Reisverhaal «vervolg Kyushu»

Japan | Japan | 3 Reacties 26 Maart 2015 - Laatste Aanpassing 28 Maart 2015

vervolg Kyushu

Kagoshima, vroeger Satsuma genoemd, was ooit een stad waar westerse invloeden groter waren dan in de rest van Japan, dank zij zijn zuidelijk gelegen haven. Zelfs toen Japan vele eeuwen gesloten was voor westerlingen, was er hier nog steeds wat contact.

Op deze kaart, waarop de al de vulkanen van het eiland Kyushu aangeduid zijn, zien we dat bij Kagoshima de Sakurajima vulkaan ligt.

Overal in Kagoshima ligt er vulkaanas. Als wij in de stad zijn blaast de wind richting oosten zodat de dampen en gassen niet over Kagoshima komen. Blijkbaar is de berg rustig, enkele maanden geleden was er nog alarmniveau 3. Dat betekent dat niemand op de berg mag. Momenteel vertoont de Sakurajima de meeste activiteit van alle vulkanen in Japan.

Sakurajima, gezien vanaf de stad

Nog verder zuidelijk ligt Ibusuki. Ook hier heerst vulkanische activiteit met enkele warmwaterbronnen. Bij het strand is door de aardwarmte, het zand zo heet, dat er de mogelijkheid is om een zandbad te nemen. Men krijgt dan een kimono aan waarna men in het zand ingegraven wordt. Enkel het hoofd blijft boven. De temperatuur is bij 50°C, voor vele mensen niet houdbaar. Wij hebben zo een zandbad niet uitgeprobeerd.

in het zuiden ligt de Kaimon vulkaan.Omdat deze vulkaan een verkleinde uitgave van de Fuji lijkt te zijn, noemt men hem ook wel Satsuma-fuji

Tussen Ibusuki en Kagoshima ligt Chiran. Hier werd in 1942 een militair vliegveld gebouwd. In 1944 werd dat vliegveld uitverkozen als basis voor de “special attack forces”.Gedurende de “Pacific War” moest Japan zich verdedigen tegen de Amerikanen. Het eiland Okinawa, nog een heel eind zuidelijker gelegen, was de plaats waar de gevechten tussen Japan en de VS plaats vonden, volgens de eilandbewoners, om het belangrijkste deel van Japan van oorlog te vrijwaren. Vanaf de basis in Chiran werden Japanse piloten, na een sigaret en een borrel, met een vliegtuig vol bommen en voldoende brandstof voor 2uur, er op uitgestuurd om alles wat Amerikaans was te vernielen. Ook hun vliegtuig en zij zelf werden vernield. Wij kennen deze piloten als “kamikaze”. Nu is op de plaats van het vliegveld de Special Attack Peace Hall ingericht.

Zuidelijk in de Kagoshima prefectuur ligt het eiland Yakushima en oostelijk ervan Tanegashima. Het laatste eiland is het centrum van de Japanse ruimtevaart. Vanaf de ruimtebasis op dit eiland worden Japanse raketten de ruimte ingestuurd. Yakushima is een natuureiland op ongeveer 60km van Kagoshima gelegen. Hier groeien Japanse ceders, die tot begin van de jaren 1970 werden gerooid voor timmerhout. Sindsdien is het eiland beschermd natuurgebied en zijn de cederbossen Unesco Werelderfgoed.

Om er te komen gaan we met een ferry. Die doet 4u om de afstand te overbruggen. Het schip vaart elke dag op en neer tussen Kagoshima en Yakushima.

een man die tegelijkertijd de bar open houdt en dus een wit hemd en een zwarte broek draagt, en de voetgangersbrug moet vrijmaken, dus een zwemvest, een helm en handschoenen aantrekt

voordat de voetgangers van boord gaan wordt de reling helemaal gekuist

op het dek voor de tweede klasse staan er geen stoelen.Iedereen zit er op de grond, een gewoonte in Japan.In deze ruimte kan iedereen zitten, er zijn zetels voorzien

