Reisverhaal «Tokyo»

Japan | Japan | 1 Reacties 10 Mei 2015 - Laatste Aanpassing 10 Mei 2015

23 Tokyo

Sinds de oudheid is de vlakte van de landstreek Kanto al bewoond.
Tokyo zou gesticht zijn in 1457 door een onbelangrijke Heer die zijn kasteel bouwde op een rots boven de rivier. De naam “Edo” is al langer in gebruik en betekent “rivierpoort”.
In 1869 werd Edo de hoofdstad van Japan en de naam werd geruild voor “Tokyo”.

Bij de “Grote Kanto Aardbeving” op 1 september 1953 werd een deel van Tokyo verwoest. Vele gebouwen waren nog in hout en storten in, of vatten vuur. Pas begin van de jaren 1930 was de stad herop gebouwd.
In 1942 kregen ze de eerste Amerikaanse bombardementen te verwerken, het hoogtepunt van de bombardering was in maart 1945. Opnieuw vielen zeer veel doden en lag de stad plat.

Nadien heeft de stad hoogtes en laagtes gekkend. Blijkbaar is ze momenteel niet erg gezond: er zijn heel wat werklozen, de bevolkingsaangroei door geboorte is laag, er zijn vele oude mensen, de economie doet het niet zo goed en er is corruptie. Zaken die wij als buitenstaander niet kunnen zien.

Tokyo is in feite samengesteld uit 23 steden die samen meer dan 9 miljoen inwoners tellen. Elk van deze steden heeft een eigen burgemeester en een volledig eigen bestuur. Samen vormen ze de prefectuur Tokyo, in 1943 gesticht. Toen is de stad Tokyo opgehouden te bestaan.

Kaart Tokyo 

De metropool Tokyo telt meer dan 13 miljoen inwoners en de Grotere Metropool Tokyo-Yokohama, die uitgespreid ligt over 3 prefecturen telt bijna 38 miljoen inwoners, een kwart van de bevolking van Japan. (bron http://worldpopulationreview.com/world-cities/tokyo-population/en http://www.newgeography.com/content/004841-largest-1000-cities-earth-world-urban-areas-2015-edition). Terwijl de 23 steden samen slechts een oppervlakte hebben van 660 km² heeft de Grote Metropool een oppervlakte van 8500 km². Wat betreft het aantal inwoners bijt de Grote Metropool Tokyo de spits af, wat betreft oppervlakte komt ze als tweede, na New York (11600 km²)

Kaart grondgebied metropool Tokyo

Daarbij wordt er door de overheid geschat dat er dagelijks nog eens 2,5 miljoen mensen naar Tokyo komen om er te werken..
Tegen 2100 verwacht men dat de bevolking zal gehalveerd zijn met bijna de helft van de bevolking ouder dan 65 jaar.

Daarbij is Tokyo een havenstad (Yokohama is een nog veel grotere havenstad). Samen met het verkeer van noord naar zuid en omgekeerd en al het vervoer dat zo een massa mensen genereert, is Tokyo een reuzenverkeersknoop.
Om dat op te lossen bestaat de stad op niveau’s. Vooreerst is er het leefniveau met straten, lokaal verkeer en bewoning (inclusief de hoogbouw). Daaronder is er de subway en de treinen.
Daarboven, soms in meerdere lagen, zijn er de snelwegen en andere grote wegen.
En verbazingwekkend, toen we 7 weken geleden op de snelwegen boven de stad reden hadden we nauwelijks contact met de andere niveaus. En nu we in de stad rondwandelen, hebben we weinig notie van het verkeer boven ons.

vanop een hoge voetgangersbrug, zien we nog hoger de snelwegbrug. Door de geluidsschermen is er geen bijkomende geluidshinder

onder de snelwegbrug is er een weg voor het lokale verkeer

net buiten het centrale park zijn er zelfs 2 snelwegen boven elkaar, ook weer helemaal afgeschermd met gebogen en hoge geluidsschermen
de snelweg slingert zich door de stad.  Als de breedte onvoldoende is (zoals op deze foto) dan is de ene richting onder de andere gebouwd.  Daar onder is er nog steeds een gewone weg, bruikbaar voor het stadsverkeer

De metro is praktisch in gebruik. Elke lijn heeft een naam en een kleur. Die naam wordt voorgesteld door een letter in ons geschrift. Verder heeft elk station op elke lijn een nummer, vooraf gegaan door de desbetreffende letter. Overstapstations kunnen gemakkelijk herkend worden op de kaart doordat ze meerdere van dergelijke “namen” hebben.
Om te weten welke richting we moeten kiezen, is het vooral belangrijk of we naar een hoger, dan wel naar een lager nummer moeten. Naast het Japans staat ook alles in het Engels vermeld.

