Reisverhaal «De Mascarenen, Mauritius»

de Mascarenen | Mauritius | 6 Reacties 27 September 2022 - Laatste Aanpassing 16 Oktober 2022

I. De Mascarenen (https://nl.wikipedia.org/wiki/Mascarenen)

De Mascarenen vormen een groep eilanden ontdekt door de Portugees Pedro Mascarenhas (1484-1555). Het jaartal van de ontdekking varieert tussen 1505, 1510, 1512, afhankelijk van de bron.

Vanaf 1735 kwam de eilandengroep in Franse handen en vanaf 1810 in Britse. In 1814 schonken de Engels 1 eiland, La Bourbon, terug aan de Fransen.

De Maskarenen liggen ongeveer 850 km ten oosten van Madagaskar (dit eiland heeft een totaal andere geschiedenis). De Mascarenen bestaan uit 2 grote eilanden, La Réunion (vroegere naam La Bourbon) en Mauritius, het veel kleinere eiland Rodrigues (dat bij Mauritius hoort), een vijftal atollen en enkele verzonken eilanden. De eilanden zijn vulkanisch en gevormd vanuit één hotspot (een plek op aarde waar vulkanisme plaats vindt, maar niets te maken heeft met verschuivende aardplaten). Deze hotspot bevindt zich bij La Réunion .

Hierdoor hebben de eilanden een unieke flora en fauna.

De Mascarenen zijn tussen de 35 en 7 miljoen jaar geleden ontstaan. Het noordelijkste eiland is het oudste, het is nu enkel nog een verzonken berg omwille van de erosie. Mauritius is het jongste en zuidelijker gelegen eiland

kaart van Afrika waarbij de Mascarenen gesitueerd zijn en daarnaast ook sterk vergroot worden

de drie voornaamste eilanden in kaart

Wij bezoeken eerst Mauritius, daarna La Réunion

II. Mauritius (https://nl.wikipedia.org/wiki/Mauritius_(land))

Mauritius is een zelfstandige republiek dat bestaat uit verschillende eilanden. Het ligt ongeveer 1800 km ten oosten van Afrika en 850 km ten oosten van Madagascar. Mauritius hoort tot de Afrikaanse landen.

Tot de Republiek Mauritius (Engels: Republic of Mauritius, Frans: République de Maurice, Creools: Repiblik Moris) behoren de eilanden Mauritius (1.864 km²), Rodrigues (109 km²), Agalega-eilanden en de Cargados Carajos (St. Brandon), die binnen het Britse Gemenebest ook wel de Lesser Dependencies genoemd worden en samen slechts 71 km² groot zijn.

De hoofdstad Port Louis werd in 1735 door de Fransen gesticht en werd genoemd naar de Franse koning Lodewijk XV.

kaart van Mauritius en Rodrigues met onderlinge afstanden. Ook enkele kleinere eilanden zijn aangeduid. De Hoofdstad ligt in het westen, de luchthaven in het zuidoosten

de vlag van Mauritius

De vlag van Mauritius bestaat uit vier gelijke horizontale banen in de kleuren rood, blauw, geel en groen. Rood staat voor het bloed dat in de onafhankelijkheidsstrijd is vergoten, hoewel er nooit sprake was van een strijd. Blauw symboliseert de Indische Oceaan, die de eilandstaat omringt. Geel staat voor het 'licht van de onafhankelijkheid, dat over Mauritius schijnt'. Groen vertegenwoordigt de natuurlijke rijkdommen van het land.
De vlag werd op 12 maart 1968 ingevoerd, bij de onafhankelijkheid van Mauritius.

Over de geschiedenis enkel dit:
In 1810 werd het door de Britten veroverd, voornamelijk omdat het door kapers in Franse dienst werd gebruikt tegen Britse schepen. De Britten noemden het eiland weer 'Mauritius' (Brits-Mauritius) en gaven er het predicaat 'Kroonkolonie' aan. Het eiland werd in 1814 bij de Vrede van Parijs officieel ingelijfd bij het Verenigd Koninkrijk. In 1835 schaften de Britten de slavernij af en, zoals in veel andere van hun koloniën, rekruteerden zij, vooral uit Brits-Indië maar ook uit Maleisië en China, grote aantallen contractarbeiders ('koelies') ter vervanging van de slaven. Pas in 1968 verkreeg Mauritius onafhankelijkheid. Het bleef binnen het Gemenebest van Naties en behield de Britse koningin Elizabeth II als staatshoofd. Op 12 maart 1992 werd het land een parlementaire republiek.

