Reisverhaal «taiwan deel 2»

China in en uit | Taiwan | 5 Reacties 27 Oktober 2019 - Laatste Aanpassing 27 Oktober 2019

We zijn nog steeds in Taichung

Kaart waarop Taichung staat afgebeeld

Op 21 september 1999 gebeurde erin Centraal Taiwan ’s nachts om iets na 1u een zware aardbeving met een kracht van 7,3 op de schaal van Richter.
Het gebied ten zuiden van Taichung werd hierdoor zwaar getroffen.

Ongeveer 14 km ten zuiden van Taichung, op de breuklijn van de aardbeving is een museum opgericht ivm de aardbeving, het 921 Earthquake Museum.Het museum bevindt zich op de plaats waar een school verwoest werd.Gelukkig vond de aardbeving ’s nachts plaats waardoor er in de school geen slachtoffers vielen.

dit is het grondplan van het museum, maar in feite is dit het grondplan van de school, met de atletiekpiste en de gebouwen

Eerst even iets over Taiwan en het risico op aardbevingen

een stukje aardbol waarop Taiwan aangeduid is.De lampjes geven wat meer licht en een pijl duidt het eiland aan

Taiwan ligt op 2 aardplaten, de Filipijnse Zeeplaat en de Euraziatische Landplaat.Maar de verhouding tussen die platen is complex, aan de ene zijde schuift de Euraziatische Landplaat onder de Filipijnse Zeeplaat, aan de andere zijde is het net omgekeerd en schuift de Filipijnse Zeeplaat onder de Euraziatische Landplaat.

Op bovenstaande tekening is het complexe systeem duidelijk te zien

op bijgevoegde kaart staan de aardplaten in grove lijnen getekend en de richting waarin ze verschuiven.Merk op dat hier China in het midden van de kaart staat

In 2010 heeft men een wetenschappelijke kaart gemaakt met actieve breuklijnen.De groene breuklijnen zijn al tot 100.000 jaar actief, de rode sinds de laatste 10.000 jaar

De verwoestingen welke op het domein van de school zijn gebeurd, heeft men gestabiliseerd zodat ze geen gevaar meer opleveren, en men heeft er een dak over geplaatst zodat ze beschermd worden tegen allerlei weersinvloeden

het stuk van de atletiekpiste dat plots een eind ingevallen is

letterlijk net zoals kaartenhuisjes zijn de klassen in elkaar gestort

Er is nog een aantal foto’s van verwoestingen op andere plaatsen, de breuklijnwas ongeveer 100 km lang

De grote oorzaak van de verwoesting is de aardbeving, maar de zwakke constructies van de gebouwen hebben de gevolgen drastisch verergerd.

er staan verschillende oorzaken beschreven: ik som er enkele op
- het zeezand is niet gezuiverd.In het zeezand zit er een hoeveelheid zeezout.Dat zout heeft niet de stevigheid van zand en tast de ijzeren staven aan

- dit beton bevat veel te veel grote keien waardoor het geheel een zeer zwak geheel vormt

-de bewapening heft geen stevigheid waardoor bij beweging (zoals bij een aardbeving) het geheel plooit en buigt zoals een rietje

dit is een doorsnede hoe de bewapening is gebeurd.Indien één van de hoeken een fikse duw krijgt is de volledige vierkante constructie kapot

nu worden alle bewapeningen van palen verstevigd met betonijzers zoals op bovenstaande figuur.Nog bestaande palen, in risicozones (= bijna het ganse land) in scholen, ziekenhuizen en andere belangrijke gebouwen worden op dezelfde manier bewapend of van extra palen voorzien

De volledige kubus- of balkvorm van gebouwen of delen van een gebouw moeten ook verstevigd worden

zonder versteviging valt alles gewoon in duigen

door het aanbrengen van diagonale versteviging blijft een kader bewaard

En uiteindelijk, de maatregel welke we ook in Japan leerden kennen, is het gebruik van schok-isolatoren.Hierbij staat het gebouw niet meer verankerd in de bodem, maar is er de isolator welke verankerd zit in de bodem.Het gebouw steunt op de isolator waardoor het bij een aardbeving blijft staan op een verschuivende isolator

hier ligt de isolator op de tafel, op de isolator zijn er rubberen constructies die het gebouw dragen

een tweede en veel toegepaste versie van aardbevingsisolatoren is hier te zien.Om een goede isolatie tegen aardbevingen te bekomen moeten ook alle gebouwen los van elkaar staan zodat er bewegingsruimte is bij aardbevingen

En dan zijn er ook nog de maatregelen bij de bouw van kerncentrales.Men heeft in Taiwan een grote studie gemaakt van de locaties van aardbevingen sinds zeer lange tijd.De 3 kerncentrales heeft men dus gebouwd in gebieden waar er tot op heden geen aardbevingen plaats vonden.De ganse constructie is daarbij ook nog gebouwd op een vaste en stenige bodem, niet daar waar de bodem uit los materiaal bestaan

Bij de kernreactoren staat meetapparatuur ter plekke.Wordt een bepaalde waarde overschreden dan stopt de reactor en treedt een totaal beschermingssysteem in werking (laat ons hopen)

Hierna is het tijd om iets totaal anders te bezoeken.We gaan (telkens met de bus) naar de kleine plantentuin.

vandaag zondag, komen mensen picknicken in parken, tuinen, … Kinderen kunnen naar hartlust spelen, ze worden echter goed in het oog gehouden zodat ze anderen niet storen

In het gebied bevindt zich een hoge serre, 31,5m hoog

de serre van de plantentuin

vanaf het hoogste punt van de serre ‘regent’ het permanent waardoor er voldoende vocht in de lucht is voor de vele planten

hier en daar zien we bloeiende orchideeën

de cacaoboom begint te bloeien?Een eigenaardigheid, de bloempjes staan op de stam van de boom, later staan de grote cacaovruchten ook rechtstreeks op de stam

Er is een aquarium met tropische zoetwatervissen.Deze vissen worden enkele malen per dag gevoederd.Een medewerker geeft uitleg, natuurlijk helemaal in het Chinees

er komen meervallen voor

en Araipama’s en andere vissen uit het Amazone-gebied

In de steden zien we overal deelfietsen, die op heel veel plaatsen kunnen opgepikt en terug gezet worden.