Het eiland is iets meer dan 5.000 km² groot en kan grofweg als een cirkel beschreven worden, waarbij de omtrek 134km is. Men kan er komen per vliegtuig(je), met een hydrofoil of met een ferry. Yakushima is vooral bekend om zijn ceders. De ceder was in het boeddhisme een heilige boom en werd dus niet gerooid. Maar ongeveer 2 eeuwen geleden kwam daar verandering in en zag men dat het hout erg duurzaam is en zeer goed bruikbaar is om er dunne plankjes van te maken, goed bruikbaar als bekleding van muren en plafonds. Men begon de bomen te rooien met een hakmes. Enkel het goed bruikbare deel van de stam werd behouden, de rest liet men gewoon liggen. Later werden ceders gerooid voor commerciële doeleinden. Tot men in 1978 er een stop op heeft gezet en een deel van het eiland als Nationaal Park heeft ingericht. Later is het gebied waar de ceders groeien als Unesco Werelderfgoed verklaard.

Het eiland wordt beschreven als subtropisch en regenrijk. De toppen van de bijna 2000m hoge bergen worden als subarctisch bestempeld. Zowel het begrip subtropisch als subarctisch zijn zachtjes overdreven. Omdat Yakushima zuidelijker ligt dan de 4 grote eilanden die Japan vormen, is het klimaat er warmer. We bezoeken het eiland om in het toegankelijk gedeelte van het gebergte met zijn ceders te wandelen en om de rondrit te maken met een aantal bezienswaardigheden.

We merken al gauw dat het klimaat warmer is, de rododendrons en de Japanse Kerselaars staan hier al in bloei. Alle bomen hebben al fris groene blaadjes.

Bloeiende Japanse kerselaar

Bloeiende rododendron

overal bloeien er al plantjes

een theeplantage

Er gaat een soort grapje rond in Yakushima. Als men aan een bewoner van het eiland vraagt hoeveel inwoners er zijn, dan is het antwoord 20.000 mensen, 20.000 apen (Macaca fuscata yakui) en 20.000 herten (Cervus nippon yakushimae). Deze beide zoogdiersoorten zijn endemisch op het eiland, ze komen enkel hier van nature uit voor.

De mensen wonen langs het vlakkere kustgedeelte, de apen en de hertjes verkiezen het gebergte.

De hertjes hebben een grote witte vlek op hun achterste

De mannetjes zijn meer zeldzaam te zien

De aapjes hebben op dit moment kleintjes

Ze zitten dikwijls langs de weg, maar komen gelukkig niet naar de mensen. Er wordt via borden wel gewaarschuwd om ze geen eten te geven

Er is één belangrijke toegangsweg tot het steile gebergte. Die weg leidt tot Yakusugi Land (Yakusugi is een samentrekking van Yakushima sugi of de ceders van Yakushima). Een aftakking, die enkel per lijnbus mag genomen worden leidt tot de start van moeilijke klimtochten die enkele dagen in beslag nemen.

in het ganse gebied zijn er watervalletjes op de vele rivieren die in de bergen ontspringen en het ganse jaar door watervoerend zijn

ook in de bergen zijn er al bloeiende planten

de bergen zijn steil en sterk bebost met vele boomsoorten

In het gebied van Yakusugi Land zijn er 4 wandelingen met gemeenschappelijke start. De kortste wandeling wordt door bussen (Japanse) toeristen gemaakt. Deze wandeling gaat over goed geplaveide paden en goede trappen en duurt slechts een half uurtje. Wij kiezen voor de derde, goed voor bijna 2u. Dit pad loopt een deel over boomwortels en stenen door een mooi gedeelte van het woud.

overal liggen omgehakte stukken ceder, niet goed genoeg voor het maken van dunne plankjes

de onderzijde van de stam werd niet omgehakt.Hierdoor groeiden vele jaren later nieuwe stammen op het overgebleven stuk

tekening om de haktechniek van weleer toe te lichten

de oude bomen zijn hoog en dik

hier en daar is er een hangbrug voorzien in het wandelpad

het wandelpad is goed aangeduid en verloopt een deel over de vele boomwortels

en over losse cederplanken

de bijzondere ceders hebben een naam.Deze heet Buddhasugi of boeddha-ceder

sommige bomen hebben zijtakken die over het wandelpad gegroeid zijn

De baan gaat nog een eind verder tot bij een 3.000 jaar oude ceder, de Kisensugi.