Het moeilijkste is dat op het stratenplan de metronamen vermeld worden, maar niet de nummers. Even zoekwerk, maar ook dat lukt wel.

Kaart metro Tokyo

Wij zullen een aantal wijken of deeltjes van oorspronkelijke steden in Tokyo bezoeken.

Kaart Tokyo 1: Taito City 
oppervlakte 10,8 km2 , 185.060 inwoners, 18.359 inwoners/km2
(ter vergelijking Brussel stad 32,61 km2, 177.480 inwoners, 5322 inwoners/km2)

We overnachten in Ueno. Het is  de eerste wijk welke we bezoeken. 

elke maand wordt hier een klein feestje gehouden voor de gasten.  De meisjes van de receptie willen  op de foto. Bij mannen blijven ze echter liever wat op afstand.

We zien deze week verscheidene geveltoeristen hangen, om aan gevelmuren te werken, of zoals hier om ramen te poetsen. De mannen hebben een alpinistenopleiding gehad, ze hangen gewoon aan een touw te bengelen en laten zichzelf op en neer.

Op zaterdagavond is er bij een schrijn in Asakusa Dori, een festival. Zo een festival bestaat er in dat een draagbaar schrijn wordt bewapperd met takken en wordt aanbeden. Daarna wordt het in de wijk, of in een groter gebied bij grote festivals, rond gedragen. Sommige schrijnen kunnen tot 1.000 kg wegen, waarbij er dus zeer veel schouders nodig zijn om dat schrijn te ondersteunen.

Wat minstens even belangrijk is, id de kermissfeer die rond het gebeuren hangt en de zeer grote massa’s voedsel die verorberd worden.

honden en hondjes worden in Japan zeer goed verzorgd. Nergens hebben we een loslopende hond gezien

al het voedsel is klaar en gebakken zodat het over een korte tijd, als de mensen beginnen te eten, snel kan verkocht worden

in een land waar weinig vlees op het menu staat, zien we nu grote (en vette) koteletten liggen wachten op hongerige magen

Dit festival is kleiner, er is slechts een draagbaar schrijn. We gaan langs bij het begin van het feest, maar we wachten niet op het ronddragen van het schrijn. Daar worden nog geen aanstalten voor gemaakt zelfs.

het schrijn en de draagbalken

het schrijn is bovenaan weer versierd met een feniks

deze man leest een soort gebed voor, veronderstellen we

sommige van deze dragers hebben zeer simpel schoeisel gemaakt uit touw

Ook voor kindjes is er amusement (alles betalend natuurlijk). Kermismolens zoals wij kennen zien we hier niet, wel schietkramen, kramen waar levende visjes kunnen gevangen worden, … .

moeilijk om te kiezen

Bij het gebouw van het schrijn zijn de papieren lampions nu verlicht

In 1624 bouwde de tweede shogun op een heuveltop (in wat nu de stadswijk Ueno is) een immens groot tempelcomplex, Kanei-ji, waarvan nu nog hier en daar iets overblijft. Het grote Ueno park bevindt zich op de plaats van de tempel.

de huidige tempel is slecht één klein gebouwtje van de meer dan 80 oorspronkelijke gebouwen

In dit park zijn enkele musea. Wij bezoeken het Tokyo National Museum.

de mascotte van het museum is weer een kinderfiguur

heel veel tekeningen en schilderwerken werden niet op een doek gemaakt maar op een lange rol stof/papier

een kimono van een rijk man, zwaar om dragen …

een doos in gelakt hout ingelegd met parelmoer en edel metaal

een ge-emailleerd potje met een pioen als versiering uit de 17^de eeuw

nihonga schilderij (Japanse schilderkunst in tegenstelling tot de westerse) geschilderd op zijde, daterend van 1918

een ander deel van het museum is ondergebracht in een modern gebouw

Kunst en voorwerpen uit Aziatische landen buiten Japan is ondergebracht in nog een ander gebouw

hier ligt zelfs een mummie, gekregen van Egypte

De zoo is een deel van het park. Vandaag, zaterdag, is het zeer druk vooral door families met kinderen. Ongeveer de helft van de oppervlakte van de zoo is gebied waar voedsel en drank geconsumeerd wordt.