In Taiwan bestaat er een app die letterlijk voor alles en nog wat gebruikt wordt, gaande van communicatie waarbij er kan vertaald worden, over contactloos betalen, chatten, …. .De fiets kan hiermee ook gebruikt worden.Voor niet-inwoners is die app niet te gebruiken, er moet immers een directe verbinding zijn met een rekening bij een bank

Dan komen we nog langs het voormalige stadhuis

Het gebouw is vrij klein en gebouwd in 1911

Met de trein en de bus rijden we tot Lukang (Lugang)

Kaart van Taiwan waarop Lugang is aangeduid. 

vele stations zijn modern.Maar ook de oude stations hebben liften voor personen in een rolwagen, mensen met buggy’s en met valiezen.We zien hier relatief veel mensen in een rolwagen, ze worden vlot op en af de trein geholpen

ook vele bussen zijn toegankelijk voor personen in een rolwagen.Op deze bussen zijn er één of twee plaatsen voorzien waar de rolwagen kan vast gemaakt worden

We vinden de bus vlot, de rit is vanaf de begin- tot de eindhalte.De prijs is per rit, of je nu maar 1 halte of de ganse rit meerijdt

Lugang lag vroeger (net zoals Brugge) aan zee. De stad was in het begin van de 17^de eeuw een welvarende havenstad, de op één na grootste van het land. Door de verzanding naar het einde van de 19^de eeuw echter konden er als maar minder schepen aanleggen tot in 1895 aanleggen voor rivierschepen niet meer mogelijk was.De ontwikkeling hier bleef stil staan en boerde zelfs achteruit.In de jaren 1970 echter ontdekten toeristen het stadje opnieuw waardoor er weer werk en inkomen kwam.Het zijn vooral Chinese en Taiwanese toeristen die hier komen.

Lugang betekent Hert-Haven.De herten echter welke in de vlakten van het binnenland ooit hebben gegrazen, zijn al lang verdwenen door de jacht.Toch zien we hier en daar nog een afbeelding van herten

Er zijn hier tientallen tempels, we bezoeken de twee belangrijkste.De eerste is Tianhou tempel, opgericht in 1591en daarmee één van de oudste tempels van Taiwan. Hier wordt de god Mazu vereerd, de god met zijn zwart gezicht.Volgens de info welke ik lees zou deze god ooit een Aziatisch blank gezicht gehad hebben maar door de vele, vel wierookverbrandingen, is alles zwart geblakerd, ook de beelden van de godheid ….

ook hier zien we veel mensen komen bidden en wierookstokjes bij tientallen gelijk komen verbranden

de toegangspoort tot de tempel

er is hier heel veel houtsnijwerk en ook de zuilen, de muurplaten, … stenen zijn gebeeldhouwd

dikwijls zien we leeuwen die hun tanden laten zien …

het houtsnijwerk aan de onderzijde van een koepel

en een stenen plaat waar de herten zijn afgebeeld

overal in elke zaal van de tempel staan er nog beelden en beeldjes, een heel werk om overal enkele malen met de wierookstokjes te zwaaien

het voornaamste schrijn met de god, die hier zeker in het 10-voud voorkomt

de houten luster voor het beeld is al half opgebrand door de duizenden en duizenden brandende wierookstokjes per uur

drie oude vrouwtjes met op hun hoofd een Chinese hoed die overtrokken is met plastiek, verkopen gele blaadjes met gebeden.Ook niet zo een beste zaak voor het milieu want er worden hier niet alleen massa’s wierookstokken verbrand, maar ook nog een massa gele blaadjes met teksten.Dat alles moet de god(en) gunstig stemmen en geluk brengen voor de mens die al deze dingen koopt en verbrandt

dit is zo een verbrandings-pot voor het papier en voor de niet verder te gebruiken wierookstokken

mensen komen heel dikwijls om gunsten af te smeken, de rechter vrouw knielt en bidt steeds weer opnieuw, de linker vrouw houdt de smartphone voor het gezicht van de rechter, het beeld dat te zien is, is dat van de god met het zwarte gezicht

om te zien of het gevraagde veel goeds voorspelt, nemen de mensen tijdens hun smeken en gebed, twee van dergelijke blokken in hun hand.Op een bepaald moment laten ze die blokjes op de grond vallen.Dan kijken ze, de blokjes moeten op een bepaalde manier liggen voor een gunstig resultaat, of er is een bepaalde manier bij een ongunstig resultaat.

Mensen die op deze manier bezig zijn gooien vele malen, hoogstwaarschijnlijk bij een slecht resultaat.Je ziet hen dan angstig kijken en heel dikwijls zitten ze (hard) te wenen.Misschien helpt het om nog meer wierookstokjes en papier te kopen en te verbranden ….

De riksja’s zijn hier aangepast aan de stand van de technologie in Taiwan, ze zijn gemotoriseerd ….

In de stad is er een oude straat met nog oude traditionele huizen, nu goed voor verkoop van allerlei en voor vertier

tussen de huizen is er op vele plaatsen een kleine tempel

ook hier zijn de huizen vrij smal aan de straatzijde, dikwijls is dit zelfs enkel een poort.Daarachter is er, langgerekt, bewoning en tuinen

het stadje is bekend voor zijn kunstenaars, we zien één beeldhouwer aan het werk

we zien ook weer de hertjes geschilderd op een paneel

’s middags eten we iets in een van de huizen dat als restaurant is ingericht

buiten is het ook gezellig om te zitten, maar met een temperatuur van 30° zorgen de draaiende ventilatoren voor wat afkoeling

We komen nu bij de tweede tempel, de Longshan tempel.Deze tempel lag helemaal plat door de aardbeving van 21 september 1999.Gedurende de volgende 10 jaar heeft men de tempel zo minutieus mogelijk heropgebouwd.Sinds 10 jaar kan het gebouw, een boeddhistische tempel, opnieuw gebruikt worden

de toegang, nog meer gebeeldhouwd

in de tuin staan twee bomen met een mooie stam

de gouden boeddha

en veel lekker geurende bloemen, geschonken door mensen.Het kaartje staat erbij, maar het is Chinees …..

Bij onze terugkomst in Taichung nog even langs gaan bij Ling met zijn treintje …..

Richting bergen is er slecht hier en daar een smalspoorlijn.Echter naar Sun Moon Lake rijdt er enkel een bus.Deze bus is tegelijkertijd lijnbus én excursiebus.Er zijn mensen mee die een excursieticket kochten om allerlei attractie op en rond het meer te bezoeken.Anderen, zoals wij, betalen veel minder omdat we met het plastiek easy-passkaartje betalen.

Sun Moon Lake is op de kaart aangeduid.

Ooit was dit gebied moerassig, er woonden de Thao, een kleine bevolkingsgroep.

