periode werden niet alleen taro- en yamwortels gekweekt, maar begon men ook graangewassen te telen, in het bijzonder gierst en rijst.Doordat geleidelijk aan een deel van de bevolking voedsel kweekte voor de ganse bevolking, was er tijd over en kwam er een vorm van cultuur en religie.Er kwam meer interactie tussen de verschillende volkeren op het eiland en tussen volkeren op het eiland en volkeren van buitenaf.

Opgravingen op Taiwan zijn vooral uitgevoerd tijdens de Japanse tijd.Zij hebben toen heel wat archeologische vondsten terug gevonden.Veel van deze culturen zijn in het museum beschreven.We gaan echter van deze bloggeen geschiedenisboek maken.

Veel later, in de 17^de eeuw, trachtten de Hollanders vaste voet te krijgen in Azië. Dat verliep meestal niet van een leien dakje.In 1624 richtten ze hun pijlen op Taiwan.Gedurende de beginperiode werden de Hollanders regelmatig aangevallen door de eigenlijke bewoners, werden ze het leven zuur gemaakt door piraten en werden ze door Japanse handelaars tegengewerkt.De Hollanders waren aan land gekomen hier bij Tainan en ze bouwden er hun fort Zeelandia.Eens ze zich hadden gevestigd en (een deel van) het eiland hadden onderworpen, deden ze gouden zaken.Uiteindelijk waren ze gedurende 38 jaar heer en meester over Taiwan.

model en doorsnede door een schip uit die tijd

In 1662 werden de Hollanders verdreven door de machtige Qing-dynastie uit China.Holland probeerde nog voet aan wal te krijgen in Noord-Taiwan, maar dat faalde.

Ondertussen waren Spanjaarden, Portugezen, Hollanders, Chinezen, Japanners allemaal actief in handel en scheepvaart in het eilandengebied van oost-Azië, dat heeft zo zijn invloed gehad op de samenleving en de culturen van Taiwan.Taiwan was immers een plek waar goederen in tussentijd werden opgeslagen en werden verhandeld

Daarnaast kwamen ook religies mee, uit Europa waren het vooral protestanten en missionarissen roomse groepen, maar ook Chinese goden en religies hadden hun invloed op de bewoners van Taiwan

missionaris

Chinese religies en goden

Nadat de Hollanders en de Spanjaarden verdreven waren uit Taiwan kwamen steeds meer en meer Chinezen zich hier vestigen en handel drijven.Eerst huurden de Chinezen grond van de inheemse bevolking, later namen ze de grond in.

Tijdens de 18^de eeuw kwam er een steeds grotere vraag naar graan: vooral rijst, uit China.Machtige handelaars en Chinese boeren lieten kanalen graven in Taiwan om op die manier voldoende water te krijgen voor de rijstteelt meer in het binnenland, rijstteelt op veel grotere oppervlakten dus.

Een heel lucratieve handel was deze in kamfer.In de bergen van Taiwan groeiden kamferbomen.Om de kamferolie uit het hout te halen, werden de bomen geveld, het hout in fijne stukjes gekapt en dan gekookt of met stoom behandeld.Op die manier extraheerde de kamfer uit het hout.
Bossen werden steeds hoger en hoger gekapt, de inheemse bevolking zag zijn leefgebied steeds meer verdwijnen.Gelukkig is in het begin van de 20^ste eeuw de synthese van kamfer in het labo gemaakt en was men niet meer afhankelijk van het natuurlijke proces.Maar het kwaad was geschied, een groot deel van de kamferboombossen was verdwenen

deze vrouwelijke handelaar heeft een fortuin vergaard door de handel in kamfer

kamfer werd ter plekke uit hout geëxtraheerd.Om kokend water te maken had men ook nog hout nodig om te verbranden

Onder de Chinezen bleef het leefsysteemfeodaal.In 1895 kwamen de Japanners de macht overnemen.Taiwan werd snel gemoderniseerd wat enerzijds aantrekkelijk was voor het volk.Anderzijds was het leven onder een strenge lacht waar mensen geen keuze hadden dan te volgen, absoluut niet aantrekkelijk.Er veranderde echter heel veel in Taiwan gedurende deze periode.

