Reisverhaal «Centraal Mauritius (vervolg)»

de Mascarenen | Mauritius | 4 Reacties 16 Oktober 2022 - Laatste Aanpassing 22 Oktober 2022

Vandaag, zondag, start de dag weer met een flinke regenbui. Dus we starten niet met een natuurwandeling.

We rijden naar hét Hindoe-heiligdom bij Grand Bassin, et grootste buiten India zelf

Grand Bassin is met een rode stip aangeduid, ongeveer in het midden van het eiland

Een 3 km-lange kaarsrechte en brede weg leidt naar de locatie. Hier bevindt zich het kratermeer Grand Bassin. Van bij het begin van de weg van de 33m hoge beelden van de hindoegod Shiva en zijn vrouw op.

de vrouw van Shiva

en Shiva zelf

Er is een enorm grote parking, die nodig is wanneer er in februari-maart een zeer groot hindoefeest plaats vindt. Dan komen hier meerdere honderdduizenden mensen, ook van buiten Mauritius.
Het eerste wat we zien is een enorme tent met daarin massa’s plastiek stoelen. Op een gedeelte van de stoelen zitten mensen. Hier werd gisteren en vandaag een mega yoga evenement gehouden, iedereen welkom, niet de yoga oefeningen zoals we kennen, wel meditatie

We wandelen verder richten meer gebouwen, torens en het meer.

goden in het hindoeïsme worden ook als dier afgebeeld, dit is Vishnu

de regen heeft opgehouden, we komen bij het meer Grand Bassin (Ganga Talao).

Volgens het hindoeïsme heeft het water van dit meer, Bassin Grande, op Mauritius verbinding ondergronds met de rivier Ganges in India. Daarom wordt het water van het meer ook als heilig aanzien. Daarom werd deze plaats een belangrijke pelgrimsplek

Alle culturen met hun talen en godsdiensten worden op dit eiland gerespecteerd en ondersteund

Aan de overzijde van het meer zijn er weel heel wat mensen, er is een ceremonie aan de gang

volgens de banner viert men vandaag de verjaardag van iets of iemand

het beeld wordt bewierookt, besprenkeld en overgoten

en uiteindelijk gewassen

het standbeeld van de figuur op de banner zit hier ook, met een blinddoek omgebonden

Bij de vele beelden en bij het water brengen hindoe-mensen fruit, bloemen en andere offergaven. Wanneer de mensen dan weg zijn komen makaken en vogels hun tegoed doen aan de offergaven.

overal beelden, hier met het meer op de achtergrond

mensen mogen niet in het meer baden. We zien wel velen hun plastiek flessen vullen met het water

de hindoe vrouwen en kinderen zijn traditioneel gekleed, ze zijn allemaal erg vriendelijk

Het hindoe heiligdom ligt bij het Nationaal Park Black River Gorges. Hier is een bezoekerscentrum waar men vooral wat info geeft.

De rangers zijn erg vriendelijk en geven de uitleg die we vragen ‘welke wandeling is gemakkelijk’. Dit is wel belangrijk omdat de hellingen in dit park zeer steil zijn en hoogteverschillen van vele honderden meter overbruggen. Daarbij zijn die steile hellingen erg glibberig door de boomwortels en de regen. Hier krijgen we de juiste uitleg!

Bij het bezoekerscentrum zijn wel wat vogels te zien, niet te verwonderen want mensen picknicken hier en laten wel kruimels vallen …

de Mauritiusduif (Nesoenas mayeri ), endemisch en op het einde van de jaren 1900 bijna uitgestorven. In 1991 waren er nog 10 vogels Mauritiusduif over.

Dankzij de Durrell Wildlife Conservationtrust begon hun aantal weer te stijgen. In 2011 waren er minder dan 500 exemplaren over en stond de vogel op de lijst van ‘met uitsterven bedreigd’. Sinds 2018 is de duif ‘algemeen voorkomend’. Het is de enige endemische duif op de Mascarenen die nog overleeft.