de vijf-verdiepingen-pagode van de Kasei-ji bevindt zich nu op het grondgebied van de zoo

de Japanse Zwarte beer (Ursus thibetanus japonicus) zien we nu in de zoo. Er werd op verscheidene plaatsen gewaarschuwd voor het dier.

de Hokkaido Bruine Beer (Ursus arctos yesoensis) is het grootste zoogdier in Japan en komt voor op het noordelijke eiland Hokkaido. Het dier is omnivoor d.w.z dat het zowel plantaardig materiaal als vlees (hert, insecten) en vis (vangt zalm in de rivieren) eet

Buiten de zoo wandelen we een stukje rond de vijver. De wandeling, net zoals de rest van het Ueno park is niet mooi, maar tijdens het weekend gebruiken vele mensen het park om buiten te zijn.
Er is zelfs een openluchtconcertzaal en op zondag zit er iemand muziek te spelen en te zingen.

In de Uenowijk zijn er zeer veel smalle woonstraten waar het rustig leven is, weg van het lawaai van de stad. Hier hebben we eerder het gevoel in een groot dorp te zijn dan in een grootstad.

mocht er weer een aardbeving komen in Tokyo dan zullen waarschijnlijk nog hele wijken in elkaar storten

de golf modernisering is ook hier nog niet langs gekomen

gelukkig voor deze mensen bestaan er openbare baden (zoals een onsen, maar zonder warmwaterbron)

in Ueno bevindt zich een grote begraafplaats. Vele graven hebben een reeks lange latten met gebeden

om de haverklap komen we een tempeltje of schrijn tegen

hier moet wel iets bijzonder lekker (voor Japanners) verkocht worden, af te leiden aan de lengte van de rij wachtenden

de man die ijsblokken levert en ze ter plaatse in stukken zaagt

een tuintje is nooit ver weg, zelfs al is de te benutten oppervlakte erg klein

Oostelijk van Ueno ligt Asakusa. Deze wijk is meer traditioneel.
Vandaag 4 mei is een van de nationale feestdagen, dit wil zeggen dat er zeer veel mensen toerist in eigen land of in eigen stad zijn en dat sommige winkels gesloten zijn.

Er is een  grote trekpleisters in Asakusa, naast een straat die Kitchenware Town wordt genoemd.
Kitchenware town is een 1 km lang gedeelte van een straat waar al het materiaal verkocht wordt om een horeca-zaak te starten. Tientallen winkels verkopen ook materiaal om in een thuiskeuken te gebruiken. Er zijn veel zaken gesloten. Ook hier wandelen wel wat mensen rond.

vele Japanners eten blijkbaar steeds buitenshuis. De grootkeukenindustrie draait hier op volle toeren, ook de toeleveranciers van materialen

In restaurants van vele landen, zoals bvb. België, krijgen we een menu voorgeschoteld waar in woorden de verschillende gerechten benoemd zijn. In een land zoals China kregen we dikwijls een menu met foto’s van de gerechten.
In Japan echter is er al sinds eeuwen een andere manier om de gerechten die te verkrijgen zijn, voor te stellen. Op deze foto zie je niet het echte voedsel, maar een wassen voorstelling ervan. Het lijkt echt en het is aantrekkelijk voorgesteld

niet alleen voedsel, ook verschillende soorten drank worden op deze manier voorgesteld

en ze kunnen daarin ver gaan … . Waarschijnlijk is dit in Japan de beste manier om mensen tot kopen aan te zetten

deze zaak maakt de schotels naar de wensen van de klant. De wassen afbeelding, gelijkend op de echte schotel, kost veel geld. Daarom worden er nu al dozen verkocht die de klant zelf nog moet “bereiden” en schikken op een schotel. Voor vele standaardmaaltijden kan zo een doos gekocht worden

echt typisch Japans …

nee, niet echt, maar van was

Een soortgelijk iets bestaat ook in plastiek, maar dat lijkt veel minder echt.

De eerste trekpleister is Sensouji, een boeddhistische tempel die oorspronkelijk in de zevende eeuw werd gesticht om een klein gouden beeldje van de God van de Handel onderdak te geven. Het beeldje, volgens de legende, was terecht gekomen in de netten van 2 vissers. De meeste gebouwen die we nu zien zijn gebouwd na WO II.
De tempel en de hele commerciële bedoening er rond, trekt zeer veel mensen.