De Japanners echter dachten grootser.Zij bouwden een stuwdam en beetje bij beetje begon zich het meer te vullen.De Thao, wiens dorpen onder water kwamen, moesten verhuizen.En bij de aardbeving van 1999 werd hun nieuwer dorp ook nog eens verwoest.Daarna bouwde men hen in afwachting metalen barakken, ze wonen er nog steeds omdat er nog steeds geen duidelijkheid is waar de mensen een nieuw stuk land zouden krijgen.Midden in het meer ligt hun heilige berg, nu een klein eiland.Pas na de aardbeving kregen de Thao hun heilige berg terug.Nu mag niemand anders nog het eiland betreden.

het kleine Lalu eiland waar enkel de Thao aan land mogen gaan

Rond een deel van het meer rijdt er een bus.We nemen die tot aan de voet van de kabelbaan.De kabelbaan bestaat al een aantal jaar en is door Doppelmayr (Oostenrijk) gemaakt.

op weg met de kabelbaan naar boven, tot iets meer dan 1000m hoogte

Het zicht vanaf de kabelbaan naar het meer is goedals er geen mist is, zoals bij onze terugkeer.

 het bergstation van de kabelbaan

Bij het einde van de kabelbaan, maar voor auto’s ook bereikbaar via de weg, heeft men het Formosan Aboriginal Culture village gebouwd.Dit gebied is tweeledig: eerst heeft men een aantal gebouwen van verschillende minderheden hier opnieuw gebouwd, anderzijds is hier ook een pretpark.Deel 1 is het Bokrijk van Taiwan.

nu hebben deze Japanse kerselaars bijna al hun bladeren verloren, maar in maart-april staan hier meer dan 450 van deze bomen in bloei.In het Japans spreekt men van Sakura, in het Chinees Zakura, heel gelijklopend

ondanks de verre afstand tussen de oorspronkelijke inwoners van Taiwan en de indianen in Centraal- en Zuid-Amerika, zien we ook hier een vorm van totempalen

totempalen 

In een bijhorend museum zijn nog een aantal voorwerpen, waaronder traditionele kledij, gebruiksvoorwerpen, … te zien. Een deel van dat gebied wordt nu gerenoveerd, niet alle ‘dorpen’ kunnen we bezoeken.

de gesproken talen van al de oorspronkelijke volkeren op Taiwan horen thuis in de Austronesische taalgroep.Deze taalgroep bevat in het totaal meer dan 1200 talen.Voor zover men kan nagaan is deze taalgroep ontstaan in het zuidoosten van China en is ze daarna overgewaaid naar Taiwan.Vanuit Taiwan heeft de taalgroep zich verspreid over het oosten en zuidoosten tot uiteindelijk Hawai en Nieuw-Zeeland

De verschillende volkeren leefde verspreid over het laagland.Wanneer ongeveer 300 jaar geleden de Chinezen Taiwan kwamen bevolken, hebben de meeste van deze volkeren zich terug getrokken in de bergen.

Een groot deel van de oude huizen, informatie, gewoontes, … handelt over de Paiwan, een volk dat momenteel nog meer dan 70.000 leden telt.

een huis van de Paiwan.Het is net zoals dat van alle volkeren die in de bergen wonen, gemaakt uit steen, het materiaal dat men daar vindt

net zoals we bij vele volkeren zagen, werd vroeger een bepaald bot van de gevelde dieren bewaard als jachttrofee

daar waar gekookt werd was er natuurlijk hout nodig.Schouwen kende men niet, de mensen waren dus binnenin en aan de buitenzijde berookt

de kippen hadden een veilig hok buiten zodat ze niet door roofdieren werden verorberd, de varkens echter leefden binnenshuis in een afzonderlijk deel, net achter de keuken

mensen in de traditionele kledij van o.a. de Paiwan, zien we rondlopen op het domein

het basisvoedsel was hier gierst, een minder bekend graangewas (couscous is o.a. gemaakt van gierst)

volkeren welke meer in de vlakte woonden gebruikten bamboe als materiaal om hun huizen te bouwen.Bamboe is daar van nature uit voorhanden

De nakomelingen van de oorspronkelijke volkeren op Taiwan, blijven liever buiten het toeristische circuit.Ze laten geen bezoeken toe.Daarom is het Formosan Aboriginal Culture Village zowat de enige manier om iets over de manier van leven van de traditionele volkeren te leren kennen.

Op de terugweg met de bus langs het meer, houden we nog halt bij een zeer groot tempelcomplex, de Wenwu tempel

hier spelen enkele muzikanten, terwijl de zangeres een heel repertorium zingt.Het zijn traditionele gezangen en muziek, aangenaam om te horen

de toegang tot de tempel, welke op een heuvel ligt, langs de zijde van het meer

 aan beide zijden van de toegang ligt een enorm grote, kitscherige leeuw

ook hier is er zeer veel beeldhouwwerk en houtsnijwerk.Het grote verschil met de tempels welke we de laatste dagen zagen, is eerst de afmeting van alles, ten tweede is alles hier vrij recent geverfd

de eerste tempel is gewijd aan de godheid Guan Di met een rood hoofd

de tempel achteraan is gewijd aan Confucius

de toegang aan de bergzijde is enorm groot, dit is er een deel van

dan is er nog het uitzicht vanaf een uitzichtplatform op de keramieken daken van de lager gelegen gebieden, en op het meer.Nee, het vriest hier nooit, de keramiek hoeft dus niet vorstbestendig te zijn

en dan is er nog de gouden pagode, een elegant gebouwtje.Studenten komen naar deze tempel voor ze een belangrijk examen moeten maken.Hun gebeden voor een goed examen, worden in de oven van deze gouden pagode verbrand.Misschien zou het wel effectiever zijn om ondertussen te studeren ….

Het meer is relatief klein, de omtrek is 33 km.Toch varen heel wat boten op dit meer, verschillende maatschappijen zelfde type boot.In Taiwan gelden er hoge veiligheidsnormen, het bovendek mag niet (meer) gebruikt worden.

er is nog wel een trap naar boven, er ligt echter een plank op de opening

het water is heel helder en heeft een mooie blauwe kleur

we varen nu langs het kleine Lalu-eiland, het eiland waar, volgens de Thao, de geesten van hun voorvaderen ronddwalen

Later zien we vanuit de hoogte dat dit eiland in feite heel erg klein is.Het wordt omgeven door een ring van drijvende tuinen waar hier en daar een toegang is

het eiland

de drijvende tuinen
Op 10 minuten varen is de boot aan de overzijde.Daar zijn 2 aanlegkades.Bij de eerste gaan de passagiers naar een nabijgelegen tempel.Op 20 minuutjes hebben ze tijd genoeg om met wierook rond te wandelen en nog een souvenir te kopen.