Grote Textorwever (Ploceus cucullatus) is een ingevoerd knalgele vogeltje

Madagascarwever (Foudia madagascariensis) is ook erg klein

En nu het Nationaal Park

op de grote kaart zijn de wandeling bij benadering aangeduid. De kleurcode geeft de moeilijkheidsgraad aan

Een ander bord leert ons dat men hier probeert om nog enkel oorspronkelijke vegetatie aan te planten, niet zo een eenvoudig werk omdat heel wat ingevoerde plantensoorten de endemische vegetatie onderdrukken

hoogte 655m, jaarlijkse regenval 3500mm, het kan nog slechter. Als we het vergelijken met de gemiddelde jaarlijkse neerslag in België van enkele jaren geleden dan regent het hier 4 tot 5 maal meer per jaar. Geen wonder dat de vegetatie hier zo groen is.

Onze wandeling is 4,2 km enkel, we stappen natuurlijk op en neer

op het bijhorende pictogram kunnen we zien dat we hoofdzakelijk zullen dalen, met een klein hoogteverschil

Het erg brede pad (er kan gemakkelijk een jeep op rijden) gaat op en neer, soms met een korte steile klim of daling. In totaal dalen we maar 50m tot aan het eindpunt of keerpunt, maar als alles samengeteld wordt gaat dit over een paar honderd meter.

Bij elk kruispunt van paden, paadjes en wegen, staan de bestemmingen zeer goed aangegeven.

De regen is voorbij, daar waar zonneschijn de bodem kan bereiken droogt het snel op. Op andere plekken blijven plassen.
Het is nu weer erg warm en vochtig, af en toe is er een wind, en regelmatig wandelen we in de schaduw

de banken onderweg staan op hoge poten, gemakkelijk ….

In het park bloeien meer dan 3000 planten, de meeste echter maar van januari tot maart. Af en toe zien we ook bloemen, of beter bloemetjes

bloesem aan een tak van een kleine boom

maximaal 1 cm diameter

geen bloem, wel mooi gevormde blaadjes

en hier al knalrode bessen

nog kleiner maar veel bloemetjes aan 1 takje

deze bloemetjes zijn mini

ook mini-mini

ook 1 cm diameter

en dit bloemetje, amper 2 mm groot

en dan nog heel wat van deze varens

Af en toe komen we langs een uitzichtpunt

Het eindpunt is de Macchabee kiosk, ongeveer 50m lager dan ons startpunt. Betere stappers (dan ik) dalen hier af tot bij de rivier, nadien moet er serieus geklommen worden om hier terug te geraken

helemaal beneden is de zee te zien, niet zo erg duidelijk, maar toch...

We verblijven in Green Discovery B&B in Henrietta. De familie die de B&B runt zijn heel hartelijke mensen. In het huis is de eerste en tweede verdieping als woning ingericht met keuken, living, eetkamer, badkamer en 2 slaapkamers. Wij gebruiken de woning samen met een Duitse jonge vrouw, elk een kamer. ’s Avonds eten de meeste gasten beneden samen met de familie. Anusha, de vrouw, kookt heel lekker Indisch voedsel. De man, Prakash, is gids. Beiden houden van lachen, woord- en zinsspelingen, en de gasten vertroetelen.
Vandaag, zondag, is het de afscheidsavond van de Duitse dame. Pradash maakt aan tafel een mojito, hij heeft vele jaren op cruiseschepen en in hotels overal ter wereld gewerkt als barman.

oma (links), Anusha, Prakash en één van hun dochters toasten op de gasten

een kunststof bananenblad dient als bord, de invulling is zeer lekker

samen aan tafel, een leuke bende…. We hebben heel wat afgelachen

Dinsdag maken we opnieuw een wandeling in het natuurpark, nu naar Mare Longue, een meer met stuwdam dat aan het noordelijk uiteinde van het park ligt

Het is mogelijk, volgens de kaart, om een gedeelte als rondwandeling te stappen, afstand 11 km.

