Reisverhaal «de laatste dagen en terugreis»
Andalucia
|
Spanje
|
3 Reacties
29 Oktober 2021
-
Laatste Aanpassing 29 Oktober 2021
6. laatste dagen in Andalucia
Van Torrox naar Malaga rijden we via de snelweg om bij de haven van de stad aan te komen. Malaga is de tweede stad van Andalucia, én een havenstadje.
We parkeren bij de zee, onder een vrij nieuw plein
hier bevindt zich het Centre Pompidou, onder deze kleurige kubus. Hier in Malaga is er dus een afdeling van het Parijse Museum Centre Pompidou, geopend in 2015
Wegens het mooie weer en de late namiddag, bezoeken we het museum niet
langs de Muelle Uno, Pier nr 1, langs de haven van Malaga. De haven van Malaga en deze pier hebben een tiental jaar geleden een totale renovatie ondergaan. Deze boulevard is 500m lang en heeft langs 1 zijde winkels, cafés en restaurants. Van hier hebben we uitzicht op de Alcazaba
De Alcazaba is een Moorse vestiging, gebouwd in de 11de eeuw, op Romeinse grondvesten. In de 14de eeuw kende het fort-kasteel nog een aanzienlijke uitbreiding, maar na de val van de Moren verviel ook hun bouwwerk. Pas in 1931 begon men met de restauratie
de Muelle Uno eindigt bij de vuurtoren, la Farola. De vuurtoren werd gebouwd in de 19de eeuw, en was in functie vanaf 1816. Zowel het gebouw, het lichtgedeelte en de lampen werden meermaals gerenoveerd of zelfs vervangen
de Club Med 2 ligt hier voor anker. Waarschijnlijk start het cruiseschip hier, we zien immers een evacuatie-oefening aan boord, iets wat voor de start moet gebeuren. Via Cadiz vaart deze cruise naar enkele Canarische eilanden
Via de Muelle 2 wandelen we naar de oude stad
in de hoofdwinkelstaat is alles al klaar om vanaf 1 november in de kerstsfeer te komen (en dus te kopen)
het is druk, de siesta is voorbij, de winkels zijn nog enkele uren geopend, vele mensen shoppen na het werk
de Genua-fontein op de Plaza de la Constitution (plein van de grondwet), marmeren fontein uit de 16de eeuw
hier heerst een gezellige drukte, de politie houdt een oogje in het zeil, mensen kijken vanaf een caféterras naar de wandelaars beneden
we komen bij de kathedraal, de ‘Onvoltooide’, renaissancekerk gebouwd uit kalksteen, gewijd in 1588. De bouw werd in 1783 door geldgebrek stil gelegd
de voorzijde met links de voltooide noordertoren, en rechts de onvoltooide zuidertoren
een gids geeft uitleg, en uitleg, en uitleg …
terwijl andere mensen rustig zitten te genieten op de rand van de fontein
het hoofdportiek
de toegang aan de noordelijke zijde
achter de kathedraal is er een tuintje met water (Moorse invloed) en nog bloeiende planten
gebouw aan de overzijde, ook mooi gerestaureerd
wat verder komen we langs het voormalige douanepaleis, gebouwd in 1821. Nu is hier het Museum van Malaga, dat enerzijds bestaat uit het Archeologisch Museum, en anderzijds een museum met een schilderijcollectie
wat verder komen we bij het gebied met enerzijds het Romeinse Theater, anderzijds de toegang tot de Alcazaba
zicht op een gedeelte van het Romeinse Theater
de beroemdste man geboren in Malaga (1881) is Picasso. Hier, op de Plaza Merced, zit hij, verkoperd, op een bank
een ander deel van de Plaza de la Merced
mensen zitten hier rustig te genieten van de passanten
het Cervantes Theater, gebouwd in 1870 nadat een voorgaand gebouw uitgebrand was. In het midden van vorige eeuw geraakte het gebouw in verval. De stad nam het over, zorgde voor de restauratie en in 1984 heropende het theater zijn deuren
wat later eten we in een bekende tapasbar, El Tapeo
We genieten ook een dagje van ‘dolce far niente’, geen wandelingen, wel genieten van de warme zon en de blauwe lucht. Over enkele dagen immers keren we terug naar het koelere noorden
in Torrox hebben we een goed restaurantje gevonden, vandaag gaan we er voor de tweede maal
niets is wat het lijkt …
een lekkere mousse, enkele kleine stukjes gestoofde peer en de groene buitenzijde is een heel dun laagje chocolade ….
Gedurende de laatste 2 dagen maken we nog een wandeling
Bij de grotten van Nerja begint een wandeling richting binnenland. Net zoals overal in dit gebied is de helling direct steil. De wandeling loopt naast het Reserva National Sierra de Tejeda.