En nu wat geologie:
Het hoofdeiland Mauritius heeft een oppervlakte van 1.864 km² (België 30.000 km²) en meet circa 65 km op 45 km. Het heeft een smalle kuststrook met langgerekte stranden. Daarachter bevindt zich oprijzend laaggebergte. De hoogste top ligt in het zuidwesten en is 828 meter hoog. Centraal op het eiland ligt een plateau van ruim 600 meter hoogte, gevormd door kraters en lava en ander vulkanisch gesteente. De vulkanen zijn trouwens al lang geleden uitgewerkt. Ook bevinden zich in het binnenland een aantal meren, enkele rivieren en watervallen. Bijna het hele eiland is omgeven door een koraalrif. Vroeger had Mauritius heel veel dicht bos, maar dat beslaat nog maar ruim 20% van de oppervlakte. Het eilandje heeft 177 km kustlijn (België 65 km).

Het klimaat is subtropisch tot tropisch, vrij gematigd. De gemiddelde temperatuur ligt van juni tot oktober tussen de 17 en 25 °C en van november tot april tussen de 24 en 31 °C.

 topografische kaart van Mauritius, het hoogste punt ligt in het zuidwesten (828m)

En de inwoners:
De inwoners stammen voor 68% af van Voorindiërs (traditioneel de arbeiders op de suikerplantages); men noemt ze Indo-Mauritianen. 27% van de inwoners is Creool. Ook telt Mauritius 2% Frans-Mauritianen (nakomelingen van de Fransen) en 3% Sino-Mauritianen.
De officiële taal is Engels, maar het van het Frans afgeleide Mauritiaans Creools wordt door het merendeel van de bevolking gesproken. Het Frans domineert de media.
Het verkeer verloopt links en het wegennet is 2066km lang.
Wat betreft de godsdienst is ongeveer 52% Hindoe, 30% christen en 17% moslim.
Minder dan 8% van de bevolking is analfabeet (België 2%)
Er wordt betaald met de Mauritiaanse roepie (100 MR = 2,3€, einde september 2022)

Mauritius kent een vrije markteconomie. De export bestaat vooral wollen textiel en suiker, toerisme is (voor de coronatijd) de derde bron van inkomsten. De grootste afzetmarkt in de EU.

En als laatste iets over de flora en fauna:
Omdat Mauritius vrij geïsoleerd ligt kent het een beperkt aantal dier- en plantensoorten, waarvan er echter wel veel alleen hier voorkomen. Zo leeft er op het eiland Mauritius de uiterst zeldzame Mauritiusduif en de Mauritiustorenvalk, en vroeger kwam hier ook de dodo voor. Ook komt hier de Tambalakokboom (Sideroxylon grandiflorum) voor. Deze was bijna uitgestorven, samen met de dodo. De theorie zegt dat de zaden van de boom alleen maar kiemen als het door het spijsverteringsstelsel van de dodo is gegaan. Men heeft de boom kunnen redden door kalkoenen op het eiland uit te zetten, want die hebben een gelijkwaardig spijsverteringsstelsel. Deze theorie wordt nog in twijfel getrokken.
Benieuwd of we deze soorten ook zullen zien……

de Mauritiusduif (https://ebird.org/species/pinpig2?siteLanguage=nlà

de Mauritiustorenvalk (https://ebird.org/species/maukes1?siteLanguage=nl)

de Dodo is al lang geleden uitgeroeid (https://www.theatlantic.com/science/archive/2016/06/the-dodos-redemption/486086/)

de Tambalakokboom

Er zijn in het verleden meerdere uitheemse diersoorten op het eiland geïntroduceerd, waaronder ratten, muizen, mangoesten, het Javaans hert en de Java-aap. Deze hebben een negatieve invloed gehad op het lokale ecosysteem. Er worden meerdere pogingen gedaan om deze uitheemse soorten terug te dringen en om de inheemse soorten te beschermen. Het enige nationale park van Mauritius is het Black River Gorges National Park (Frans: Parc national des gorges de Rivière Noire).

II.a. En nu naar Mauritius
We vertrekken in Brussel-Zud met de trein naar de luchthaven Paris-Charles-de-Gaulle. Wat een luxe om in te checken in het station van Brussel-Zuid. Geen massa’s wachtenden, vriendelijke dame die niet opgejaagd is door de lange rijen, en de valiezen waar we niet meer naar moeten omkijken. Ze worden met de TGV meegevoerd als bagage, we moeten ze pas op de eindbestemming ophalen.
En we krijgen tickets in de eerste klasse op de trein.

Het is de eerste maal dat we in de luchthaven Charles de Gaulle komen, zeer groot en modern.