de Kisensugi

de basis van deze oude boom is erg breed

Langs de rondweg bezoeken we eerst een plantentuin waar een onderzoeksinstituut aan gevestigd is. Hier probeert men vooral fruitsoorten uit subtropische gebieden van Centraal- en Zuid-Amerika te kweken.

in de plantentuin is er momenteel geen fruit, het is immers voorjaar

maar de bougainvillea staat wel al in bloei

ook enkele andere planten bloeien al

zoals de passievruchtenstruik

en de rododendron

de plantentuin ligt langs derelatief vlakke kuststrook van waar we een mooi zicht hebben op de bergen

de tuin wordt begrensd door een rivier

Een korte afslag op de wandeling in deze plantentuin gaat naar een uitzicht op de Torooki-na-taki waterval.

op de grensrivier

Verder langs de rondweg zijn er nog enkele mooie watervallen.

Senpiro-no-taki waterval

ook hier bloeien wilde planten

Oko-no-taki waterval waar het water 88m valt en tot een van de 100 mooiste van Japan gerekend wordt

Een eindje verder is er een Banyan Tree te zien

Banyan Tree

Langs de westelijke zijde van het eiland is er een gedeelte zonder vlakke kust. Hier stijgt het gebergte steil uit de zee op. De weg is er smal, de lijnbus komt hier niet. Ook hier zijn er weer aapjes en hertjes te zien.

In het noordwesten ligt Nagata Inakabama Beach, een belangrijke plek voor enkele soorten zeeschildpaddendie hier tussen mei en juli hun eieren komen afleggen.

een van de weinige zandstranden geschikt om eieren af te leggen

Er is langs de kust van het eiland weinig zandstrand waar de zeeschildpadden de mogelijkheid hebben om hun eieren in het zand te begraven. De rest van het eiland heeft voor het grootste deel een rotskust.

Hier en daar zijn er nog kleine musea en warmwaterbronnen, plaatsen die we niet bezoeken. ’s Avonds eten we in een echt Japans restaurant. Dit betekent dat de tafels erg laag zijn en de bezoekers op hun knieën of in kleermakerszit aanzitten. Gelukkig zijn er enkele lage krukjes voorhanden.

Gelukkig hebben we geen regen tijdens ons kort verblijf op het eiland. De wind en de iets frissere temperatuur zijn geen spelbrekers.

op de terugweg zien we dat de Sakurajima een uitbarsting(etje) heeft

Terug in Kagoshima rijden we van de ene pier waar de ferry uit Yakushima toekomt, naar de nabijgelegen pier waar de ferry naar Sakurajima vertrekt.

deze overzet duurt slechts 15 minuten.De schepen varen continu op en af

Kaart Kyushu Sakurajima

Sakurajima was een vulkaaneiland.Door de grote uitbarsting van 1914 echter is er zo veel lava gestroomd tussen het eiland en het nabijgelegen vaste land dat de zeestraat opgevuld is en Sakurajima nu een schiereiland is

Kaart van Sakurajima

Er is een baan rond de vulkaan.Niemand echter mag hier het binnenland in, niemand mag zich op de flanken van de meest actieve vulkaan van Japan bevinden.

de Japanse Kerselaars komen hier al in bloei, over enkele dagen staan ze volop met hun bloesems te pronken

vulkaanbodem is rijk aan mineralen zodat er hier langs de kuststrook aan tuinbouw gedaan wordt (zij het op kleine perceeltjes).De tuinen worden goed onderhouden, met op zijn Japans gesnoeide bomen

vele inwoners leven van het toerisme, anderen zijn vissers of kweken vis (in netten, zoals hier op de foto)

In het bezoekerscentrum lezen we dat de vulkaan slechts 26.000 jaar oud is.Tijdens zijn vorming was de vulkaan erg actief en groeide hij in hoogte.Nadien is de vulkaan slapend geworden.Maar de laatste 6.500 jaar is hij weer erg actief geworden.In januari 1914 was er een zeer grote uitbarsting waarbij er 23 doden, vele gekwetsten en ook een aantal vermisten vielen.De meeste van deze getroffenen woonden op het vaste land: Kagoshima en omgeving.Op het eiland zelf was er een goed evacuatiesysteem waardoor de inwoners beschermd bleven.Enkele uren later vond er een zware aardbeving plaats met nog een aantal doden.Bij deze vulkaanuitbarsting werden er 5 dorpen volledig bedolven onder de lava en nadien keerde de helft van de bevolking niet meer terug.Ze kozen voor veiliger oorden.