Taiwanezen echter moesten als vrijwilliger militaire dienst verrichten voor de Japanners tijdens WO II.Heel veel Taiwanezen stierven.

Toen Japan de oorlog verloor kwamen in 1945 de Chinezen weer op de proppen, toen was de regering nationalistisch.Alles wat ook maar aan Japan herinnerde moest verdwijnen.

In 1949 echter kwam het communisme aan de macht in China, een systeem dat door Taiwan op allerlei mogelijke manieren bestreden werd.Uiteindelijk moest Chiang Kai-Chek vluchten naar Taiwan waar dus de nationalistische republiek China bleef bestaan.De USA hielp natuurlijk onder allerlei vormen tegen het communisme.Toen begon kort daarna de Korea-oorlog en Taiwan was de basis voor de Amerikanen in het Verre Oosten.Hierdoor bleef China weg uit Taiwan.

Gedurende de jaren 1960 evolueerde Taiwan van een agrarisch systeem naar een industrie-gerichte economie.

Over de recente geschiedenis is er bijna niets vermeld, begrijpelijk om de vrede met China te bewaren.

Al bij al een boeiend museum

Terug in Tainan bezoeken we nog 3 tempels, dichtbij elkaar gelegen.De eerste is de Confucius tempel, die helemaal gerestaureerd, of zelfs herbouwd wordt

de tempel ligt in een klein park

Niet zover hier vandaan is er het Koxinga-schrijn, met een heel speciaal verhaal.Koxinga werd in 1624 geboren in Japan uit een Japanse moeder en een Chinese piraat.Wanneer hij 7 werd, nam zijn vader hem mee naar Japan en kreeg hij een strenge Confucius-opvoeding.In 1644 viel de Ming-dynastie in China.De stad waar Koxinga verblijf was het centrum van de opstand, Koxinga werkte zich op tot leider en werd generaal

Koxinga leidde het Qing leger dat Taiwan bevrijdde van de Hollanders.

Rond de man zijn legendes en mythes ontstaan en uiteindelijk wordt hij als een god vereerd

aan de linker (niet te zien op de foto) en de rechterzijde, worden verhalen over Koxinga beschreven.Vooraan in het midden is het schrijn

zoals een godheid zit hij op zijn troon bij het altaar

in een gebouw achteraan wordt de moeder van Koxinga vereerd.Haar beeltenis staat niet boven het altaar

een afbeelding van heer staat op de zijmuur

Dichtbij nog zo een speciaal schrijn, de Lady Linshui tempel.

de tempel is opgericht in 1736 voor de Godin van de Geboorte

In 1852 werden er drie godinnen aan toegevoegd, de drie lady’s.Lady Linshui is de voornaamste godin, vooral vrouwen komen naar hier omdat de godin zowel baby’s als nog niet-geboren kinderen als zwangere vrouwen zou beschermen

op de deuren zijn nu niet eens goden of afgrijselijke mannen geschilderd, wel lady’s

hier zijn de drie lady’s te zien, net zoals poppen in een poppenkast

de noodzakelijke draken zijn nog steeds te zien

aan beide zijden van de hoofdtempel zijn de 12 maal 3 assistentes afgebeeld.Ze helpen Lady Linshui in haar taken.Al deze assistente hebben een kind bij zich

Aan de kust, ten noorden van Tainan, is een natuurgebied.Het kan met het openbaar vervoer enkel tijdens het weekend bezocht worden.Hier is de overwinteringsplaats voor heel wat trekvogels, velen ervan komen van het meer noordelijk gelegen Korea.Een belangrijke vogels in deze groep is de, met uitsterven bedreigde, Kleine Lepelaar (Balck-faced Spoonbill).Normaal zijn de trekvogels hier vanaf oktober.Door de klimaatopwarming echter, blijven ze langer in het noorden (Korea).Men verwacht ze hier pas in december.