De vlucht met Air Mauritius vertrekt slechts enkele minuten over tijd. Er zitten heel wat families met kleine kinderen op onze vlucht, dus ’s nachts afwisselen huilconcert. Gelukkig hebben we vrij goed geslapen.

II.b. Aankomst in Mauritius, bezoek aan Mahébourg
De enige internationale luchthaven van Mauritius bevindt zich in het zuidoosten op het eiland.

Kaart 0001 De luchthaven is aangeduid, links onderaan

Het duurt wel even in de luchthaven voor allerlei controles, maar de beambten zijn vriendelijk. Nog een SIM-kaart kopen, wat lokale munt afhalen in een ATM, en de medewerker van Maki cars wacht ons op bij de uitgang. Ook hier weinig problemen, alles verloopt vlot.

In Mauritius zit de bestuurder ook rechts in de auto, zoals in Groot-Brittannië. De meeste huurauto’s zijn de ook automatic.

We logeren de eerste nacht in Résidences Bambous in Mahébourg, minder dan 10 km van de luchthaven. Zoals zovele inwoners is de eigenaar ook van Indische afkomst. De man is erg vriendelijk en geeft ons alle mogelijke info, die we hem vragen.

Mahébourg is op de kaart van Mauritius aangeduid

Mahébourg ligt aan de Indische Oceaan, bij de monding van de Chaux rivier. De Cavendish brug overspant hier de brede rivier

Cavendish bridge met valavond verlichting

In 1908, toen Mauritius geregeerd werd door Groot-Brittannië, werd gestart met de bouw van deze brug. 3 jaar later kon ze in gebruik genomen worden. Het was één van de eerste bruggen die in beton gemaakt werd, voordien gebruikte men stenen. Voordat de betonnen brug gebouwd werd, lag hier een houten brug.

Wat zuidelijker in Mahébourg bevindt zich het National History Museum.

Het gebouw van het National History Museum

Het gebouw zelf is van de 18^de eeuw, gebouwd tijdens de Franse periode. De eerste eigenaar in 1772 was de Granière de Kerlavant familie.
Gedurende de Grote Zeeslag in augustus 1810 tussen de Fransen en de Britten, iets ten noorden van het huidige Mahébourg, in Grand Port, wa het kasteel een hospitaal. Zowel de Franse als de Engelse vlootkommandant werden hier zij aan zij verzorgd.
Nadien kwam het kasteel in Engels bezit, er werden hier bals en diners gegeven. Andere bewoners gaven een stuk grond aan de katholieken die er een kerk op bouwden

de kerk Notre-Dame-des-Anges, aan de overzijde van de huidige grote weg, ooit was de grond eigendom van het kasteel

De staat werd eigenaar van het kasteel in 1945, maar verkocht later een deel van de gronden.

In 1950 werd het gebouw eerst Scheepvaartmuseum en later National History Museum.

In de tuin van het museum staan heel wat grote bomen

We zien enkele Zwarte Vleerhonden (Pteropus niger) overvliegen. Het zijn grote fruit-etende vleermuizen die overdag aan de takken van een boom hangen en ’s nacht fruitbomen plunderen. Het kwam vroeger ook voor op Rodrigues en Réunion, nu enkel nog op Mauritius. De volwassen dieren hebben een spanwijdte van 98 cm, dus best wel opvallend in hun vlucht

enkele van de zeer vele Zwarte Vleerhonden in een hoge en grote boom

hier hangt er één met zijn vleugels open gespannen

Deze dieren zijn ook met uitsterven bedreigd. Er is minder commerciële fruitaanplanting. De Zwarte Vleerhond is zeer belangrijk voor de verspreiding van zaden van fruitsoorten welke hier aanwezig zijn.

In het museum handelt het over de geschiedenis van Mauritius. As eerste westerlingen kwamen daar de Hollanders toe van 18 september tot 2 oktober 1598. Dit eiland lag op hun vaarweg van Nederland naar Java, waar ze met de Vereenigde Oostindische Companie specerijen en slaven zochten.

routes van de Hollandse Vloot van de VOC

Het eiland was toen onbewoond, maar Arabieren en Portugezen hadden het al op hun zeekaarten staan. Ze noemden het eiland naar Mauritius Van Nassau, die toen over de Nederlanden regeerde. De ee rste Nederlanders planten citrusbomen en bananenstruiken aan, om hen van voedsel te voorzien op hun lange zeetocht. Vlees vonden ze in de vorm van de Dodod 

een schilderij en een zeer gedetailleerde pentekening uit de Hollandse tijd, van de Dodo.