er is heel wat meter lopende, drijvende kade.Nu zijn er veel bootjes, maar tijdens het weekend vermenigvuldigt zich dit aantal met een erg grote factor.Massa’s mensen komen dan naar hier (de prijs van de kamers is dan minstens x3)

ook hier wordt er muziek geplaybackt

We houden hier voor langere tijd halt.
Een beetje terug in de tijd: er was een Chinese monnik genaamd Xuan Zang (of Tripitaka), hij leefde tijdens de eerste helft van de 7^de eeuw.De man wandelde naar India over de bergen, en dat gedurende 17 jaar.De oorsprong van het boeddhisme ligt in India, de monnik verzamelde in India meer dan 600 sutra’s (een sutra is een toespraak van Boeddha).Hiermee keerde hij terug naar China en begon hij ze allemaal in het Chinees te vertalen.Daarnaast beschreef hij ook zijn reis in boeken.
Tot daar geschiedenis.

een grote kaart waar het silhouet van de monnik is te zien met de kaart van zuidoost Azië op de achtergrond.Zijn omzwervingen staan op de kaart aangeduid

Volgens de overleveringen zou er een splinter uit het bot van het kaakbeen van Tripitaka, ooit bewaard zijn in Nanjing (China).Bij de bezetting van China door Japan, hebben de Japanners de relikwie echter meegenomen naar hun land.Tijdens de regeerperiode van Chiang Kai-Chek kwam dit stukje bot naar Taiwan.Het Sun Moon Lake was de lievelingsplek van Chiang Kai-Chek, hier verbleef hij tijdens de zomermaanden met zijn vrouw.Bij het meer liet hij een kleine tempel bouwen om de relikwie in te bewaren.

Al gauw echter bleek de tempel te klein voor het bewaren van zo een belangrijke relikwie.Chiang Kai-Chek liet in 1965 een veel grotere tempel bouwen, een eind hoger op de helling.

Het pad tussen de twee tempels is volledig bedekt met dikke natuurstenen tegels.Wij nemen dit pad, het Qinglong pad

we staan hier aan het begin van het wandelpad.Pas veel later op de dag nemen meer toeristen dit pad

Het huidige pad is 850 m lang, vroeger ging het meer zigzag, dus was het langer.Dat pad werd door vele pelgrims gebruikt om vanaf de oever van het meer de 2 tempels te bezoeken.

Langs het pad zijn verschillende uitzichtpunten, we wandelen tussen een gamma aan planten.Nu staan er nog weinig in bloei

een boek uit steen gehouwen verwijst naar de geschriften van de monnik

uitzicht op de Wenwu tempel waar we gisteren waren

uitzicht op de dam.Het water uit dit stuwmeer werd door de Japanners gebruikt voor hydro-elektriciteit

Het klimaat is hier steeds warm en vochtig, dus goed voor een weelderige plantengroei.Het pad echter wordt zeer goed onderhouden

epifyten groeien op de bomen

dikke bamboe

deze bladeren zijn zo groot dat ze ook wel ‘olifantsoren’ worden genoemd

er is een betelnut (Areca catechu) plantage, maar ook op andere plaatsen in dit bos is de palm te zien.De noten worden bewerkt en gemengd met allerlei stoffen.Ze zijn hallucinerend, giftig en zelfs kankerverwekkend.Mensen die betelnut kauwen hebben zeer rode lippen en mond en hun tanden zijn bijna nog onbestaand

regelmatig zijn er treden in het middelste deel van het pad, hier ligt het pad even zonder die treden

de laatste 200m voor de tempel zijn er brede trappen met een leuning

Bij de tempel komen we op de rijweg

bij de poort, binnenin staan weer 2 poortwachten

er zijn enkele stèles te zien, grote stenen waarin teksten, om mensen het boeddhisme bij te brengen, gegraveerd zijn.Stèles staan steeds gemonteerd op schildpadden

in het klooster bij de tempel wonen nonnen

hier, in de tempel, wordt de monnik aanbeden.Op zijn rug draagt hij een draagstel waar onderaan manden zitten, waarschijnlijk omzijn persoonlijke bezittingen op te bergen.Daarboven worden de rollen voorgesteld

boven op het klooster staat een groot boeddhabeeld

Voorbij het klooster gaan we weer het bos in, nu op weg naar een pagode

Deze pagodekan je van alle punten langs het meer zien.Ze werd gebouwd in 1971 door Chiang Kai-Chek om zijn moeder te herdenken.De voet van de pagode is op 954 m hoogte, de pagode zelf is 46m hoog.De top is dus op 1000m hoogte

De plantensoorten veranderen, we klimmen hoger

er zijn enkele koffieplanten te zien

het pad blijft goed om op te stappen, de treden zijn nu veel breder

er zijn meer bloemetjes

uiteindelijk komen we bij de pagode, na zo wat 1000 treden te hebben geklommen (en af en toe gedaald)

we kunnen de pagode beklimmen, er zijn trappen. Boven hangt er een klok, we kunnen ze licht aantikken

We hebben nu zicht helemaal over 360°

Eenmaal terug op de boot varen we naar het dorp ItaThao.Hier wonen de Thao, welke moesten verhuizen toen de vallei onder water kwam.

we komen dichtbij het dalstation van de kabelbaan

een stukje van Ita Thao

In het dorp is er niets te beleven, veel souvenirs en eetstalletjes, en zeer veel mensen.We vinden nog een rustig restaurant

’s Avonds, enkele uren later, maken we nog een boottocht zonder echter uit te stappen

het is nu 17u30, de zon gaat onder achter de bergen

Een busstation in een kleinere plaats

er zijn verschillende uitgangen in zo een busstation.Boven elke uitgang hangt er een bord naar waar desbetreffende bus rijdt.Je kan die uitgang maar gebruiken als de bus er is, en mensen uitgestapt zijn.Taiwanezen hebben echter een oog voor mensen die hulp kunnen gebruiken, zoals oude mensen en wij, vreemdelingen.Velen bekommeren zich erom dat wij op de juiste bus terecht komen

Twee busritten, totaal 50’ rijden, verder bevindt zich het Chung Tai Chan Monastery.Het klooster werd gesticht door een Chinese monnik, Wei Chueh in 1987.De vorm van het boeddhisme dat hier gevolgd wordt is Zen.