tekening in de toeristische dienst van het eiland

model van de vulkaan in het gebouw van de toeristische dienst

foto van de huidige actieve krater

Kagoshima ligt slechts op 3,5 km van Sakurajima, het vulkaaneiland

Sindsdien zijn er nog vele uitbarstingen geweest, op kleinere schaal.In 2014 waren er 450 uitbarstingen, in de eerste 2 maanden van 2015 waren dat er al 220.Gisteren waren er 3, en vandaag hebben we op enkele uren tijd 7 uitbarstingen gezien.Deze uitbarstingen bestaan niet uit gloeiende lava, maar wel uit gassen en vulkaanas.

de eerste uitbarstingen die wij ’s morgens zien vanaf de westelijke zijde van het eiland

op dit moment even rust tussen 2 uitbarstingen door

langs de oostelijke zijde van het eiland is de krater goed te zien

tijdens de wintermaanden blaast de wind vooral naar het oosten.Hierdoor liggen er op het oostelijk deel van het eiland dikke pakken vulkaanas, zacht om op te stappen.Nadien moeten we wassen want onze sokken en voeten zitten onder de zwarte poeder

gelukkig zijn de asdeeltjes groot genoeg zodat het stof niet door mijn kousen kan

hier is bij de laatste grote uitbarsting zo een 60 jaar geleden, lava en vulkaanas met regenwater, richting zee gespoeld

na deze uitbarsting heeft men heel sterke muren gebouwd om de modderstromen te kanaliseren

opnieuw een uitbarsting, nu vanaf de oostelijke zijde te zien, waarbij de krater duidelijk zichtbaar is.Hier horen we, net voor en tijdens de uitbarsting, het donderende geluid dat gepaard gaat met zo een uitbarsting

voor de laatste grote uitbarsting was dit de bovenzijde van een poort (ongeveer 4-5m hoog).Bij de uitbarsting is hier lava doorgestroomd, zodat het bouwwerk bedolven werd en de bodem een heel eind werd opgehoogd.Op 1 dag tijd werd de bodem hier 2m hoger

na heel veel jaren begint op de lava opnieuw plantengroei.Vooral Japanse zwarte den en Japans pampagras komen heel veel voor

op de helling van de vulkaan komt er geen plantengroei.Er komen hier teveel giftige gassen voor

Alles op Sakurajima staat in het teken van de vulkaan

zoals de straatverlichting langs een toeristische weg

beeld gemaakt uit lava, het stuk steen woog, voordat de kunstenaar begon te werken, 50 ton.Het stelt het popconcert voor dat ooit op deze plaats werd gegeven

Tijdens de voorbije grote uitbarstingen werd telkens het (bijna) volledige eiland bedolven en vergrootte het eiland doordat er delen van de omliggende zee werden opgevuld

lava van de uitbarsting van 1914 aan de westkust, vele meters hoog

kaart van het eiland met de plaatsen waar het eiland groter werd door de uitgespuwde lava

het gesteente waaruit de vroegere lava bestaat is zeer stevig, geen basalt (zwart glimmend, glasachtig gesteente) noch klassieke lava (gesteente met gaten lijkend op een spons)

Op Sakurajima zijn er verscheidene maatregelen genomen om bewoners en toeristen te beschermen bij een plotselinge grote uitbarsting.

grote, zeer stevig gebouwde afdaken, dichtbij de zee

schoolkinderen hebben allemaal een helm om hen, in noodgeval, te beschermen tegen vallende stenen.Momenteel dragen de meesten hun helm niet omdat er geen waarschuwing is voor een grote uitbarsting

bij de kust zijn er zeer stevige bunkers waarin de mensen tijdelijk een onderkomen kunnen vinden in afwachting van een evacuatie per boot

bij deze bunkers hoort er steeds een kunstmatige haven met bootjes

hier een betonnen schuilplaats

Bescherming tegen de (bijna) permanent neerdwarrelende vulkaanassen is ook noodzakelijk

de graven op de verschillende begraafplaatsen worden van een afdak voorzien

we zien op Sakurajima en ook oostelijk op het vasteland bovendelen van een of ander plant mooi ingepakt in een soort papier.Omdat wij geen Japans spreken en de bewoners nauwelijks of geen Engels, kunnen we niet vragen waarom dit is