De Nederlanders voerden suikerriet, tabak, groenten en zelfs herten in, maar ook honden, wilde varkens en ratten kwamen mee. Al deze onnatuurlijke flora en fauna zorgde ervoor dat endemische planten en dieren snel uitgestorven zijn.
In 1642 kwam Abel Tasman hier aan land, hij deed wetenschappelijk onderzoek naar inheemse levende wezens. Deze man heeft ook Tasmanië ‘ontdekt’.

Wegens allerlei problemen verlieten de Hollanders in 1710 Mauritius. 5 jaar later kwamen de Franse zeevaarders toe, velen onder hen waren kapers. Zij noemden het eiland Ile de France. Hier werden de eerste slaven uit Madagascar aangevoerd.

Zij vonden voedsel in de zeer grote hoeveelheden zeeschildpadden die ze aanvoerden van Rodrigues

zeer grote hoeveelheden zeeschildpadden vonden hun einde in o.a. de soepketels

zwarte slaven werden geketend, geslagen, vernederd en moesten al het zware werk verrichten, in het suikerriet, maar ook als dragers en harde zwoegers

Later werd hier een speerwegnetwerk gebouwd, vooral om het suikerriet naar de haven te kunnen voeren. Ook personenwagens, dubbeldekkers, werden ingevoerd. In 1926 werden de sporen weer afgebroken.

100 jaar geleden was er een vrij uitgebreid spoorwegnet op Mauritius

een maquette op schaal ¼ van een dubbeldek-treinwagon

Op ht einde van de Franse Republiek kwamen Engelse Zeevaarders en militairen naar de Mascarenen. Ooit heeft Napoleon hier een kleine zeeslag gewonnen, maar minder dan een maand later is zijn Franse Vloot hier verslagen.

We wandelen vandaag hier en straks nog naar de zeezijde, een heel pak meer dan 10.000 stappen. Te voet moeten we nog gewoon worden aan het achterop komende rechtsverkeer

bijna iedereen wordt met het openbaar vervoer verplaatst

in putten in de straat drinken duiven water, geen bus of auto rijdt immers door die putten…

We wandelen tot aan de Indische Oceaan

voor de kust liggen talrijke rotsige eilanden, vele zijn natuurgebied voor vogels

op de voorgrond een klein bewoond eiland, met één enkel huis. Op de achtergrond de Montagne des Lions dat verder naar de oostkust uitstrekt

een klein staketsel vervolledigt het plaatje

langs de esplanade wordt de Grote Zeeslag in herinnering gebracht

op het einde een zuil die nog maar eens de Grote Zeeslag in herinnering brengt

nog in de zon, maar op de achtergrond zwarte wolken. Wat later regent het een vijftal minuten, en weer over

Op de terugweg komen we nog langs de markt, ze loopt op het einde van de dag

Door de multiculturele samenleving zijn er ook vele soorten gebedshuizen. De kerk hadden we hierboven al gezien

een van de moskeeën

en hier een gebouw voor de Hindoe, kleurrijk zoals overal

We eindigen onze eerste dag in een lokaal restaurantje

voor minder dan 13 euro, elk zo eens schotel en een grote fles spuitwater. Een koffietje drinken is daarentegen aan westerse prijzen, men gebruikt Nescafé, een product dat van ver moet ingevoerd worden.

II.c. naar het binnenland met verbijf voor 7 nachten in Henrietta
Op weg naar Henrietta bezoeken we in het zuidoosten enkele mooie plaatsen.

Het eerste is La Vanille Nature Park. Het park werd in 1985 gesticht door een Australische bioloog als een krokodillenboerderij.

locatie van La Vanille Nature Park

Nog steeds worden hier krokodillen gekweekt voor het leder van hun huid, maar de hoofdzaak is nu een mini zoo die meewerkt om met uitsterven bedreigde diersoorten opnieuw te kweken en uit te zetten.

Centraal is de kweek van de, op een haar na, uitgestorven schildpadden. Toen de Nederlanders hier toekwamen doodden zij de schildpadden enerzijds voor het smakelijke vlees (zo lees ik dat) en anderzijds voor olie die werd geëxtraheerd uit het vlees. 1 vat olie werd geleverd door 500 dode schildpadden!

2 soorten schildpadden worden hier opgekweekt, enerzijds de Seychellenreuzenschildpad (Geochelone gigantea, en anderzijds de veel kleinere Stralenschildpad (Astrochelys radiata).

In het gebied van de eerste soort kunnen we wandelen (pas op, ze bijten!), de tweede soort zit in een afzonderlijk gebied

één van de vele honderden (of meer dan duizend) Seychellenreuzenschildpad

even vergelijken met de grootte van een mens

kleine kop, groot lijf en schild

Nadat de Nederlanders alle schildpadden op Mauritius en Réunion hadden verorberd, werden schildpadden in grote hoeveelheden van het eiland Rodrigues aangevoerd.