In het klooster worden oude tradities gekoppeld aan de moderne westerse bouwstijl.Architect van het enorme complex is C.Y.Lee, geboren in 1938, bekend van Taipei 101, de hoogste wolkenkrabber ter wereld bij de afwerking van het gebouw in 2004.
Het klooster was afgewerkt in 2001, is in totaal 136m hoog en telt 37 verdiepingen.Hiermee is dit het grootste boeddhistische klooster ter wereld.

onze eerste aanblik

iets later, een grote beeld van het klooster

in feite de helft van het gebouw

en hier het volledige gebouw

de grote ramen in de toren zijn 8 verdiepingen hoog.Ze zijn zoals een netwerk.Het glas kan over een afstand van 45 cm van binnen naar buiten (horizontaal dus) bewegen wat nodig is om niet te breken bij aardbevingen en andere rampen (foto van internet)

Zijn vier voornaamste leefregels voor het continu beoefenen van mindfulness in het dagelijkse leven zijn 1. Wees respectvol tegenover ouderen (respect staat boven arrogantie) 2.Wees vriendelijk tegenover kinderen (vriendelijkheid overstijgt boosheid) 3. Wees harmonisch tegenover alle mensen (harmonie staat boven ruwheid en geweld) 4. Wees eerlijk in alles wat je doet (waarachtigheid roeit bedrog uit).

de stichter

Het klooster hier is het wereldcentrum van de Chinese Zen.Er zijn in dit klooster meer dan 2000 monniken en nonnen, elke hebben ze een eigen klooster.Er is een lagere en een middelbare school dat voldoet aan de normen van onderwijs in Taiwan en waar bovenop zenboeddhisme en 5 talen onderwezen worden (Chinees, Engels, Frans, Duits, Spaans)

het gebied is enorm groot

Er komen verschillende groepen toeristen toe, ze worden telkens opgewacht door een non die hen verder helpt.Wanneer wij twee toekomen, worden we ook opgewacht.

De non vraagt ons of we een geleid bezoek willen, zo komen we in zalen waar bezoekers zonder begeleiding niet komen.De non welke ons uitleg geeft spreekt goed Engels.Er mogen geen foto’s genomen worden, maar op het einde, toont ze ons een aantal plaatsen waar we toch mogen fotograferen.Voor enkelingen is het verboden.

het centrale beeld in de Great Majesty Hall.Deze boeddha is gebeeldhouwd uit Indische graniet

links en recht zien we 2 grote beelden van zijn voornaamste leerlingen

het plafond van deze zaal

hier zijn we in de Great Patriarch Hall. De 2 belangrijkste patriarchen hebben een beeld, de anderen worden vermeld

in de Hall of the Four Heavenly Kings staan er koningen, elk met 4 gezichten.Waar je ook bent, hun ogen zijn naar de bezoeker gericht

in totaal zijn er 18 heiligen voorgesteld

centraal in (nog steeds dezelfde) deze hall zit boeddha, vooraan zijn er 2 grote, rode leeuwen

en dit is het beeld van de Happy Boeddha, in China altijd met een dikke buik

Volgens mijn reisgids zou het klooster 110 miljoen US$ hebben gekost, alles is afgewerkt in de duurste materialen, witte marmer, het beste teakhout uit Birma (Myanmar), ….

een detail

koper en brons

binnen, op de 16^de verdieping (tot de 25^ste verdieping) is deze houten pagode gebouwd in Birmaanse teak.Er werd niet 1 nagel gebruikt voor dit kunstwerk (foto van folder)

Buiten en rond het klooster wordt er nog hard gewerkt, nog gebouwen, tuinen, …

een mooi bruggetje in de tuin, nu afgesloten

in het kleine stukje tuin waar we doorwandelen staan mooi, naar vorm gesnoeide, bomen.Vergrootte bonsai …

Verder zijn er 2 musea waar een grote kunstverzameling van boeddhistische beelden te zien is.We mogen nergens fotograferen, toch tweemaal de camera’s en toezichthouders kunnen omzeilen.Er is ook een foto uit een brochure bij

Het eerste museum, bij het klooster, heeft een verzameling houten beelden, gaande vanaf begin 6^de eeuw.

een van de vele houten kunstwerken

Om het tweede, immens grote, museum te bezoeken moeten we langs de straat omwandelen, ongeveer 20 minuten. Binnen in de tuinen zijn werken aan de gang.
In dit tweede museum is er een enorme verzameling stenen en bronzen beelden verzameld.Hier zijn we alleen.

de esplanade met rechts het tweede museum.We zijn hier, op een tweetal mensen na, alleen -met de suppoosten

een van beide leeuwen bij de ingang van het gebouw

de inkomhall.Hier kunnen vele honderden mensen gelijktijdig binnen

een stukje van de grote hall met vele grote kunstwerken

in één van de zalen zijn er 3 mooie beelden te zien van het Indisch Boeddhisme, beelden uit de 1^ste eeuw.Boeddhisme is ontstaan in India.Via het uiterste westen van China isboeddhisme dan steeds verder naar het oosten opgerukt, tot in Taiwan en tot in Japan.
Deze Indische boeddha’s hadden veel meer westerse gelaatstrekken.De reden daarvoor was dat Alexander de Grote met zijn troepen tot ver in Indië getrokken is en deze gelaatskenmerken een invloed hebben gehad op het beeldhouwwerk(foto van de folder)

We praten nadien met een vrij jonge, erg vriendelijke non.Ze vertelt ons dat door de heel vele giften het klooster de kunstwerken kan opkopen.

We lopen zo lang rond, dat de voorlaatste bus weg is.De laatste bus komt pas 3u later.De jonge non regelt het echter zo dat we een rit krijgen tot aan het busstation in Puli, vanwaar we dan met de andere bus terg kunnen keren naar Sun Moon Lake.

Voor mensen die zich afvragen hoe maaltijden hier verlopen: in elk dorp, elke stad, (ook in Shanghai) zijn er levensmiddelenzaken waar alles te koop is voor een maaltijd, te beginnen vanaf het ontbijt.Naast rijst en Chinese gerechten, is er ook westers voedsel.Dikwijls is ontbijt niet inbegrepen en dan vinden we in deze zaken voldoende om de dag te starten

We verlaten Sun Moon Lake richting zuiden, door de hoge bergen van Taiwan

de bus is een busje, natuurlijk veel gemakkelijker om de vele, zeer vele haarspelbochten te nemen

de weg staat op deze kaart aangeduid met paarse pijlen.

Centraal Taiwan is gekenmerkt door hoge bergen, behorend tot 5 bergketens.Wij komen vandaag relatief dichtbij de hoogste piek, de Jade-berg 3.952m hoog.Deze hoogte moet regelmatig bijgesteld worden want doordat de Filipijnse Zeeplaat en de Euraziatische Continentale Plaat continu tegen elkaar duwen, stijgt het totale eiland 4cm per jaar!