Kaminarimon is de roodgelakte toegangspoort tot de tempel met een zeer grote papieren lantaarn in de toegang

als we toekomen is het nog redelijk kalm, een deel van de winkeltjes tussen de poort en de tempel zijn nog gesloten en de grote massa komt pas later

de koeken en koekjes worden hier ter plekke gemaakt, gebakken, versierd, verpakt en verkocht. We zien verscheidene van deze zaken met een heel team medewerkers om de vraag te kunnen volgen. Hier is de zaak semi-industrieel

en hier nog zuiver handenarbeid. De wafelijzers worden manueel gevuld en telkens met de hand gedraaid om de warmte egaal te verspreiden

ondertussen komen we aan bij de tweede poort

met 3 grote papieren lantaarns

hier geen water om de handen te wassen, maar een wierookvat. De mensen wiuven de rook naar hen toe, over hun gezicht, hoofd, haar, …

opzij de 5-verdiepingen-pagode

en dan de tempel. Hier geen verbod om de schoenen aan te houden en maar een klein verbod om foto’s te nemen (dat zien we pas als de foto’s al genomen zijn)

misschien staat daar ergens dat kleine boeddhabeeldje tussen …

de papieren lantaarns zijn blijkbaar een handelsmerk van deze tempel

overal in Japan te zien, maar hier zijn ze met velen, de riksja-lopers

als we de jongelui bezig zien lijkt dit niet de beste job voor hun rug te zijn

een voorbeeld van een menu die men als ontbijt kan kiezen: rijst, wieren, gedroogde vis en een tas koffie …

geef ons dan toch maar liever brood, yoghurt, sinaasappel (of beter mandarijnachtige vrucht), niet in een restaurant te krijgen, wel in de supermarkten en (het fruit) bij een groenten- en fruitverkoper of op de boerenmarkt

Hier nabijgelegen is het Edo Craft Museum waar nu nog voorwerpen vervaardigd worden op de wijze van 150 jaar geleden

zoals de Japanse poppen

en het enige meubilair dat een woning rijk is

De doorsnee woning is klein. Een kamer dient gelijktijdig als woonruimte en als slaapruimte. De tatami-mat dient overdag om op te zitten, ’s nachts wordt er een futon, een soort dunne matras, opgelegd. Nog een dekbed erboven en de slaapstede is klaar. De dekbedden hangen overdag dikwijls buiten, de futon wordt opgerold en het tafeltje waar de mensen aanzitten kan weer bijgeschoven worden.

een voorbeeld van een appartementsgebouw met steeds een balkon achter een muur, een airco en waslijnen

Overal zijn hier kleine, lokale schrijnen

kaart Tokyo 2 : Sumida City
oppervlakte 13,75 km2,  255.520 inwoners, 18.584 inwoners/km2
(ter vergelijking Brussel stad 32,61 km2, 177.480 inwoners, 5322 inwoners/km2)

Dichtbij de tempel is er de trekpleister Tokyo Skytree. Deze digitale televisietoren werd in mei 2012 in gebruik genomen en geopend voor het grote publiek. Deze toren is met zijn 634m hoogte, de hoogste vrijstaande TV-toren ter wereld en de tweede hoogste structuur, na de Burj Khalifa in Dubai. De Tokyo Skytree is geen gebouw ss omdat er slechts een klein deeltje toegankelijk is.
De 5 onderste verdiepingen zijn uitgebouwd en vormen een zeer groot shopping- en eetcenter.

de Tokyo Skytree staat aan de overzijde van de Sumida rivier, in een iets meer moderne wijk. Het gouden gebouw op de voorgrond met de liggende vlam is de Flamme d’or building. Als iets chique moet zijn, geef het dan een Franse naam, zo is de mode in Japan

Op 350m hoogste is het Tembo deck waar toeristen een 360° panoramisch zicht op Tokyo en Kanto hebben. Op 450m hoogte is er een tweede uitzicht, de Tembo Galleria.

Net zoals bij de 5-verdiepingen pagode is de toren bestand tegen aardschokken. Bij de toren is er een 375 hoge gewapende betonnen kolom met daar rond een metalen constructie die beiden afzonderlijk bewegen bij een mogelijke aardschok. Op die manier wordt meer dan 50% van de aardtrilling opgevangen.

We komen op de middag aan bij Skytree.  Er staan grote filles wachtenden om een ticket te kopen en een andere file staat aan te schuiven bij de liften.  Blijkbaar worden de ticketten verkocht voor een bepaald uur zodat iedereen boven rustig kan rondkijken.  Men moet dan ook maar rijtje schuiven bij de lift op het aangeduidde uur.
Op een bordje zien we dat de ticketten voor vandaag al uitverkocht zijn.  Wat verder hangt er een bordje dat buitenlanders een fast-ticket kunnen kopen  (kost 7€ meer), dus niet op uur en niet in een file om naar boven te gaan.  Dus dat kopen we dan maar, want ook de volgende dagen zal de toestand soortgelijk zijn.