De eerste 2km van de wandeling is hetzelfde dan de vorige, tekst en foto’s zijn dus hetzelfde.

mooie bloemen, sommige zien we maar één maal, zoals deze

het eerste deel van de wandeling is goed bewegwijzerd. Een tekeningetje geeft weer hoe steil de wandeling is

hier splitst het pad dat wij volgen af

de afstanden zijn regelmatig aangeduid

sommige planten hebben bladeren in 2 kleuren, een verschijnsel dat heterophyllie (verschillende bladeren) genoemd wordt. Jonge bladeren, of laag bij de grond hangende bladeren zijn rood. De hogere en oudere bladeren groen. De grote schildpadden eten enkel groen bladeren – of hoe dat de evolutie op een eiland zoals Mauritius anders verloopt

het pad in dit gedeelte van de wandeling

één van de veel voorkomende planten

Na een tijdje is het pad afgesloten door een hek. Wandelaars kunnen gemakkelijk langs het hek wandelen. Na het hek moeten we drie beken doorwaden om aan de overzijde weer op het pad verder te stappen.

De eerste 2 beken zijn ondiep, enkel de zolen van onze schoenen worden gespoeld. Bij de derde beek komt er wat water bovenin de schoenen

De bodem is hier veel vochtiger, er is duidelijk veel meer plantengroei

ook boomvarens groeien hier

elk van de beken heeft een kleine vallei gevormd, tussen de beken in gaat het pad telkens een eindje omhoog (en natuurlijk ook weer naar beneden)

het pad is nu veel minder goed, putten, wortels en vooral allerlei keien maken dat we moeten uitkijken waar we onze voeten zetten

Na iets minder dan 6 km komen we bij Mare Longue, het stuwmeer

het pad gaat verder over een dijk. Rechts naast de dijk ligt de grond een heel eind lager

wat zand en strand lijkt, is rotsbodem met hier en daar wat modder

hier bloeien 2 soorten orchideeën

een kruidje-roer-mij-niet

de plantjes zijn op de dijk erg laag, maar de bloemen kleuren fel

ongeveer in het midden van de dijk zien we een blauwe constructie. We kunnen er via een brugje bij komen. Het blijkt een zeer groot vat te zijn, met trappen tot op de bodem

Dit stuwmeer is een watervoorraad. Wanneer in de buurt een ander meertje leeg staat, wordt water van Mare Longue naar dat andere meertje over gepompt. Dat ander meertje kan zelfs dienst doen om elektriciteit te produceren via waterkracht

we hebben bijna de dijk over gewandeld 

aan de overzijde zien we geen verdere wegaanduiding. Gelukkig hebben we een foto van het plan genomen

na wat zoeken en weer terug keren, vinden we uiteindelijk bij de dam nog een pijl

voor het geval we nog twijfelden of het meer natuurlijk dan wel kunstmatig is, … hier is de dam

het pad dat we nu volgen is veel smaller, het volgt min of meer de oever van het meer

Uiteindelijk zien we dat het pad verdwenen is door erosie. We zien niet direct iets verder, we besluiten dan maar om dezelfde weg terug te keren

dit vogeltje doet zich tegoed aan de nectar van de bloemen

de taal van deze affiche bovenaan is Creools, een mengeling van verschillende talen van voormalige veroveraars. Op deze affiche staan dieren en planten afgebeeld die voorkomen in het natuurpark.

Creools is de taal die de mensen onderling spreken. De voertaal in de administratie en op school is Engels. Alle leerlingen moeten verplicht Engels en Frans volgen op school. Daarnaast worden er nog 8 talen onderwezen, de meeste Aziatische, en Arabisch. Afrikaanse talen worden niet op school aangeleerd. Afhankelijk van de achtergrond van de leerlingen, kunnen zij één of meerdere van deze 8 talen aanleren op school. Na het middelbaar moet er, ook voor Engels en Frans, een eindexamen worden afgelegd waarin de eisen even hoog liggen dan deze in Frankrijk of Engeland of andere landen.
Leerlingen moeten verplicht Frans, Engels, wiskunde en wetenschappen studeren, de rest zijn keuzevakken.