Ook deze stierven uit. Enkel op de Seychellen, een verzameling atollen-koraaleilanden) bleven er nog enkele in leven. Het zijn deze schildpadden die men weer kweekt en uitzet op verschillende eilanden. Nu zijn deze dieren algemeen voorkomend, men schat zo een 100.000 exemplaren, niet meer aan de rand van de uitsterving. Echter door de klimaatveranderingen en het stijgen van de zeespiegel zullen de atollen onder water verdwijnen waardoor hun leefruimte verdwijnt.

De enkele overgebleven reuzenschildpadden zijn in feite gered door Charles Darwin. Deze wetenschapper was niet zo een lange tijd op de Mascarenen, hij zag het probleem en overtuigde de Britse toenmalige gouverneur om de dieren op Mauritius te beschermen. En de man heeft meegewerkt, zo blijkt.

deze schildpadden zijn vegetariërs, ze krijgen groene bladeren als voedsel. Soms gebruiken ze hun poot om de bladeren van de tak los te rukken.

Behalve vleermuizen zijn er origineel in Mauritius geen zoogdieren. De Hollanders brachten echter , naast andere ongewenste dieren, ook het Java hert. De reden: op hun lange route tussen Nederland en Java, was hier een stop en de herten leverden vers vlees.
Nu zijn er ongeveer 60.000 in verschillende natuurgebieden. Tijdens het jachtseizoen van juni-juli worden ze geschoten en belanden ze in de pan.

er zijn enkele Samba-herten in La Vanille Nature Park

Met de Hollandse schepen kwamen er ook aapjes mee

Makaken leven hier dus ook, de jongen zwemmen zelfs (zoals ik schoolslag zwem)

En natuurlijk zijn er ook vogels die hier vrij rondvliegen

de Roodoorbulbuul (Pycnonotus jacosus)

de Madagascarwever (Foudia madagascariensis)

Er is op het domein een natuurwandeling aangeduid door bos en langs rivier en meertjes

het water is heel helder

Treurmania (Acridotheres tristis).  Deze vogel zagen we in verschillende andere landen

Er is een kooi met een lokale vogel, de Mauritiusparkiet (Psittacula eques). Deze soort was bijna uitgestorven, nog slechts 20 gekende stuks bleven over op het einde van de jaren 1980. Door de regering, samen met de Wildlife Fundation, zijn er op dit moment weer een 700-tal, in het wild voorkomende, Mauritiusparkieten. Door orkanen en cyclonen echter kan hun aantal weer vlug sterk dalen

Niet ver hier vandaag bevindt zich in Saint-Aubin op een voormalige suikerrietplantage, een rumstokerij en een vanille-boerderij

Eerst komt de vanilleboerderij aan de beurt. Vanillestokjes zijn afkomstig van de vanille-orchidee. Van nature uit komt deze orchidee enkel voor in het Caraïbisch gebied, meer bepaald in Mexico. De plant werd meegebracht naar Madagascar, ze bloeide er wel, maar er werden geen vruchten gevormd. Tot een 12-jarige zwarte slaaf de techniek ontwikkelde om manueel de stamper met het eigen stuifmeel te bevruchten.

in de Caraïben wordt de vanille-orchis bestoven door een insect. Dit insect komt echter niet voor in het gebied van de Indische Oceaan.  Deze zwarte slaaf kon de bevruchting manueel uitvoeren.  Hij werd nadien een vrij man

techniek om de orchidee manueel te bestuiven

een vanille-orchis onder beschutting om de bloemen en de planten niet te verbranden door de zon

de zaden worden groen geplukt. Ze ondergaan nadien enkele natuurlijke bewerkingen waardoor ze o.a. donker van kleur worden en het aroma tot ontwikkeling komt.

Uiteindelijk duurt het bijna twee jaar tussen bestuiving en verkoopbare vanillestokjes

in het kort een overzicht van de verschillende behandelingen van het vanillestokje

Daarna komen we bij de productie van rum. Rum wordt gemaakt uitgaande van suikerriet. Het riet wordt hier 1x geperst. Het zoete sap wordt dan in grote kuipen gedaan waarna er bakkersgist wordt toegevoegd. Na 3 dagen gisting is er dan een product gevormd dat ongeveer 8% alcohol bevat. Dit moet dan gedistilleerd worden waarna men een vloeistof bekomt die 68% alcohol bevat. Deze vloeistof wordt dan weer verdund, hier zegt men met gedestilleerd water, om rum te bekomen van 40°. Deze rum is kleurloos. Door de drank in eiken vaten te bewaren bekomt men bruine rum. Wat er nog aan toegevoegd wordt vertelt men ons niet

persen van de suikerrietstengels

Hier wordt het afval niet gebruikt om te stoken zoals in het arme Cuba. Ofwel verwerkt men het toe veevoer, ofwel gaat het naar de elektriciteitsfabriek.