De topsnelheid van de lift die ons naar 350m hoogte brengt is 600m/min

Enkele zichten op Tokyo vanaf 350 m hoogte

de rivier is de Sumida

richting zee

Tussen Koto City en Sumida City ligt de Onagi river, in feite een kanaal dat gegraven werd tijdens de begintijd van Edo om mensen, voedsel en materiaal aan en af te voeren van Kyoto naar het grote kasteel in Edo. Over deze vrij smalle rivier liggen enkele bruggen.

bij deze brug zien we een bordje in de Duitse taal “Kölner Aussicht” met de uitleg dat deze brug gemaakt is naar model van een brug over de Rijn in Keulen en dat het uitzicht hier even mooi is dan in de Duitse stad. Nochtans zijn Japanners expert in bruggen bouwen, maar deze zal waarschijnlijk romantisch overkomen …

Langs de Sumida rivier, een belangrijke rivier op het grondgebied van Tokyo, is er in Sumida City een pad aangelegd waar het aangenaam wandelen is.

de bestrating van het wandelpad varieert regelmatig. Over de ganse langte staan er struiken en bloemen, behalve daar waar er zitbanken staan om de wandelaar te laten genieten van het uitzicht

op de Sumida varen toeristenboten richting Tokyo Bay, daar waar de rivier in de zee uitmondt

ook over de Sumida zijn er zeer regelmatig bruggen

we zien meestal huizen langs de rivier, maar ook enkele hoge appartementsblokken. Hoe kan het ook anders als er zo een grote hoeveelheid mensen per vierkante km wonen

en dan kruisen we weer die andere wereld van snelwegen hoog boven de woonwereld. Hier horen we het verkeer voorbij rijden

Op weg naar het volgende museum, verlaten we de rivier. Ook hier zijn de wegen ruim en wonen mensen vooral in de hoogte

toren van een telecombedrijf

Het Edo-Yokyo museum is gehuisvest in een kolosaal groot gebouw en werd in 1993 geopend.

Architect Kiyonori Kikutake ontwierp het gebouw dat een oppervlakte heeft van 30.000 m2 (3ha) en een hoogte van 62,2m.
Het museum belicht de geschiedenis van Edo vanaf 1590 toen de eerste shogun hier aankwam om er te wonen en zijn macht te ontplooien, ver van de keizer die in Kyoto woonde. In 1603 besliste de shogun dat Edo zijn hoofdstad werd.

de eerste brug in Edo op ware grootte zorgt voor de toegang tot de tentoonstelling

een maquette van een luxueuze villa van een van de vazallen van de shogun. Nadat de villa afgebrand is, werd ze nooit opnieuw gebouwd. Aan de hand van tekeningen op panelen en op schuifwanden heeft men deze villa kunnen reconstrueren

een picknickset uit het midden van de 19^de eeuw

De shogun had een schrik van het katholicisme en verbood dat in zijn land. Japanners mochten niet meer naar het buitenland reizen en buitenlandse schepen mochten niet meer aanleggen in Japan. Vanaf 1639 mochten enkel Nederlanders en Chinezen aanleggen in de haven van Nagasaki (op het zuidelijke eiland Kyushu). Hen werd echter verboden om de haven van Nagasaki te verlaten en Japans grondgebied te betreden tenzij op de dag van een geregeld bezoek aan de shogun.

een afbeelding (bijgewerkte kopie van toen) van een Nederlands koopvaardijschip

naast de vele maquettes is hier een bronzen beeld van een van de eerste shoguns

Een tweede deel van het museum belicht de geschiedenis vanaf 1868 toen de naam Edo werd vervangen door Tokyo De shogun werd afgezet ten voordele van de keizer die van Kyoto naar Tokyo verhuisde.

een voormalig theater op ware grootte.  Dikwijls worden hier in het weekend stukken opgevoerd

Tijdens de Meiji periode, vanaf 1868 tot begin WO II werden westerse technieken en technologieën in Japan ingevoerd zoals stenen gebouwen, elektrisch licht, trams en treinen en auto’s.

al vanaf de laatste shogun werden boeken gedrukt. Tijdens de Meiji periode kwamen snel gedrukte boeken ter beschikking voor o.a. het onderwijs

Het kasteel werd voor het grootste deel ontmanteld en grote delen ervan kregen andere bestemmingen.
Er bleven echter vele houten huizen en tijdens de Grote Aardbeving van Kanto in 1923 werd een belangrijk deel van de stad verwoest. De heropbouw zorgde tevens voor de modernisatie. Maar bombardementen tijdens WO II verwoesten weer zowat de gehele stad. Nadien kon men met een propere lei aan de heropbouwbouw beginnen.
Vele aspecten van deze evoluties worden vooral in panelen weergegeven, voor een deeltje in het Engels.