De huidige naam van het gebied waar de Hollanders aan wal kwamen in de 17^de eeuw, is Anping.Anping ligt 4km buiten Tainan en goed te bereiken met het openbaar vervoer.

We bezoeken eerst hetgebied van het voormalige fort van de Vereenigde Oost-Indische Companie, Fort Zeelandia.

de VOC vlag

De bouw van het fort startte in 1624, het was voltooid in 1634.

model van het oorspronkelijke fort Zeelandia, in feite werd het gebouwd op een zandbank.De eerste naam voor dit fort was Fort Oranje

aan de landzijde was er een Hollands dorp gebouwd.Leiders en handelaars woonden hier

een tekening uit die Hollandse tijd

er kwamen heel wat Hollandse schepen, veen van de Indonesische eilanden met o.a. specerijen

Toen in 1662 de Chinese generaal Koxinga, na 9 maanden beleg, Taiwan overnam van de Hollanders, werd de naam van het gebied veranderd in Anping.Later verzandde de omgeving, nu ligt het fort een eindje van de zee

in de strijd tussen de beide partijen was er een duidelijk verschil in de gebruikte wapens: de Hollanders hadden geweren en pistolen, Koxinga alleen traditionele wapens …

natuurlijk mag het standbeeld van Koxinga hier niet ontbreken

Nu rest er van het oorspronkelijke fort Zeelandia, nog een enkele, dikke muur, gebouwd in baksteen

de dikte van de muren …. De platte bakstenen werden gemaakt in Batavia (het huidige Jakarta op het Indonesische eiland Java), de mortel was een mengsel van as van oesterschelpen gemengd met suikersiroop en kleefrijst

manier waarop de muren werden gebouwd

om de muren te verstevigen werden er muurankers gebruikt

hier is nog de uitsparing van het muuranker te zien

Er is nu een museum in het gebied, het gebouw had in het verleden verschillende functies.

er is ook een model te zien van het huis van de Hollandse gouverneur

Van 1656 tot 1662 was Frederik Coyette de laatste Hollandsegouverneur op Taiwan.Na 9 maanden belegering door Koxinga heeft hij zich overgegeven en een verdrag ondertekend waarbij de Hollanders voorgoed Taiwan zouden verlaten.Toen de man nadien aankwam in Batavia werd hij direct gevangen genomen

het boek ‘verwaarloosd Formosa’ uit 1675 geeft uitleg over het verlies van het eiland door deze gouverneur

bij opgravingen nadien heeft men o.a. resten van porseleinen voorwerpen gevonden, porselein zowel afkomstig van Holland, China, Japan, Portugal, Spanje en andere landen.Het Chinese porselein echter was erg gegeerd door de Hollandse handelaars, het was een belangrijke koopwaar

In het centrum van het huidige complex, staat een uitkijktoren, gebouwd in 1945, maar gemoderniseerd in 1975.

Er zijn heel veel schoolkinderen op bezoek

elke schoolgroep heeft een begeleider met een megafoon.Met zo enkele tientallen groepen is dit een hele kakafonie: het geroep van de jongeren en de megafoons van de begeleiders ….. .Elke groep heeft dan nog een nummer en moet op verschillende locaties in het fort gefotografeerd worden

op al deze plaatsen zijn er Engelstalige foldertjes waar de essentie van wat er te zien is, is uitgelegd

Niet ver hiervandaan bevindt zich het Tait @ Co Koopmanhuis.Het werd gebouwd in 1867 dor de Britse koopman Tait.De man verdiende geld door de uitvoer van thee, door verzekeringen en als bank.Het gebouw bestaat uit 2 verdiepingen

een deel van het gebouw

het kantoor van de koopman

Centraal is er een gang en een trap, zowel beneden, waar het personeel sliep, als boven.

de trap buiten leidt naar de bovenverdieping waar de koopmanfamilie woonde

de eetkamer van de familie …

De tentoonstelling hier is erg simpel en de meeste teksten zijn enkel in het Chinees.

enkele modellen van boten uit die tijd …

verder een aantal figuren uit hardboard of triplex gezaagd en gekleurd ….

families, dikwijls opa’s en oma’s met de kleinkinderen, komen ook hier op bezoek.We zien kleine kindjes heel dikwijls gebiologeerd kijken naar ons, ongewone gezichten.De meeste kindjes wuiven dan, dit ventje is nog te klein ….