We rijden naar het Alishan gebied

Het gebied staat op deze kaart aangeduid met een kruis

Eens voorbij het Sun Moon Lake, begint de weg te klimmen, beetje bij beetje.

we rijden een hele tijd langs de rivier, een brede ruimte vol met keien

Al na een 40 minuten houden we halt bij een kantoor,opslagplaatsen, winkels, van een samenwerking tussen landbouwers.Overal waar mogelijk zien we land- en tuinbouwoppervlakte.Er zijn wijngaarden, rijstvelden, fruitbomen, groentevelden, ….

symbool van de boerenassociatie

bedrijven en opslag

verkoop van verse produkten

de geschenkenwinkel van de landbouwersvereniging

flessen wijn (van druiven)

er wordt likeur gestookt, niet van wijn (van druiven) maar van pruimen- en rijstwijn, een specialiteit van hier zo blijkt

rijstolie (kan ook in België gekocht worden)

We komen wat later in het gebied waar tyfoons de oorzaak zijn van grondverzakkingen en grondverschuivingen.Wanneer we de steilte van de hellingen zien is dat probleem erg duidelijk.Aan de ene zijde van de weg gaat de helling vele tientallen of honderden meter bijna recht omhoog, aan de andere zijde is de helling even steil, maar dan naar beneden.

(een klein stukje wegens foto vanuit de bus) van de steile helling omhoog (rechts)

(een even klein stukje) rechts is de steile helling naar beneden

Op meerdere plaatsen staat het hek open, een hek waarmee de weg kan afgesloten worden.Tijdens het regenseizoen gebeurt dit regelmatig, dan kan er van de ene naar de andere plaats enkel via de kust gereden worden.

waar het risico te groot is heeft men een lawinebescherming gebouwd in sterke beton

Op vele plaatsen ligt de weg er slecht bij, opgelapt na een grondverschuiving, dikwijls komen er massa’s rotsblokken naar beneden.

sterk opgelapte weg, resten van afsluiting en rotsblokken links

Ook in de rivieren zien we een zeer grote hoeveelheid rotsblokken liggen.Ze worden met het kolkende water meegevoerd.

Het regenseizoen is nu gelukkig voorbij, het regenseizoen is niet het meest geschikte moment om Taiwan te bezoeken

Naarmate we hoger rijden komen we steeds meer in de wolken, hier is het gebied van het nevelwoud.

Ondertussen blijft de weg maar klimmen, we komen in een nog steiler gedeelte, nu zijn er haarspelbochten.We houden halt op een pashoogte.

de pas ligt op 2.610m hoogte.Op een bord kunnen we lezen dat we de hoogste berg (zouden moeten) kunnen zien, evenals enkele andere hoge pieken, dat alles indien het helder zou zijn ….

het geodetische punt waarvan men de hoogte exact heeft bepaald

we zij nu boven de wolken dat als een wattendeken op de aarde rust

op deze hoogte leven andere diersoorten zoals deze vogel (foto van een infobord)

dit is hier het gebied van een bergvolk, de Bunun.We zagen enkele dagen geleden in het ‘Aboriginal Park’ huizen van deze mensen.Dit beeld is gemaakt in zwarte graniet en stelt de gespierde Bunun man voor.De Bunun houden van de natuur en zijn perfecte berggidsen voor de hoogste berg van Taiwan

de Rode Taiwancipres (Chamaecyparis formosensis) is endemisch op Taiwan (komt van nature uit enkel hier voor).De boom groeit traag maar kan erg lang leven en een hoogte bereiken van 55-60m met een stam-diameter van 7m.Vroeger kwamen deze bomen hier in grote aantallen voor, ze zorgden er ook voor dat de grond op de hellingen vast gehouden werd.Het hout van deze boom is zeer waardevol.De zeer grote bomen werden massaal geveld, eerst door de Japanners om er hun tempels mee te bouwen.Daarna kwamen de Chinezen en de overblijvende bomen vielen te prooi aan zagen en houwelen.Het gevolg van deze massale ontbossingen zijn de grondverschuivingen, overstromingen en bodemerosie. Het Tataka Nationaal Park is opgericht om de nog overblijvende bomen te beschermen.Deze cipres verloor het grootste deel van zijn hoogte tijdens de aardbeving van 1999.Wat er nog overbleef werd hier geplaatst.Het bestuur van het Nationaal Park vroeg aan de Bunun om hun jaarkalender in te kerven in de stam, teken van de natuurlijke kringloop van de natuur

hier staan een aantal van de cipressen, weliswaar in een kleiner formaat

net zoals overal in de Taiwan bergen, starten ook hier wandelingen.Zo te zien aan het aantal auto’s (op een vrijdag, dus nog een werkdag) zijn hier veel wandelliefhebbers.

Na de pas verloopt de afdaling veel minder steil, we blijven immers op grote hoogte.Hier ligt de weg goed.20 minuten later zijn we bij de eindbestemming, het Alishan busstation -Shan betekent berg.

Hier zijn we op iets meer dan 2200m hoogte.

hier kunnen verschillende loop-wandelingen gemaakt worden, vertrek- en aankomstplaats is dezelfde

Vanaf het busstation wandelen we de 200m naar het treinstation.Vroeger was er een verbinding naar het westen, maar door tyfoons is de halve lente van de spoorlijn onbruikbaar.Hierboven echter zijn er nog wel twee smalspoorlijnen, vrij kort.

038 het volledige smalspoor, door de Japanners geïnstalleerd om de gevelde bomen naar het kustgebied te brengen, later ook gebruikt door de Chinezen om dezelfde reden.Nu is dit spoor, of wat er momenteel van bruikbaar is, een toeristenattractie

We kopen hier tickets om bij onze terugrit naar de vlakte op zondag een zitplaats te hebben.

Daarna nemen we de bus een 35km richting westen.

0odanks de hoogte heeft deze bus 2 plaatsen voor rolwagens en een lift om in de bus te komen

We overnachten nu in de streek van de theeplantages, in een homestay van een plantersfamilie.

we hebben, samen met een andere, niet verhuurde kamer, een groot terras met uitzicht op de plantages

waar het mogelijk is zijn theestruiken geplant

overal theeplantages

met hier en daar kleurrijke natuurlijke planten ….

of gekweekte siersoorten ….

zelfs de Camelia japonica staat nog in bloei …

de Aurocaria bloeit niet, maar heeft wel sierlijke bladeren en takken (naaldboom)

hier en daar staan theeplanten in bloei, nog nooit ergens gezien ….

en hier en daar een koffiestruik …..Taiwanezen (en ook Chinezen) houden nu ook meer en meer van koffie

’s Morgens vroeg starten de theepluksters met hun werk.Ze werden opgehaald met vrachtwagentjes, waar ze achteraan in de gesloten laadbak rechtstaan.Ze worden opgedeeld en naar de plantages vervoerd

zoals overal zijn de vrouwtjes zo ingepakt dat enkel hun ogen vrij zijn

Het ontbijt valt hier goed mee, we krijgen o.a. verschillende soorten fruit

Zaterdagochtend gaan we vroeg (met de bus) naar het Alishan Forest Park.We zagen immers gisteren dat rond de middag alles al in de wolken zit.