Het gebied in en rond Sakurajima is bekend voor zijn teelt van een soort sinaasappels en ook grote radijzen

sinaasappelboom

Op Sakurajima komen een aantal onsen voor.  Hun water komt van 1000m diep en is ijzerhoudend in die mate dat het oranje-bruin is.

we keren terug naar het noorden langs de westkust.Minamata staat ook op ons lijstje. Waarschijnlijk kennen velen onder jullie nog wel het woord “Minamata ziekte”. In Minamata is er een museum gewijd aan de ziekte, zijn slachtoffers en hun nog steeds durende juridische strijd voor erkenning en vergoeding van de schade aan hun leven of dat van hun nakomelingen.

Kaart Kyushu Minamata

In 1953 kwamen de eerste gevallen van de ziekte voor en in 1956 werd de ziekte door de arts van het bedrijf Chisso beschreven.Alhoewel het bedrijf al de mededeling had gekregen dat hun afval, gedumpt in de zee, verantwoordelijk was voor de ziekte, en proeven op katten een onomstotelijk bewijs ervan hadden geleverd, deed het bedrijf alsof er niets aan de hand was.Het bedrijf bleef sterk giftig afvalwater lozen in zee.

Chisso fabriek in Minamata.Het bedrijf was een belangrijke werkgever en trok ook veel nieuwe inwoners aan .Productie en macht waren veel belangrijker dan milieu en gezondheid (en dat niet alleen in Japan)

Volwassenen en kinderen, die zich vooral voedden met vis, vertoonden de ziekte. Maar ook veel baby’s werden geboren met ernstige misvormingen en zware handicaps.

de hand van een man die leed aan de Minamata ziekte

Pas in september 1968 werd de Minamata ziekte erkend als een ziekteveroorzaakt door milieuverontreiniging.

De Minamata ziekte werd veroorzaakt doordat Chisso een organische kwikverbinding in de zee loosde.Deze kwikverbinding word via het voedsel opgestapeld in vissen.Mensen die zich vooral met die vis voedden, kregen in hun lichaam een opstapeling van de organische kwikverbinding.Hierdoor werden allerlei organen en het zenuwstelsel aangetast. De zieken kunnen helemaal niet meer op een normale manier functioneren.

tekening die de opstapeling van de organische kwikverbinding illustreert

deze tekening illustreert hoe de kwikverbinding via de placenta terecht komt in de foetus

voor de chemici onder ons, kwikchloride werd gebruikt in de productie van PVC, met als afvalproduct o.a. methylkwik.Kwiksulfaat werd gebruikt in de productie van vinylacetaat en ftalaten, met als afvalproduct eveneens methylkwik.

Later heeft men de baai, waar de organische kwikverbinding vooral in het slib aanwezig was, ingedamd met een dijk.Op het slib werd zand aangebracht zodat het slib niet zou omgewoeld worden.Slib en zand werden dan voorzichtig verwijderd van de zeebodem.Ook het water werd gezuiverd.In 1997 werd de baai officieel weer gezond verklaard. Het juridisch steekgevecht tussen slachtoffers en het bedrijf samen met de prefectuur, die het bedrijf de toelating gegeven had om het water te lozen, is echter nog steeds niet helemaal voorbij.

Verder noordelijk ligt Kumamoto.