Achter het koopmanhuis bevonden zich de opslagplaatsen voor de goederen.Tijdens de Japanse periode werden de gebouwen gebruikt als stapelplaats voor zout, dat in de omgeving uit het zeewater werd gewonnen.De opslagplaats heeft een oppervlakte van 4.600 vierkante meter.Na WO II werden de gebouwen nog gebruikt als opslagplaats voor zout, tot wat later de zetel van de vennootschap verhuisde.Vanaf dat momentstonden de opslagplaatsen leeg.

De natuur, onder de vorm van de Chines Banyanboom (Ficus microcarpa).In het tropische en vochtige subtropische klimaat groeit de plant aan een zeer hoge snelheid en maakt het zeer veel wortels.De boom zou de eigenschap hebben dat zijn wortels een zuur produceren, waardoor kalk wordt opgelost.Kalk is een bestanddeel van cement.De Ficus microcarpa kan dus groeien op muren, zoals we ook al zagen in de oude ruïnes in Cambodja.

Hier heeft de Ficus de magazijnen veroverd, een heel speciaal zicht.

de Ficus hecht zich vast aan de muren en vergroeit er mee

een zeer invasieve plant, de Ficus microcarpa !

Iets verder wandelen in Anping komen we waar de laatste oven te zien is voor het maken van cement in het verleden.

de cementoven, de muren zijn meer dan 1m dik, de bovenste diameter is 4m.De stenen op de bodem zorgen ervoor dat lucht kan circuleren zodat de verhitting veel beter kan gebeuren.Op deze stenen komt er een laag fijne plankjes hout.Hierop komt rijststro met fijne houtsnippers o het vuur goed brandend te houden.Daarop komen de oesterschelpen.Het geheel moet dagen branden om een goede as van schelpen te bekomen.Het is vooral de hitte die het werk moet doen want de schelpen zelf branden niet, ze ondergaan een chemische reactie

Sinds de 17^de eeuw, dus ten tijde van de Hollanders gestart, wordt cement hier gemaakt uit oesterschelpen, suikersiroop en kleefrijst!Deze oven hier is honderden jaren gebruikt om het cement te produceren.Vanaf de jaren 1960 is hier in Taiwan, verandering gekomen en wordt er kalksteen gebruikt in plaats van de(kalkrijke) oesterschelpen

oesterschelpen

Terug in Tainan houden we nog halt bij de resten van het Fort Provintia, ook een fort uit de tijd van de Hollanders.De bouw werd pas gestart in 1653, aan de oevers van de ondiepe binnenzee.Ook hier zijn de muren gemaakt uit rode baksteen en een mengsel van water, suikersiroop, kleefrijst en cement uit oesterschelpen.Op het gebouw stond er een toren, de Chihkan toren.Het geheel was vele eeuwen in gebruik (bijgebouwd, gebouwd en veranderd) eerst als kasteel voor de Hollanders, later als pagode voor de Chinezen en nog later als hospitaal voor de Japanners.Nu is er een klein museum, in het Chinees ingericht.

ooit de toegang tot dit fort

de gebouwen welke hier nu te zien zijn, zijn helemaal niet meer de originele

deze muur is nog oorspronkelijk, een deel van de toren

nog een stuk muur uit de Hollandse tijd, een deel van één van de bastions

model van het oorspronkelijk fort

Als laatste maken we nog een korte wandeling in het grote park

een opvallende boom, Pithecellobium dulce of Manila tamarind.Deze boom is echter helemaal geen tamarinde, en is bovendien niet afkomstig van Manila, wel uit Zuid-Amerika.Het is een invasieve boomsoort

een stuk stam dichterbij gezien

De volgende halte, nu voor 5 dagen, is Kaohsiung, de tweede stad van het land.