het sap vergist hier tot alcohol met behulp van bakkersgist

hier wordt de zoete vloeistof verwarmd tot 80°C om de alcohol over te hevelen

opvangbuis voor alcohol

de woning van de voormalige plantage-eigenaar is nu omgevormd tot restaurant

Even naast de weg naar het noorden door het centrum, bevindt zich het gebied La vallée des Couleurs. Hier heeft de ooit gestolde lava, onder in vloed van verschillende mineralen in de lava, een kleurenpalet gekregen. We maken hier een korte wandeling van een half uurtje

dichtbij stort er een waterval in een meertje

één van de weinige orchideeën die in volle grond groeien

afhankelijk van de lichtinval komen er meerdere kleuren voor

Verder noordelijk slaan we af naar Henrietta. Na wat zoeken vinden we Green Discovery B&B Tamarind Falls 7 Cascades, we reserveerden deze plek enkele maanden geleden

van op het balkon van onze woning op de bovenste verdieping hebben we een zeer mooi uitzicht

We verblijven hier 7 nachten, goed om het binnenland van Mauritius te bezoeken.
Net zoals ons eerste verblijf wordt ook dit gerund door lokale mensen met Indische voorouders.

Henrietta is aangeduid op de kaart. Ons verblijf ligt op bijna 500m hoogte

Chamarel is een dorpje op 300m hoogte.

Chamarel is op de kaart aangeduid

We bezoeken er eerst het moderne rumbedrijf.

in het symbool van het rumbedrijf staat het contour van een berg

het is de hoogste berg van het eiland, de 828m hoge Piton de la Rivière Noire, die hier in de buurt gelegen is (ook aangeduid op het kaartje)

Rumproductie vindt plaats tussen juli en december omdat dan het suikerriet geoogst wordt.
Dit bedrijf werk met 2 soorten suikerriet, deze met de rode stengel die pas vanaf september geoogst wordt, en deze met een gele stengel welke al vanaf juni geoogst wordt. Beide soorten worden door elkaar gebruikt bij de productie van zoete sap.

rood suikerriet

geel suikerriet

Het suikerriet wordt in Mauritius nog enkel gebruikt om rum te produceren, waar er vroeger suiker gefabriceerd werd.

De stengels worden ’s morgens vanaf 5uur tot 10uur manueel geplukt omdat het terrein te stijl is voor machines. Later op de dag is het te warm voor de plukkers. Met een kraan worden de stengels, samen met de bladeren, aangevoerd en beetje bij beetje komen ze in de persen. Hier worden de stengels helemaal geperst, het residu dat overblijft (de vezels) is al vrij droog. Na verdere droging worden de vezels enerzijds al meststof gebruikt, anderzijds worden ze verbrand om energie op te wekken tijdens de productie van de rum.

een deel van de persmachines, werknemers moeten enkel controleren en af en toe ergens een kraan wat meer openen of sluiten

het residu, droge vezels

Het zoete sap, met nog wel wat verontreiniging, komt in grote inox vaten. Aan het sap wordt hier biergist toegevoegd, tijdens 2 dagen gebeurt de vergisting. Het alcoholpercentage is dan 6 à 8%.

de vergistingstanks, per dag wordt het sap hier opgevangen en gedurende 2 dagen vergist

Daarna wordt deze suikerwijn (niet om te drinken) gedestilleerd, dat wil zeggen dat de vloeistof gekookt wordt tot 100°C waardoor de alcohol en sommige aromastoffen verdampen.

Eén van de 2 lambiek waarin het sap gekookt wordt. De verdampte alcohol komt bovenaan terecht. Om de alcoholdamp terug om te zetten tot vloeistof wordt de buis waardoor de alcoholdamp geleid wordt, gekoeld met water. Dat gebeurt in het smalle opstaande vat. De vloeibare alcohol, samen met een deel van het water uit de suikerwijn, komt dan terecht in een ander vat.

Meestal gebeurt er slechts één destillatie, soms is er een dubbele, wat resulteert in een hoger percentage alcohol.