kaart Kyushu Kumamoto

ook jongens dragen een schooluniform

Kumamoto is gesticht door Kato Kiyomasa in de tweede helft van de 16^de eeuw.Deze man was een feodaal heerser.Hij bouwde een sterk fort.Hij is door een andere clan vermoord in 1611.Deze clan bleef meer dan 2 eeuwen het fort domineren tot het feodale systeem in 1871 werd afgeschaft.In 1877, tijdens een revolutie, werd het fort grotendeels verwoest door brand.Het gebied van het fort is blijven bestaan, in 1960 werd de voornaamste toren herop gebouwd.Tussen 2000 en 2010 werden enkele andere gebouwen gerestaureerd of herop gebouwd. 0148 Kato Kiyomasa De voornaamste toren bestaat uit een kleine en een grote toren.De grote toren telt6 verdiepingen (ongeveer 30m hoog boven de stenen basis), de kleine (ongeveer 19m boven de stenen basis)

een van de torens van het fort.Deze torens tellen 5 verdiepingen.Eén is herbouwd, vroeger kwamen er zeer veel voor.Ze werden gebruikt als stapelplaats en voor de verdediging

het fort is een immens gebouw waar alle muren erg dik zijn

de onderaardse toegangshall waarvan de zoldering (en de bovenliggende verdiepingen) gedragen worden door zeer dikke balken en dikke boomstammen

het voornaamste torengebouw met hoge en zware verdedigingsmuren als basis

op het dak van de hoogste toren staan er op de 2 hoeken dergelijke figuren, vissen die op dolfijnen gelijken.Ze moeten voorspoed brengen, in het bijzonder bescherming tegen verwoesting door vuur

de vissen bovenaan de hoogste toren van het voornaamste torengebouw

op het voornaamste plein staat deze oude ginkgo.De blaadjes zullen waarschijnlijk over enkele weken open zijn

In en om het fort bloeien nu Japanse kerselaars.In Japan komen meer dan 100 soorten Japanse kerselaars voor.Sommige van die soorten groeien in het wild, andere zijn cultivars, gekweekt door kruising vaan bepaalde soorten.

Japanse kerselaars langs de toegangsweg naar het fort.Deze, meest voorkomende, variëteit wordt Somei Yoshino genoemd, of Prunus × yedoensis

deze variëteit van dichterbij gezien

een van de vele bezoekers met een soort Japanse klederdracht.Net zoals zovele andere Japanners heeft ook dit meisje O-benen

poserende kinderen.Van kleins af (moeten) ze hun voetjes naar binnen draaien

een pa gehuwd koppel in traditionele bruidskledij

Er is, in het fort, ook een tuin waar in februari de pruimelaars bloeiden. Nu is men bezig deze bomen te snoeien.

Noordelijk in Kyushu bevindt zich in Dazaifu het Tenmangu Shinto schrijn.

Kaart waarop Dazaifu aangeduid is

Het schrijn is in het jaar 901 gebouwd ter herinnering aan een man die vereerd wordt als “de god van de studenten”.Het huidige gebouw dateert van 1591.In het gebied komen pruimelaars, kamferbomen (waarvan sommige meer dan 1000 jaar oud zijn)en wordt niet alleen bezocht door studenten, maar ook door volwassenen.Het is een soort bedevaartsoord.De weg naar het schrijn is aan beide zijden voorzien van winkels en eetstalletjes.Japanners kopen graag en eten de ganse dag.Er worden hier gouden zaken gedaan.

sommige mensen komen hier in traditionele kimono (is het Japanse woord voor kledij) naartoe

aan de toegang tot het schrijn staat deze man te prevelen.Hij kijkt niemand aan

bij de toegang tot een schrijn staat of staan er dikwijls dieren afgebeeld.Iedereen moet er even over wrijven voor de foto

bij een schrijn komen er bruggetjes en water voor.De bloemen zullen pas later bloeien

Koi karpers mogen niet ontbreken

0ok deze torii (soort toegangspoort) hoort er bij

de bezoekers moeten zich kunnen reinigen.Met de houten schep gieten ze water over hun handen

een groepje scholieren die de goede afloop van hun studies komen vragen

het eigenlijke schrijn

hier zit een soort priester teksten te zeggen.Af en toe buigt hij 2 maal en klapt daarna 2x in de handen, waarna hij nog eens 2 maal buigt.Ook de bezoekers mogen dat doen, nadat ze eerst een muntje in een grote bak hebben gegooid

één van de oude kamferbomen

de weg naar het schrijn, bezaaid met winkels

ook Starbucks heeft hier zijn plaatsje veroverd

Dit is ons laatste bezoek op het eiland Kuyshu.Er is nog wel meer te zien, maar we willen van verschillende plaatsen in Japan iets zien.