kaart waarop Kaohsiung is aangeduid

er wordt een nieuw station gebouwd, groots en modern

De stad is de grootste havenstad van het land, als containerhaven staat Kaohsiung in de wereld op plaats 14 (10,45 miljoen TEU in 2018) , net na Antwerpen (11,10 miljoen TEU in 2018).Vergelijken we het met de top, Shanghai dat 42,01 miljoen TEU in 2018 kende (TEU = 20-voet equivalent eenheden).
Daarnaast is het een van de grootste invoerders van haaievinnen, welke in Taiwan en China tegen hoge prijzen verkocht worden (een heel triest gegeven want haaien worden gevangen, hun vinnen worden afgesneden en ze worden levend terug in de zee gegooid, waar ze ten prooi vallen aan predatoren …..)

In de stad is er het Historisch Museum van Kaohsiung, gehuisvest in het vroegere stadhuis, gebouwd in 1938, de Japanse tijd.50 jaar later is het gebouw museum geworden.

de linker helft van de gevel zit weg gestopt achter doeken, dus een foto van de rechter helft

de ramen, aan de binnenzijde gefotografeerd

binnendeuren

wandklok op de trap halfweg tussen gelijkvloers en eerste verdieping

Er zijn verschillende tentoonstellingen in het museum.De voornaamste gaat over het ‘Kaohsiung Incident’, een bloedig neergeslagen opstand op het einde van 1979, voor democratie.Nog steeds is Kaohsiung de drijvende kracht achter de DPP, de Democratische Progressieve Partij.

De leukste tentoonstelling is deze voor kinderen en jeugd

Een andere tentoonstelling handelt over architectuur

naast een maquette van een speciaal gebouw

zijn er ook plannen te zien

Veel verstaan we niet over deze laatste tentoonstellingen, het is immers Chinees …..

Aan de zeezijde is er een heuvel, de Shoushan, 356m hoog.Hier heeft men het vrij grote gebied tot natuurpark gemaakt, in het gebied bevindt zich de zoo.Er is ook een tempel,een boeddhistisch klooster en een Schrijn voor de Martelaars, de gesneuvelden tijdens de opstand.

Met een (stads)busje rijden we tot bij de toegang tot de zoo, niet om de zoo te bezoeken, maar om een korte tijd in het natuurgebied te wandelen.

nu, op vrijdagavond is het hier druk , we zien mensen sporten, maar vooral stappen langs de wandelpaden

heel soms hebben we een uitzicht op de stad, tussen de hoge bomen en struiken door

Daar waar veel mensen komen leven apen, de Taiwan Makaak (Macaca cyclopis), nauw verwant met de Resusaap. Er is een verbod om de dieren te voederen, maar daar lijken veel mensen zich niets van te trekken

Het dier is endemisch op Taiwan, maar ook ingevoerd in Japan.Hier is de Taiwan Makaak met uitsterven bedreigd: deze apen worden gevangen en ofwel opgegeten, ofwel gebruikt als proefdier in de geneeskunde, ofwel worden delen ervan in de traditionele Chinese geneeskunde gebruikt .Daarbij wordt zijn leefgebied als maar kleiner doordat er overal meer mensen komen wonen en bos gekapt wordt

deze man zien we een hele tijd bezig met de aapjes.Of hij ze voedert, dat zien we niet

Het wandel- en (vooral) stapgebied is erg uitgebreid.Er zijn ook plaatsen waar men aan rotsklimmen kan doen

wij wandelen een korte tijd

sommige mannen echter dragen een grote voorraad water mee, in een vat van 25l, 25 kg dus, via een voorhoofdband.We vermoeden dat ze ergens in het woud zullen overnachten en morgen verder stappen

het beperkte gebied waar wij wandelen, is voorzien van verharding

We wandelen vrijdagmiddag richting pier 2.Sinds een aantal jaren zijn de verloederde buurten rond de haven opgeknapt, er zijn fiets- en voetpaden, restaurants en kunst

er rijdt een tram, alles is netjes onderhouden (Taiwanezen gooien +/- nooit iets op de grond, ze nemen alles netjes mee of brengen het naar een vuilbak)

in één van de voormalige loodsen is er een tentoonstelling over de verschillende vormen van industrie en urbanisatie -visie toekomst

men heeft o.a. het idee om veel meer rolstoeltoegankelijke taxi’s te voorzien (in Taiwan zien we steeds veel rolstoelrijders -veel oudere mensen rijden met een elektronische rolwagen rond -model is niet alles, maar het rijdt)