Henrietta is bekend voor zijn 7 watervallen ( Tamarind falls, 7 cascades), 7 na elkaar, steeds dieper in de vallei. Een wandeling daar naartoe moet met een gids gebeuren, enkel de bovenste 3 watervallen zijn via een min of meer duidelijk pad verbonden. De andere kunnen bereikt worden door het bos langs de steile helling. Dus niet meer voor ons. We kunnen ze wel deels zien, zelfs vanaf ons balkon.

de afstand vanaf het uitzichtpunt op de watervallen is vrij ver, daarbij is het waterdebiet op dit moment, vrij klein

De drie bovenste watervallen kan men zien, de 4 onderste niet.

iets dichterbij hebben we een uitzicht op een stukje westkust, via de vallei van de Tamarind-watervallen (andere naam voor de 7 watervallen)

Enkele dagen geleden reserveerden we in Ebony Forest, het enige nog resterende stukje origineel woud op Mauritius, een geleide wandeling mét vogelobservatie, start om 9u op maandag

Ebony Forst ligt in de zuidwestelijke hoek van het eiland

De gids vertelt eerst over het ontstaan van het eiland en van het park aan de hand van afbeeldingen in het kleine museum.

Voordat hier voet aan wal gezet werd, was het eiland bijna volledig bedekt met een woud waarin heel wat ebbenbomen. Vanaf de kolonisatie van het eiland verdwenen de ebbenbomen in een relatief snel tempo.

De ebbenbomen bestaan uit verschillende soorten. De meest voorkomende in Mauritius is de Diospyros tessellaria, Zwarte ebbenboom of Mauritius ebbenboom. Ook andere ebbenboom-soorten kwamen hier voor

enkele stukken stam van ebbenbomen. Enkel het binnenste hout van de Zwarte Ebbenboom is zwart en was zeer gegeerd

van andere soorten ebbenbomen is het kernhout bruin, of strepen zwart-bruin

Het ebbenhout was zo gegeerd omdat het gemakkelijk bewerkbaar was, en na het polieren een mooie lichtglanzende structuur vertoont.

dure meubels, muziekinstrumenten (zoals piano, guitar, sommige blaasinstrumenten,…) allerlei versieringen worden van zwart ebbenhout gemaakt

Nu is het gebruik van Zwart Ebbenhout, het rooien en de uitvoer ervan strikt verboden in Mauritius.

Ebbenbomen groeien zeer traag, zoals alle hardhoutsoorten. Slechts een beperkt aantal Zwarte Ebbenbomen zijn overgebleven op Mauritius en de Australische bioloog (die ook La Vannille Nature Park heeft gesticht) is gestart met de bescherming van dit stukje natuur.

onze gids is hier in de buurt opgegroeid en als jager gestart, nadien heeft hij de zin van natuurbehoud ingezien

In de loop der tijden werden (zaden van) andere planten op het eiland, gewild of ongewild, binnengebracht. Hierdoor zijn er hee wat soorten planten, struiken, bomen die de oorspronkelijke vegetatie verdringen.

In 2006 is men gestart met het beetje bij beetje verwijderen van de vele invasieve soorten (niet oorspronkelijk voorkomend) en worden endemische planten, waaronder ook Zwarte Ebbenbomen, aangeplant.

de boom met de zwarte stam is de Zwarte Ebbenboom

de planten die moeten verdwijnen worden deels gehakseld en dienen dan als traag werkend mest . De stammen worden gebruikt om de pizza-oven te laten verhitten

smalle stammen van de Zwarte Ebbenbomen, het duurt wel 1000 jaar voor de stam een goede hoeveelheid hout zou kunnen leveren …

de Koraalboom (Chassalia brryana), endemisch en bijna uitgestorven. In 2006 kwamen er nog slechts 10 soorten in het wild voor. Nu staan er in Ebony Forest 20 koraalbomen. Ze bloeien pas van januri tot maart

Padanus boom met harde lange bladeren vol met stekels

de Vinsons daggekko is een kleine daggekko, het diertje voedt zich o.a. met insecten. Op de Padanus leven nogal wat insecten, dus een ideale voederplaats voor de gekko’s. Anerzijds dient deze gekko op zijn beurt als voedsel voor de Maskarenenparadijsmonarch

Mauritius parkiet (Psittacula echo), endemisch (foto niet scherp omdat de vogel veel te ver zit)

Mauritius Torenvalk (Falco punctatus), endemisch (foto niet scherp omdat de vogel veel te ver zit)

Parelhalstortel (Spilopelia chinensis) is een ingevoerde soort  (de kooi deed dienst voordat  de vogels de vrijheid terug gekregen hebben enkele jaren geleden)