Wij wandelen maar een (gemakkelijk) stukje van de erg zware tocht, de hellingsgraad van onze wandeling is gemiddeld 6%. Het pad is breed, af en toe rijden hier 4x4 van mensen die hier een bedrijf hebben. We zien een man die hier bijenkorven heeft.
een enkele maal hebben we bij het achteruit kijken, een zicht op Nerja
langs het pad zien we nog de gele kleur van bloemen, waaronder deze buisbloem
hogerop zijn er vooral vrij kale rotsen
en terwijl de zon schijnt aan de kust, hangen wolken rond de toppen
de lagere heuvels zijn bedekt met dennen
voor ons doemen donkere wolken op, hier schijnt de zon gelukkig nog
en wat later vallen er druppels, het regent wat. We stappen echter verder
de volledige wandeling gaat over enkele steile rotsen (tot iets meer dan 1500 m hoogte) en duurt vele uren, wij houden het bij het eerder gemakkelijke
na 5 km is er een grote picknick- en speelplaats. De regen is ondertussen opgehouden. Hier besluiten we om terug te keren
we bevinden ons hier op zo een 440m boven de zeespiegel
op de terugweg blijft het droog. Het stappen is nu bergafwaarts, gaat dus wel sneller
voor ons vluchten 3 patrijzen over het pad. We kunnen ze nog zien tussen takken. Dit is de Rode Patrijs (Alectoris rufa intercedens)
we zijn bijna terug bij de parkeerplaats, nog even stappen
Torre del Mar is een kuststadje richting Malaga met een lange dijk en promenade, een even lang strand en een goed bewandelbaar pad gemaakt in het zand
we starten onze wandeling bij de vuurtoren in Torre del Mar
de promenade, rechts de zee en het strand
palmbomen zorgen voor schaduw
hier en daar, onder de palmbomen, is er een grasstrook. Vele mensen zetten hun strandstoel hier liever dan in het zand
een heel eind verder is er een kiosk, leeg, geen muziek
zoals overal in Spanje, ook hier speeltuigen voor de kleintjes
tegen de middag worden de BBQ vuren aangestoken. Kleine eenvoudige restaurantjes op het strand serveren vooral
sardientjes worden geroosterd
hier kan je coronasafe eten
Monniksparkieten leven hier in palmbomen. Wanneer ze dorst hebben komen ze bij de stranddouche drinken
Er komen in Spanje een viertal soorten parkieten voor. De Monniksparkiet werd in 1985 ingevoerd vanuit Argentinië en Paraguay, zo ongeveer een 190.000 stuks. Deze parkieten zijn in het land van oorsprong een echte kwaal, ze maken veel lawaai en erg nadelig voor de landbouw. Ondertussen zijn er in Spanje al miljoenen van deze vogels. Mensen, welke ze als huisdier kochten, lieten ze vrij gauw vrij wegens het aanhoudende lawaai. Ook hier in Spanje zijn de parkieten een echte plaag zowel voor de bewoners als voor de landbouw. De parkieten zijn echter wel beschermd
Annemie en Lou wandelen in het droge, Stephan kiest voor natte voeten in zee
in het gras, onder de palmboom, drinken Monniksparkieten van het sproeiwater
nog een laatste blik op het lange strand
het lijkt hier eerder lente dan herfst te zijn …
7. terugreis
we vertrekken, de zon komt net boven de horizon piepen. Het wordt hier weer een mooie dag.
Wij hebben voor alle zekerheid toch maar een fleece en een regenjas klaar. Je weet maar nooit
Onze route gaat nu via Motril en Granada. Wat later verlaten we Andalucia en komen we in Castilla -La-Mancha
de streek van Don Quijote en zijn schildjongen Pancho Sanchez, volgens het verhaal van Miguel Cervantes
Zo een 100km ten noorden van Madrid, langs de snelweg naar Burgos, gaat de weg over de Somosierrapas, 1444 m hoog. Kort nadien houden we halt in Santo Tomé del Puerto
Santo Tomé is een piepklein dorpje met een heel eenvoudig kerkje.
Een vernieuwd gebouw telt 6 appartementen (en een spa met massage, laten we voor wat het is).
Annemie is vandaag jarig, we kiezen voor een restaurantje op 12km verder, in Pradena.
Pradena is groter dan Santo Tomé. Het centrale plein van de oude stad is versierd met een sokkel, daarboven zijn er lampen
het kerkje is ook duidelijk groter, met een echte toren
er zijn vele bouwvallen, maar iets buiten het oude centrum zien we vele gerenoveerde huizen. Blijkt dat hier 26 overnachtingsplaatsen zijn, een plek waar Madrilenen op weekend komen om te wandelen
hier is alles weer groen, in de weide grazen weer koeien (van het Rode ras, vleesdieren)
de herfst geeft mooie kleuren aan de bladeren van de loofbomen
De bar is enerzijds een bruin dorpscafe, waar zowat iedereen zijn aperitief komt drinken met een kleine tapa
een zijzaaltje is echter ingericht als rustig (toch vandaag maandag) restaurant
een tomahawk steak van het Rode ras, lekker gegrild
en natuurlijk een stukje verjaardagstaart voor Annemie
het stukje taart vult, gelukkig kunnen we het met 3 delen
De volgende 2 dagen zijn lange rijdagen. Aan de grens houdt de Franse politie ons tegen om het coronacertificaat en de identiteitskaart te tonen. Het gaat er gemoedelijk aan toe.
We overnachten nog bij Niort in Frankrijk. Overal waar we binnen iets eten of drinken, moeten we het coronacertificaat tonen. Gaat snel en eenvoudig, er wordt een foto gemaakt.
22 dagen na ons vertrek zijn we terug in België. We hebben genoten van de zomer, de wandelingen, de lekkere maaltijden, …