Terug naar de havenbuurt

bruggen zijn design

op de achtergrond, maar ook dichtbij de haven, 85 Sky Tower, 347,5m hoog.Tussen 1997 en 2003 was dit het hoogste gebouw van Taiwan

oudere gebouwen worden gerestaureerd en beschilderd

het Kaohsiung Maritime Cultural and Pop Music Center, heel recent gebouw

kunstwerk dat het belang van de containerhaven illustreert

enorm graffiti kunstwerk op een voormalige havenloods

kortom verschillende kunstvormenkomen hier voor

Op een korte afstand van pier 2 ligt het eilandje Cijin.De overtocht per ferry duurt minder dan 15’.In feite is Cijin de oudste nederzetting van Kaohsiung, gesticht door een visser in de 17^de eeuw.

Tijdens deze korte overtocht krijgen we een zicht op de skyline van de stad en op de vele boten welke hier tussen vasteland en eiland varen.De grote schepen worden door een sleepboot begeleid

Het eiland is bekend voor zijn eetgelegenheden waar verse vis en zee-organismen geserveerd worden.Je kiest wat je wil eten bij de verse vis-stand, de prijs is genoteerd per portie

Men kan ook groenten kiezen, en de bereidingswijze van de vis of zeedieren.Daarna wordt het klaargemaakt .Naast de visstand is een lokaal waar gegeten wordt

Men verhuurt fietsen en elektrische fietskarren.Er zijn goede fiets- en wandelpaden.En er is een groot strand.Oosterse mensen gaan echter niet, zoals we dat in Europa kennen, op het strand zitten

Bij onze terugkeer in Kaohsiung nemen we de metro, nog heel nieuw.Het mooiste gebouw is de halte Formosa Boulevard, de kruising tussen de 2 metrolijnen

in deze enorme ruimte staat een vleugel.Wie goed piano kan spelen mag hier een optreden geven, de stoelen staan klaar en een aantal mensen zitten te wachten

De nachtmarkt wordt opgebouwd wanneer we voorbij komen.De ganse straat is al gesloten voor auto’s, eetkramen worden klaar gezet

de volgende dag komen we langs wanneer het al duister is (na 17u30)

In een winkel zien we al de troon van de kerstman staan ……

En dan toch, uitzonderlijk, een foto van onze hotelkamer.We voelen ons in kabouterland ….

ook de gevel en de shuttle-bus welke ons in het station kwam ophalen zijn in dezelfde zin geverfd

Het hotel noemt Legend, misschien betekenen de woorden 'legende' en 'sprookje' in het Chinees hetzelfde

Met de trein en nadien met een bus, rijden we vanuit Kaohsiung het binnenland in, richting bergen, en richting gebied waar de oorspronkelijke volkeren woonden en wonen
We komen in het gebied van Sandimen.Aan de ene zijde van de rivier, een heel eind hogerop, ligt een Paiwan dorp.In en rond het dorp zien we allerlei versieringen, kledingwinkels, … .We hebben geen mensen gefotografeerd, wat ons wel opvalt is dat deze mensen een veel ronder en bruiner gelaat hebben dan de Chinese Taiwanezen

Aan de andere zijde van de rivier, in een bocht ervan, bevindt zich het Sandimen Indigenous People’s Culture Park.Hier komt geen lijnbus, we moeten een 20’ wandelen vanaf de bushalte.Hier komen echter hele busladingen voor Taiwanezen en Chinezen.Daarom bezoeken we het gebied op vrijdag, dan is het aantal bussen nog te overzien.