Er is nog een tweede systeem, geen destillatie, maar door osmose wordt het water deels onttrokken uit de suikerwijn

in deze toren wordt water deels onttrokken uit de suikerwijn

Men bekomt dan alcohol die in een inoxtank gebracht wordt. Na 3 maanden bekomt men dan kleurloze rum.

links witte rum na 1 destillatie, daarnaast witte (in feite kleurloze) rum na 2 destillaties. Da andere flessen is bruine rum, verkregen door het bewaren in nieuwe Franse eiken vaten. Na enkele maanden worden de flessen dan gevuld

Men kan de rum nog veel langer op nieuwe eiken vaten laten liggen, dan bekomt men een beter product (ikzelf hou helemaal niet van alcohol, in dit geval rum, dus ik schrijf wat de gids vertelt)

rum die 2, 4 of 6 jaar in nieuwe Franse eiken vaten bewaard is. Nieuw is een relatief begrip want de ‘nieuwe’ vaten worden tot 12 jaar gebruikt

En om de smaak nog te verbeteren, koopt men gebruikte vaten van Schotse wiskey, Spaanse sherry en Spaanse zoete aperitiefwijn. Hierin wordt nadien de rum, na 6 jaar op een Frans eiken vat, nog gedurende minstens 2 jaar bewaard.

de 3 soorten rum, volgens het soort vat waarin ze smaakverbetering hebben ondergaan.

Uiteraard stijgt de prijs, gaande van 22€ per fles tot 620€ per fles, deze laatste voor rum die 10 jaar in vaten bewaard bleef

Het is hier lente, dus bloementijd

En de nationale bloem van Mauritius, de Trochetia boutaniana, uiteraard geen Nederlandse benaming. Het is een endemische plant behorend tot de Malva-familie, net zoals de grote bloem é foto’s hierboven)

Niet ver hier vandaag is een gebiedje met enkele geologische verschijnselen. Zoals overal wordt hier inkom betaald, wat ervoor zorgt dat elke bezienswaardigheid zeer goed onderhouden wordt en men veilig kan parkeren.

De Chamarel waterval is de hoogste van het land, bijna 100m tussen top en bodem. Vanaf een uitzichtpunt, en hogerop een tweede is de waterval goed te zien.

vanaf het eerste uitzichtpunt

De waterval wordt gevoed door 2 rivieren, tijdens het droogseizoen (op dit moment) is het debiet natuurlijk lager dan tijdens het regenseizoen (na nieuwjaar)

uitzicht vanaf het bovenste uitzichtpunt

Geologen zien hier op de verticale wand (waarlangs het water naar beneden vloeit) de geologische geschiedenis van het eiland. Zij zien hier 2 dikke lagen boven elkaar, beiden vulkanisch (zoals trouwens het gehele eiland is). De onderste vulkanische laag is 8 tot 10 miljoen jaar oud en is sterk verweerd. Dat betekent dat er tussen beide lavalagen een lange tijd van non-vulkanische activiteit heerste. De bovenste laag is 3,5 tot 1,9 miljoen jaar geleden bovenop de onderste lavalaag afgezet.

Enkele kilometer verder is het gebied van de 7-kleuren-aarde (7-coloured-earth). De 7 kleuren zijn veel uitdrukkelijker aanwezig dan de kleuren die we gisteren zagen in de Coloured Valley.

ook hier op de gekleurde lava, geen enkele vorm van vegetatie. Door erosie werd de kleine vruchtbare laag weggespoeld.

Ook hier zien we de bovenste lava-afzetting van 3,5 tot 1,9 miljoen jaar oud. Door het warme en vochtige klimaat erodeerde deze laag. Daardoor is het huidige landschap gevormd met zijn 7 kleuren. Deze kleuren worden veroorzaakt door aluminium- en ijzeroxides. Aluminiumoxides veroorzaken de blauwe tot violette kleur, terwijl de ijzeroxides de rood-bruine kleuren geven.
De 7 kleuren zijn rood, bruin, violet, groen, blauw, purper en geel (men verkoopt hier snoepen en macarons in deze 7 kleuren, als het maar verkoopt…)

de Roodoorbulbuul misstaat hier niet. Ook hij heeft verschillende kleuren veren …

dit doet ons denken aan ons bezoek meer dan 25 jaar geleden aan Israël. De woestijn had daar ook vele kleuren zand. We hadden plastiek zakjes mee om te vullen met deze vele kleuren zand, om ze dan thuis in lagen boven elkaar in een glazen fles af te vullen… (we waren daar met de auto, dus wat extra gewicht was geen probleem)

als attractie zijn hier ook enkele van de Seychellenreuzenschildpad te bewonderen