Sommig voedsel is gemakkelijk met eetstokjes te verorberen, maar hier krijgen we gelukkig een vork

Via de brug keren we terug naar het grootste eiland Honshu.

3. Honsu: Chugoku

Chugoku is het meest zuidwestelijk deel van Honsu. Via bruggen is zowel het zuidelijke eiland Kyushu als het kleinste van de vier eilanden Shikoku ermee verbonden. Hier komen 5 prefecturen voor, die we niet allemaal bezoeken.

Als eerste komt de prefectuur Hiroshima aan de beurt.

Kaart Japan met de streek Chugoku en prefectuur Hiroshima

Kaart Hiroshima prefectuur

Het eiland Miyajima is sinds 1996 Unesco Werelderfgoed. Hier staat een belangrijk Shinto schrijn: het Itsukushima Shrine. Het eerste schrijn werd hier in de zesde eeuw opgericht. De huidige structuur dateert van 1168. Bijna het gehele complex staat in de zee, tenminste als het hoogtij is. Voordien en nadien ziet men de palen waarop de gebouwen rusten op het strand.

al de gebouwen, ook deze rond het Itsukushimaschrijn staan op poten om tijdens hoog tij boven water te staan

de stichter van dit schrijn, gemaakt voor de bescherming van vissers en zeelui

Het meest bekende van de bouwwerken is de Grote Poort, O-Torii, gekleurd in vermiljoen.

In het gebied is er ook het Tyokuni schrijn, een zeer groot gebouw waar Boeddhistische geschriften in bewaard worden.

het Tyokuni schrijn binnen

en buiten

Dichtbij is er de 5-verdiepingen Pagode.

Er komen nog een aantal andere gebouwen voor, een aquarium, een wandelpark en vooral weer heel veel winkels en eetgelegenheden. Japanners komen hier voor de ganse dag.

op dit eiland leven ook weer herten. Ze zijn erg tam en blijven rustig staan. Kledij en papier eten ze op. Er wordt aan de bezoekers gevraagd om hun bezittingen in het oog te houden

iedereen mag hier om beurt poseren, de dieren blijven gewoon staan of liggen

de eerste kerselaars, die op een beschutte plek staan, staan hier in bloei

hier zijn de bloemen roze, de boom ziet er uit als een treurboom met zijn takken naar beneden. Deze variëteit noemt men deShiradezakura

Om op het eiland te komen is er een ferry. Een voertuig meenemen heeft geen zin, want het schrijn is op slechts 10 minuten wandelafstand van de pier. De vaartijd bedraagt 12 minuten en de ferry’s varen continu op en af. Er zijn meerdere ferry bedrijven die de overtocht maken.

de ferry naar Miyajima

hele bus- of bootladingen mensen worden om de 5 minuten op het eiland afgeleverd

In de waters tussen het vaste land en het eiland worden oesters gekweekt. Februari is het hoofdseizoen, ook nu, einde maart worden er nog veel oesters verkocht. Men bereidt ze als een warm gerecht en ze worden per 2 stuks verkocht (3,2€ voor 2 oesters).

Als we in het schrijngebied rondwandelen zien we weer een koppel dat net gehuwd is en hier komt voor de foto’s. We zien de opstelling om een familie-groepsfoto te maken. 2 mensen zijn bezig om elk detail van de kledij, de manier van staan of zitten, de positie van de voeten en zelfs de blijk optimaal, volgens Japanse normen, te verzorgen. Een klein lachje mag, een brede lach is niet toegelaten.

De 2 helpers, druk in de weer om elk detail te verzorgen; De officiële trouwfoto moet perfect zijn!

na dit moment wordt er nog zeker 5 minuten gewerkt om alles in orde te krijgen. Helemaal geen spontaneïtiet. Let op de handen van de mannen, allemaal als losse vuist, tenzij de rechterhand van de vaders. Daar moet losjes de handschoenen in vastgehouden worden

Hierna wordt het meisje opnieuw klaargemaakt, nu om recht te staan en te wandelen. De witte, zijden kledij moet op een preciese afstand boven de grond hangen. Haar kledij wordt opgebonden, ze staat er als een pop bij tussen de 2 mensen die alles insnoeren.

nog 2 uur en het complex lijkt te drijven

als middagmaal vinden we steeds wel brood en beleg. In de winkels staan er koffie-automaten met verse en lekkere koffie