8:38 nog geen wolken te zien

We starten met een treintje, smalspoor.De rit duurt slechts 6 minuten.Op die tijd brengt het treintje ons een paar honderd meter hoger, naar Zhaoping Station.Het is druk, maar er is nog heel wat plaats op de trein.De busgroepen startten deze ochtend veel vroeger om naar de zonsopgang te kijken.Dus die mensen zijn er al, of zijn al weer weg.Dagtoeristen komen pas veel later toe.

voorstelling van de spoorlijntjes en het wandelgebied tussenin.Er is een spoor dat verder doorloopt maar daar rijdt enkel een treintje voor de zonsopgang.En dan onderaan is het spoor onderbroken omwille van grondverzakkingen.Bij een vorige grondverzakking had het 6 jaar geduurd om het spoor te herstellen, nog geen 3 maanden nadien was het spoor weer onbruikbaar omwille van dezelfde reden

Omdat we met de bus komen, krijgen we 50% korting op het toegangsticket voor het park.

de diesellocomotief

er is bij elk stel een wagon rolstoeltoegankelijk.Een hellend vlak zien we echter niet

op twee andere mensen na, zitten we alleen in de wagon

Dichtbij Zhaoping Station is een uitzichtpunt op de wolkenzee, Sea of Clouds, één van de ‘wonderen’ welke hier te zien zijn.De wolken stijgen op uit de vallei terwijl de toppen, voorlopig toch, vrijblijven.

9:08 de wolken zijn al een heel eind gestegen

en daar is de wolkenzee.Over enkele uren zit alles dicht

Wie zich boven de wolken bevindt ziet de bovenzijde van die wolken waar de toppen als eilanden boven uitsteken.Dit verschijnsel kan je overal waarnemen waar zich bergen bevinden, ook al in het Zwarte Woud.

In het station hier boven staat nog een oude, herschilderde, stoomlocomotief waaraan een wagon gekoppeld is die boomstammen vervoert.

de oude stoomlocomotief

de loc dichterbij

de houten wagon, volgeladen met mooie boomstammen

Het smalspoor is hier aangelegd door de Japanners om grote, waardevolle bomen, die ze omhakten, naar beneden te vervoeren.

De wandeling door het nevelwoud is niet moeilijk.Overal zijn er verharde wandelpaden en trappen, veel trappen, aangelegd.

goede paden en trappen

goed aangelegd zodat bezoekers niet op de grond moeten lopen en het gebied dus ook beter beschermd blijft

de grote cipressen werden niet vanaf de wortel omgehakt.Ze werden eerder afgezaagd vanaf een hoogte waarvan men wist dat er mooie planken gezaagd konden worden.Daarom staan er nog heel veel stompen, heel groot in omtrek

regelmatig zien we nog bloemen en bloemetjes

tussen mei en augustus bloeit de Hydrangea macrophylla, hortensia, een plant die van nature uit hier voorkomt.Nu, eind oktober zijn er nog een aantal mooi en bloei

een omgevallen boomwortel, hoog genoeg om onder te staan

een mooi bos waar licht doorkomt, maar beperkt genoeg om niet helemaal dicht te groeien

We komen bij 2 meren, de Sister Ponds. Volgens de legende bij de Tsou, het volk dat hier woonde, sprongen 2 zussen elk in een meer en verdronken ze, door een liefdeshistorie

het kleinste meer, de jongste zuster.De bomen weerspiegelen in het heldere water.Beekjes stromen in en uit

het grootste meer, oudere zuster

ook hier glashelder water.Waar de zon schijnt zien we duizenden kikkervisjes (na eind oktober)

dichtbij staan de ‘Vier Zusters’.Een grote Rode Taiwan Cipres was geveld.In de spleten van het hout echter vielen zaadjes van naburige soortgenoten.Deze begonnen te kiemen en de stomp voorzag de jonge scheuten, en nu ook de volwassen bomen, van voedsel en water

daarnaast staan de ‘Drie Broers’, 3 Rode Taiwan cipressen welke goed op elkaar gelijken en op verschillende boomstompen gegroeid zijn

stompen van omgevallen bomen hebben meestal nog actieve wortels welke voedingsstoffen en water opnemen en dus ook groeien.Ze zijn zeer belangrijk voor het woud omdat ze de grond vast houden.Ze zijn bovendien een getuigenis van het vroegere Alishan woud

de ‘Liefdesboom’ omdat de opening tussen de wortels een hartvorm heeft

hier en daar bloeit zelfs nog een rododendron, de normale bloeitijd hier is maart

Plots komen we op een plein vol met winkels en eetgelegenheden.Hier staat ook een tempel, de Shouzen Tempel.Hier houden de mensen halt, men kan er ook komen met een shuttle bus en we zien zelfs enkele auto’s.

10:47 de tempel en het woud zitten nu volledig in de wolken

Gelukkig is de bewegwijzering goed.We komen nu in het gebied van de oude, reuzebomen.Die zijn gelukkig niet geveld door de Japanners en Chinezen. de bomen zijn vele honderden jaren oud, sommigen zelfs 1000 en meer jaar.

deze Rode Taiwancipres wordt geschat op 1100 jaar, heeft een hoogte van 27,1m en een stamomtrek van 7,1m

met zijn hoogte van 25,2m en omtrek van 9,5m en een leeftijd van ongeveer 1500 jaar, behoort deze Rode Taiwan Cipres tot de oudste in het park

Rode Taiwan Cipres, ongeveer 1300 jaar oud, hoogte 28,3m, omtrek 8,6m

Er staan nog een aantal oude en grote bomen, deze is wel de meest opmerkelijke

een leeftijd geschat op 2000 jaar, een hoogte van 43,5m en een omtrek van 13,1m.Dit is de oudste, nog levende Rode Taiwan Cipres in het park

de boom is niet in zijn geheel te fotograferen

Bijna aan het stationnetje lopen we over een stenen brug.Hier, bergaf, zijn de werkzaamheden volop aan de gang om het spoor naar Chiayi, richting kust, opnieuw te herstellen.Deze brug uit 2002 overspant de Alishan rivier

Uiteindelijk eindigen we in een ander stationnetje.Hier stond de oudste en grootste boom van het gebied, de Sacred Tree of Heiligenboom.Bij stormen in 1953 en 1956 was de boom zijn kruin en een verloren.In 1997 viel 1/3 van de stam op het spoor als gevolg van een hevig onweer.Om veiligheidsredenen heeft men in 1998 de boom dan volledig geveld.Hij ligt nu bij het station en wordt door de natuur langzaam afgebroken, voedsel voor micro-organismen en terug voor planten

een deel van de boom, die geschat werd op 3000 jaar oud

hier zijn nog de korte zijlijnen van de Alishan Forest Railway te gebruiken.