Nog voor we in het gebied komen zien we overal getuigenissen van dit/deze volk(eren)

Op het zeer grote domein rijdt er een shuttle bus rond om de bezoekers bij de voornaamste bezienswaardigheden te brengen.Ook hier is men met grote verbouwingswerken bezig, dus veel plekken zijn niet te bezoeken

Er is een optreden met dans en muziek van deze mensen.We mogen echter geen foto’s maken (foto’s van internet)

In de souvenirwinkels verkoopt men traditionele namaakkledij van de oorspronkelijke volkeren

Tussen de 2 plaatsen heeft men een nieuwe hangbrug gemaakt (te betalen), ze is heel erg gestabiliseerd.Dat is wel nodig in een gebied met aardbevingen en orkanen.De laatste grote was orkaan Morakot.Tussen 5 en 10 augustus 2009 viel er meer dan 3 meter regen per m² (stel je voor dat is hoger dan de hoogte van een gelijkgrondse verdieping!), met in Taiwan meer dan 600 doden en voor 3 miljard euro schade!Vele dorpen hogerop in de bergen, zijn gewoon door de modder weggespoeld en van de landkaart verdwenen …..

De rivierbedding is hier enorm breed.Beneden zien we vrachtwagens op en afrijden , ze zijn beladen met kleinere of grotere stenen uit de rivierbedding.Die stenen zijn meegesleurd tijdens periodes van (hevige) regen

Aan de zijde van Sandimen dorp heeft er een kleine aardverschuiving plaats gevonden

Ten noorden van het centrum van Kaohsiung bevindt zich het Kaohsiung Museum of Fine Arts.Het was de avond voordien heel wat werk om te vinden met welke bus we er zouden geraken.Uiteindelijk toch gevonden, tussen allerlei websites in de Chinese taal.Omdat we helemaal niet bekend zijn in deze stad, kennen we ook geen naam van haltes.Het was dus wat zoeken via een kaart op internet en telkens een afzonderlijke busroute.

Het museum is gehuisvest in een groot gebouw, niet zo speciaal aan de buitenzijde

Binnen echter zijn de tentoonstellingsruimtes, groot, hoog en met een goede belichting.

inkomhall

dezelfde inkomhall, nu van af de hoogste verdieping

Er zijn vier verdiepingen, de bovenste twee tonen de permanente collectie.Er zijn niet zo veel werken te zien, het is er aangenaam om rond te wandelen

veel ruimte, hier en daar een originele zitplaats, gemaakt van plankenvloeren, af en toe een schilderij op een statief, twee schermen met film en een zithoek erbij ….

Op de eerste verdieping gaat het over nieuwe kunstvormen

Een zaal beneden en op de eerste verdieping is gewijd aan de Kaohsiung-kunstenaar Yunghsu Hsu die speciaal gevormde kunstwerken in keramiek heeft gemaakt.De keramiek is volledig met de handen gemaakt.

Enkele foto’s van het handwerk

Zijn hoogste werk staat in de inkomhall van het museum, 4,95m hoog!

Dan is er nog een tentoonstelling welke te maken heeft met licht

de kleur verandert hier op een vloeiende manier

wanneer men voor sommige werken staat en bewegingen maakt, verandert het beeld op eenzelfde manier

De belangrijkste tijdelijke tentoonstelling is TATTOO, in samenwerking met het Musée de Quai Branly-Jacques Chirac

wanneer we binnekomen spreekt deze jonge dame ons aan.Ze is gids voor deze tijdelijke tentoonstelling en geeft ons leuke uitleg over het geheel

de oorspronkelijke bewoners van Taiwan hadden allemaal een tattoo, typisch voor hun groep.In 1913 verboden de Japanners om nog langer tattoos te plaatsen.Enkel nog heel oude mensen hebben er één zoals deze oude Rukai-dame (1903-1994) met handbeschildering.De foto werd genomen toen ze 93 jaar was

werken van Anli Genu (1958-) van de Atayal minderheid.De middelste foto is deze van een kunstwerk, de twee andere tonen Atayal mensen met hun tattoo.De Atayal zijn de meest strijdlustigen van alle oorspronkelijke volkeren.Het is de enige groep die een gelaatstattoo hadden, die vooral bij de vrouwen uitgesproken was