Een bord leert ons dat het gebied samenwerkt met de Mauritius Wildlife Fundation om zowel endemische planten als dieren te beschermen en terug te introduceren

sommige van de planten staan in bloei

Ochna mauritiana, een endemische soort

ook ingevoerde palmsoorten kan men hier bewonderen

Hoewel er hier elke dag slechts enkele druppels regen gevallen zijn, ’s nachts wat meer, blijft het vandaag (zaterdag) hier in de bergen zeer bewolkt en regent het overal. Niet constant, maar voldoende om de paden glibberig te maken.
We rijden eerst naar het uitzichtpunt van de Alexandra waterval. De afslag naar de parking en het begin van het korte wandelpad, is omzoomd door bomen met een schors die gelijkt op papier (in het Engels is dit de Paperbarktree) 

de schors is licht van kleur, waardoor het bos hier niet zo donker lijkt te zijn

de waterval wordt o.a. gevoed door dit beekje

tussen al het groen valt deze vrij kleine orchidee op

vanaf het uitzichtpunt kijken we op een diepe vallei die uitgeeft op de westkust van Mauritius

de waterval zelf is maar beperkt zichtbaar. Omwille van de begroeiing kunnen we niet direct in de diepte kijken

Wat verder is het Gorges Vieuw Point, een uitzichtpunt in het Black River Gorges National Park, het enige nationaal park van het eiland. Black Gorges (de Zwarte Kloof) werd gevormd door de Grande Rivière, de Grote Rivier.
De wandeling nar het uitzichtpunt is kort, het pad is eerst omzoomd door kraampjes die allemaal dezelfde souvenirs verkopen.

wat verder zien we enkele mensen gehurkt bij makaken. Die mensen hebben bananen mee waardoor de aapjes aangetrokken worden

Het uitzichtpunt laat een brede vallei zien, we zien geen wegen, geen paden, het lijkt ongerepte natuur in dit nationaalpark

ook het is er een waterval, de Black River waterval

We dalen nu af naar de kust, daar lijkt de zon te schijnen. De afdaling gaat steil met verschillende haarspeldbochten. De weg ligt er goed bij.

Beneden, op zeeniveau, hebben we wat later uitzicht op het schiereiland Le Morne Brabant, 556m hoog

Le Morne Brabant schiereiland hangt in het zuidwesten vast aan Mauritius

zicht op Le Morne Brabant schiereiland, de moeilijkste klim op het eiland

De machtige rots bestaat uit graniet een hard gesteente. Vroeger was deze moeilijk te beklimmen rots, de toevluchtoord voor weg gelopen slaven. Hier waren ze veilig voor hun ‘eigenaars’ en voor de slavenhandelaars. In 1834 stuurden de Britten enkele politiemensen naar de rots om aan de gevluchte slaven te melden dat de slavernij was afgeschaft. In paniek sprongen vele slaven van de rots om niet terug aan hun ‘eigenaars’ uitgeleverd te worden. Ze vielen te pletter.
Later heeft men een herinneringsmonument opgericht aan de westelijke voet van de rots. Sinds 2008 erkent Unesco dit gebied als Cultureel Erfgoed.

We rijden verder langs de kust richting noorden. Vroeger waren hier heel wat zoutpannen, ondiepe plekken waar het zeewater opdroogde en het zout achterliet. De meeste van die zoutpannen zijn verlaten, enkel in Yemen worden ze nog onderhouden en kan men zeezout kopen

de zoutpannen zijn omgeven door een stevige omheining

Dit kleine eiland heeft blijkbaar alles, de Rempart Mountain wordt ook wel de Mauritius Matterhorn genoemd…

we wanen ons even in Zwitserland

Nog iets noordelijker komen we in Casela Nature Park. Dit park is in 1979 gestart als een vogelpark. Ondertussen is het gebied groter geworden, nu 250 hectare, en omgevormd tot een natuur- en avonturenpark.

We dachten echter hier meer lokale vogels te vinden. De vogels zitten in kleinere of grotere kooien met minstens 2 soorten draad waardoor het moeilijk is om foto’s te maken.

Psittacula krameri (Gele Halsbandparkiet) komt ook op Mauritius voor, naast in vele andere landen

Tauraco hartlaubi (Hartlaubs toerako) komt in o.a. Kenia voor

Falco punctatus( Mauritius torenvalk), endemische vogel die met uitsterven bedreigd is

kleine vogeltjes, heel kleurrijk, met de toepasselijke Engelse naam ‘Lovebird’

Daarnaast is er ook een safari gedeelte, inbegrepen in de inkomprijs, met Afrikaanse plantenetende dieren.

hier mag men niet wandelen de safarijeep vervoert iedereen gedurende een 45 minuten durende rit met vele stops om foto’s te maken

na Zwitserland wanen we ons in Afrika, een supersnelle verplaatsing op minder dan 1 uur tijd

In feite echter zijn we hier in Afrika, door de multiculturele samenleving echter komt Mauritius niet Afrikaans over