Unesco heeft een aantal spoorlijnen in de wereld op zijn lijst staan van Werelderfgoed.Naast 3 lijnen in India en 2 lijnen in Zwitserland (Albula en Bernina) zou Alishan Forest Railway ook belangrijk zijn op die lijst door zijn geschiedenis en vooral wat betreft de bouw.Voor zover ik saarover iets vind, is die erkenning nog niet gebeurd.

een beeld over de volledige spoorlijn.Ze gaat over een lengte van 85 km door 3 vegetatiezones, nl. tropisch, subtropisch en gematigd (nevelwoud 2/3 van het jaar is het woud gehuld in nevel)

In zijn geheel gaat deze treinreis van 2451 m hoogte tot 30m hoogte, waarbij de maximale helling 6,25% is.Op een foto zien we dat de grond onder het spoor helemaal is weggespoeld.Men maakt nu een hangende brug

hopelijk houdt het nu langer stand dan in het verleden

Morgen rijden we het grootste deel van de Alishan Forest Railway -lijn nl van Fenqihu naar Chiayi.(tussen Alishan en Fenquhi wordt er nog steeds gewerkt om het spoor te herstellen, de werken zouden voltooid zijn tegen 2023)

’s Morgens nog eerst een wandelingetje gemaakt tussen de theeplantages in het dorp waar we overnachten

te midden tussen de theevelden staat er een tempel, even kleurrijk en onderhouden dan andere tempels

ook vandaag, zondag, worden de pluksters en plukkers op het veld gebracht

alle mensen werken hard door, deze vrouw echter bekijkt tijdens het werk een filmpje op haar smartphone

Fenqihu is het plaatsje tot waar de trein vanuit de vlakte richting Alishan rijdt.In de tijd toen hier enkel houttransport per trein gebeurde, was in Fenqihu de reparatiegarage.Alles wat haperde of kapot was werd hier hersteld.

hier werd het materiaal hersteld, nu is het eerder een tentoonstellingsruimte vlakbij het station
De stoomlocs waren van Amerikaanse makelij, het smalspoor was en is nog steeds het hoogst gelegen in Azië.

Het dorpje ligt heel erg steil tegen de helling. Er is het één en het ander te zien, voldoende voor een bezoek van enkele uurtjes.

Omdat het vandaag zondag is, zijn er heel wat mensen in Fenqihu.In de straatjes waar voedsel, specialiteiten en souvenirs verkocht worden, krioelt het van de mensen.

de boomtomaten (Solanum betaceum) of tamarillo’s zijn momenteel rijp

hier worden de tamarillo’s verkocht

lekkere donkere pruimen zou je denken ….

of lichter gekleurde ….

in werkelijkheid zijn dit hardgekookte eieren welke o.a. in zwarte thee met kruiden erbij gekookt worden (nadat ze al hardgekookt waren)

nadien worden ze nog verder behandeld ….

men verkoopt ook hardgekookte eieren welke nadien in een korst gebakken worden ….. allemaal erg gegeerde lekkernijen voor de Taiwanezen (en de Chinezen)

hier worden goede zaken gedaan, mooie gebouwen

de rest van het dorp is over het algemeen armtieriger

vandaag verkoopt deze theeplukster groenten langs de straat

een theestreek, maar er worden ook koffiebonen verkocht …

welke je hier ook kan laten branden

ook zelfgemaakte manden worden hier verkocht

Op de dichtbij gelegen houten wandelpaden zijn er al wat minder mensen te zien

de Taiwanese Wierookceder (Calocedrus formosana) hoort thuis bij de Cipresfamilie.Hier zijn een aantal dergelijke bomen te zien, ze zijn endemisch in Taiwan

de naalden van deze boom

struiken met lampionachtige bloemen of vruchten

Een paar mooie vogels

Witoorsibia (Heterophasia auricularis) endemisch in de bergen van Taiwan

Steeres Timalia (Liocichla steerii) ook endemisch in de bergen van Taiwan

Verder gelegen houten wandelpaden trekken nog wandelaars.

er zijn nog heel wat bloemen te zien

deze bloemen komen in geel en rood voor, telkens met speciale vruchtjes

er is hier een bamboewoud met  grote bamboe-planten

In de oude werkplaats van het station staan 2 stoomlocs

De treinen richting kust rijden enkel in de namiddag, tijdens de week 1 trein per dag, tijdens de weekend 3 treinen per dag

deze spoorlijn is zo populair waardoor er zeer veel mensen komen kijken, ook straks langs de route, om foto’s te maken of te filmen.Hier, bij het eindstation mag er op de sporen gelopen worden zolang er geen treinen aankomen of vertrekken

richting Alishan, bergopwaarts dus.  De wissel wordt nog gebruikt, verderop wacht het spoor tot alles hersteld is en er weer treinen tot boven kunnen rijden

ook hier staan nog enkele houtwagons

de dieselloc’s trekken de treinen, die bestaan uit 5 wagon’s

Wij rijden met de laatste, deze vertrekt om 15u.Het is een ‘express’ trein, iets meer dan 50 km op 2u20’ ! …….

nadat elke wagon tweemaal geïnspecteerd is mogen de treinreizigers instappen.  We hebben genummerde plaatsen 

omdat dit smalspoor is, is er binnen in de trein ook weinig breedte. Er is per rij eenmaal 1 stoel en eenmaal 2 stoelen

Om een belangrijk hoogteverschil op een (relatief )beperkte afstand te realiseren, heeft deze trein, net zoals de Albula lijn en Zwitserland, en de Darjeeling lijn in India, in een berg een aantal loops waarbij de tunnels boven elkaar gerealiseerd zijn

schema van de reeks loops of keertunnels

op een model in de voormalige werkplaats wordt het loop-systeem voorgesteld

De sporen liggen niet erg schitterend, et is wiebelen en schudden de ganse weg lang.  Hier gebeurden in het verleden meermaals ongevallen, vooral ontsporingen, telkens met doden tot gevolg.  Gelukkig is dat nu niet het geval.

We hebben de bergen met hun koele klimaat achter gelaten.  De temperaturen beneden zijn weer hoger dan 30°C