Heel veel eeuwen was de tattoo een kenmerk van marginalen, gevangenen, slaven, criminelen, prostituees, … die ge’brandmerkt’ werden om ze direct te herkennen in een groep mensen

een overlevende Rus uit een concentratiekamp met zijn nummer op de arm

een getatoeerde gevangene uit de Gulag-archipel.Gevangenen lieten vaak zichzelf tatoeeren

In het begin van de jaren 1830 hadden rondtrekkende circussen menselijke attracties bvb mensen met afwijkingen, … Bezoekers konden deze mensen tegen een vergoeding gaan bezichtigen.Getatoeeerde vrouwen waren dikwijls ook zo een bezienswaardigheid, ze hadden geen enkele andere vorm van inkomen ….

Tijdens de 19^de eeuw trokken tatoeerders rond in Amerika om hun kunsten te verkopen.

Ze hadden een grote koffer mee met hun materialen en verfstoffen, en een bord met afbeeldingen uit dewelke je kon kiezen om als tattoo te laten zetten

De meest gedetailleerde tattoos werden door Japanners gemaakt

tekening van een Japanse tattoo welke het volledige lichaam bedekt

Het Musée du Quai Branly-Jacques Chirac heeft voor zijn tentoonstellingen tattoos besteld bij bekende tattoo-artiesten.De tattoos werden op silicone-lichamen gezet

tattoo van de Franse tattoo-artiest Tin-Tin

Hier wordt pas van een tattoo gesproken, wanneer deze volledig lichaamsbedekkend is

zie volgende foto

We hebben nog tientallen andere foto’s met uitleg.Misschien kan je meer zien na maart 2020 in het museum in Parijs

Nog wat noordelijker bevindt zich het Lotusmeer, een kunstmatig meer dat dient om landbouwgronden van voldoende water te voorzien.Ooit had een burgemeester het idee om hier lotus te laten groeien, op minder diepe plaatsen staan er nog steeds bloeiende lotusplanten (en dat begin november).

Langs het meer zijn heel wat paviljoenen, pagodes en tempels gebouwd.

nergens mag er hier gerookt worden …….

verschillende paviljoenen staan een eindje in het meer en zijn te bereiken via een stevige loopbrug

Voor ons komen die paviljoenen en pagodes nogal kitscherig over, voor de mensen hier hebben veel figuren te maken met hun bijgeloof.

zo zal je bij voorbeeld veel voorspoed kennen als je door de muil van een draak binnenstapt in het dier ….

vele Aziaten gaan pas naar een plek als er tempels, beelden, pagodes, … aanwezig zijn.Dit zijn trekpleister waar de consumptie dan hoogtij viert

beeld van het meer met nog verdere gebouwen en figuren

zien hoe een volk leeft is een deel van het reizen …..

In het meer zit er vis, we zien hier en daar vissers.Dit voedselrijke meer trekt ook watervogels aan.

Vandaag, zaterdag, zijn er heel wat mensen, het is er echter niet overdruk.Er is immers ruimte genoeg

in dit land wordt er meer zorg gedragen voor de medemens.We zien dat overal, op bus, in de stad, … als iemand op de sukkel is wordt hij/zij geholpen ook door vreemden

Sinds we in Taiwan zijn horen we regelmatig, en steeds hetzelfde, deuntje, bijna altijd ‘s avonds.Het klinkt zoals bij ons het muziekje van de ijsventer.
Tot we na een tijdje ontdekten dat dit liedje afkomstig is van de vrachtwagen die vuilnis ophaalt.Hier worden geen vuilnisbakken of -zakken op straat gezet.Wanneer de vuilniswagen (dagelijks) langs komt, horen mensen het bekende geluidje, ze brengen dan hun zak of zakje zelf naar de vrachtwagen.Geen rommel, geen stank, netjes opgeruimd ….