Madagascarwever (Foudia madagascariensis) is ook een ingevoerde soort 

de Mauritiusbulbuul (Hypsipetes olivaceus) , endemische soort

de Mascarenenparadijsmonarch (Terpsiphone bourbonnensis) is een ovallend gkleurde endemische vogel

een nest van deze vogel. Waarschijnlijk zit het wijfje de eitjes uit te broeden

Grijze Mauritiusbrilvogel (Zosterops mauritianus), endemisch in Mauritius

Naarmate we hoger klimmen is het uitzicht wijdser

de weg is goed bewegwijzerd

het eindpunt is Sublime Point, aan de rand van een steile en diepe afgrond. Beneden ligt La Gauletta bij de zee

ondertussen hebben we regenwolken aan een grote snelheid , van de kust zien opstijgen 

de terugkeer gebeurt via een bospad, in aanvang erg steil later min of meer horizontaal

’s Avonds maakt Prakash nog een piña collada, met weinig alcohol

Woensdag is de laatste dag van ons verblijf in Henrietta. Buiten het Nationaal Park is er nog woud, beheerd door de dienst Bosbouw van het Ministerie van Landbouw en ….

We willen eerst ‘Sophie Nature Walk’ wandelen. Een vrij grote parking is voorzien, op zondag stond die vol. Aan de ene zijde van de weg zijn er picknickplaatsen

een mooi pad dat leidt naar verschillende picknicktafels

Aan de andere zijde kan men wandelen. De startplaats is niet goed aangeduid, het pad is vrij smal en weinig belopen.

de wandeling welke op het plan is aangeduid, hebben we niet echt gevonden

mooie boomvarens

gauw komen we bij water, waarschijnlijk een uitloper van Mare Vacoas, een groot meer dat gebruikt wordt voorde drinkwatervoorziening van het eiland

hier en daar is er een solide houten brug over een brede beek

het pad klimt nu meer en wordt ook meer modderig

mooi bos met gevarieerde flora

We keren om en we rijden naar Curepipe, een stadje in het centrum. Ten zuiden is er nog zo een gebied beheerd door de dienst Bosbouw …, voor de Monvert Nature Walk

Hier is een museum en bezoekerscentrum, maar dat lijkt al lang niet meer functioneel, de poorten zijn gesloten. Ik stap binnen in een kantoor ernaast . Twee bureaus en twee mensen, maar geen werk. Ze leggen me uit hoe we bij de wandeling kunnen geraken, want het gebied wordt hier doorsneden door de aanleg van een nieuwe weg.

we moeten door de werken, maar we hebben niet deze veiligheidsuitrusting

de aanleg van de weg is hier van een heel andere grootteorde dan wij kennen in België

Over de aanleg vinden we weer een breed pad, we volgen het

langs de weg veel van deze blauwe winde

hier zijn heel wat kleine vogeltjes die moeilijk te fotograferen zijn omdat ze zo snel heen en weer bewegen

Sint-Helenafazantje (Estrilda astrild) een ingevoerde soort. Het vogeltje leeft in grote groepen samen

we zien er massa’s van

hiervan vonden we slechts 1 exemplaar, lijkt op de vorige, maar de meeldraden hebben een andere kleur en de bladeren zijn erg stekelig 

we komen bij de toegang tot het gebied, we zijn positief verrast dat de bewegwijzer hier goed is aangebracht

een kaart geeft steeds een idee wat kunnen we verwachten

een klein meertje…

met picknickplaats

wat verder … enkele paddenstoelen op dood hout

enkele borden met verzoek om alles netjes te houden, geen vuil te storten, geen bloemen of planten te plukken… dit doet me denken aan een huis dat we ooit huurden met de studiegenoten en hun gezinnen in de buurt van Butgenbach, daar hingen overal bordjes met VERBOTEN dit en dat …
Please … komt wel veel vriendelijker over

We slaan af naar een uitzichtpunt en nadien wandelen we verder tot de weg afgesloten wordt door een hek

uitzicht vanaf de mirador

het laatste gedeelte van de weg voor we terugkeren bij het hek