Hiroshima is slechts een half uurtje rijden van de ferryhaven. In de stad bezoeken we het Peace Memorial Park. Dit gebied was het centrum waar de eerste atoombom op 6 augustus 1945 om 8u15, door de Amerikanen werd gedropt.

het Peace Memorial Park

Hier stond o.a. de Industrial Promotion Hall, een gebouw uit 1914. Een deel van dit gebouw is overeind gebleven. Lange tijd is er twijfel geweest om het gebouw helemaal af te breken, dan wel het te behouden als getuigenis. Uiteindelijk is de ruïne gebleven. Men heeft deze resten al enkele keren zo minimaal mogelijk gerestaureerd, maar dit proces moet men ongeveer om de 3 jaar herhalen. Vandaar dat het nu in de stellingen staat.

de A-Bomb dome, in de stellingen

een luchtfoto van de ruïne zonder stellingen

het oorspronkelijke gebouw

De resten van de oorspronkelijke koepel zijn nog zichtbaar. Hierdoor heeft de ruïne de naam gekregen A(tomic)-Bomb Dome.

Over de brug is er een park ingericht, het Peace Memorial Park.

Er is een koepel waaronder de assen van al de verbrande slachtoffers bewaard worden, mensen die meen nooit rechtstreeks heeft kunnen identificeren. Soms kon men die verkoolde resten nog een naam geven omwille vaan een kledingstuk, een identiteitskaart of een ander papier.

Er is ook het Children’s Peace Monument. De gedachte om dit monument op te richten kwam er nadat een slachtoffertje, een meisje, van 2 jaar, 10 jaar later aan de gevolgen van acute leukemie gestorven is.

op aandringen van de klasgenootjes van het kind is er gestart met dit monument. Meer dan 3200 schoolklassen uit Japan en uit 9 andere landen, hebben geld ingezameld voor dit project, dat in 1956 onthuld is

Dan is er ook nog de Memorial Cenotaph, ontworpen door een Japanse architect. Deze memorial bestaat uit een boog in graniet, waaronder een grote, granieten tombe, waarin al de namen bewaard worden van de directe en indirecte slachtoffers van de atoombom. Op dezelfde as brandt er de eeuwige vlam. Deze vlam zal ooit worden gedoofd als het laatste atoomwapen op de wereld zal vernietigd zijn, bij een kernwapenvrije wereld dus.

De (hopelijk niet) eeuwige vlam

voorbij de Cenotaph, in rechte lijn, brand de vlam en staat de A-bomb dome

Elk jaar op 6 augustus worden de slachtoffers hier herdacht en worden er witte duiven vrijgelaten.

In een gebouw, bij het park, is het Peace Memorial Museum ingericht met informatie over de dag van de ontploffing en de gevolgen voor, vooral de mensen.

een beeld van mensen die de eerste dag nog leefden en probeerden te vluchten

een uurwerk dat stil is blijven staan op het moment van de ontploffing

de Hiroshima atoombom, ook wel “Little Boy” genoemd, is een Uraniaum-bom. Het gooien van de bom werd uitgevoerd door 3 vliegtuigen. Een eerste dropte parachutes met meetapparatuur om verandering in druk en temperatuur in de atmosfeer te meten (dit was de eerste atoombom, de Amerikanen kenden nog helemaal niet de gevolgen), de tweede had fotoapparatuur mee om momentopnames te maken, de derde gooide de bom.
Bij de ontploffing ontstond er een vuurbal met meer dan 1 miljoen graden in het centrum. In 1 seconde had de vuurbal een diameter van 280m. Zowel een intense hitte, druk als radio-actieve stralen werden uitgezonden en zorgden voor zeer veel doden, en verwoesting vaan alles binnen een straal van 2 km.
Het verschil met conventionele wapens is de enorme energie die met een atoombom te maken heeft. Door de kernfusies blijft er energie vrijkomen gedurende een tijd, evenals stralingen.

ook hier bloeien de Japanse kerselaars

Hiroshima is nu een moderne stad

Verder oostelijk is er nog Onomichi.  Er is een uitzichtpunt te bereiken via een kabelbaan.  Maar door het erg bewolkte weer, slaan we dit over.