Met de snelle evolutie en de enorme toename van de consumerende bevolking kwamen o.a. problemen van lucht- en watervervuiling.

grafiek met de uitstoot van enkele vervuilende gassen. Maatregelen zorgen voor de vermindering ervan. Maar bv. de massa auto’s waarvan velen met draaiende motoren tijdens (urenlange) stilstand tonen ons dat vele Japanners nog niet begrijpen dat de bijdrage van elkeen belangrijk is.

Het gebouw heeft nog ruimte voor tijdelijke tentoonstellingen. Voor ons is de permanente tentoonstelling al voldoende.

Naast het Edo-Tokyo museum bevindt zich het National Sumo stadium and Museum. Sumo is een soort worstelen dat ooit ontstond in de Shinto verering. De beide worstelaars zijn heel vette mannen (spieren zijn niet de hoofdzaak) die binnen een ring elkaar moeten duwen tot een van beiden met zijn voeten buiten de ring staat of ligt. Die laatste is dan verloren. Elk gevecht duurt slechts kort omdat de ring vrij klein is.
Om de 2 maanden vindt er in Japan een tornooi plaats voor Sumo worstelaars, waarvan 3x in Tokyo. Op zondag 10 mei start het eerstvolgende tornooi. Tot 2005 was Sumo een uitsluitend Japanse aangelegenheid. Maar ook mannen uit andere landen, vooral uit Mongolië, kwamen op de proppen en zij wonnen vanaf 2006 de tornooien. 2 Europeanen, een Bulgaar en een blonde Est hebben ook een tornooi gewonnen ergens in de laatste 10 jaar.
Nu we toch dichtbij zijn gaan we even langs. Het stadium zelf is gesloten, het museumpje is open. Er lopen ook enkele van de zwaargewichten rond in hun kimono.

het Sumo stadium

affiche die het tornooi aankondigt. Op dit moment zijn de meeste plaatsen al uitverkocht. De duurste plaatsen gaan tot bijna 200€

een van de worstelaars. Soms kan men een gratis oefenstonde bijwonen. Dan moet men perfect stil zijn om de zwaargewichten niet te storen

het haar van de worstelaars moet op een speciale manier gekapt zijn, uniform

nog een affiche met afbeeldingen van de favorieten

naar verluid zouden hier in de omgeving enkele zaken zijn waar buitenmaatse kledij verkocht wordt

Kaart Tokyo 3: Chiyoda City
oppervlakte 11,64 km2,  53.370 inwoners,  4.585 inwoners/km2  (een belangrijke deel van de oppervlakte is park)
(ter vergelijking Brussel stad 32,61 km2, 177.480 inwoners, 5322 inwoners/km2)

Centraal in de stad is er het keizerlijk domein. Hier bevinden zich nog de versterkte muren van het fort (kasteel) van de shogun die vrede bracht in Japan. Een klein deel van het domein is open voor het publiek. Een deeltje ervan is gewoon open met grote vlakten met grijze kiezel en weilanden met her en der pijnbomen. Een ander deel is enkel toegankelijk tijdens de dag en ligt binnenin een omheining.

het gedeelte met de grijze kiezel is helemaal niet mooi. Bovendien zien we regelmatig mensen hun schoen uittrekken om de kiezelstenen er uit te gieten

één van de twee bruggen die toegang geeft tot het volledig gesloten gebied

Op een ander moment zien we vanaf een uitzicht het keizerlijk paleis in de tuinen liggen. Dit gebied van het domein is volledig afgesloten

De muren van het Edo kasteel zijn nog steeds te zien

in de omheinde tuin die toegankelijk is voor het publiek is er een rozenperceel met bloeiende rozen (begin mei)

toch even de gelegenheid om een foto te nemen van een soort kledij die we in Japan regelmatig zien bij jonge (of soms oudere) meisjes

fietsen met normale wielen en fietsen met superkleine wieltjes …

Heel lang was de keizer een soort godheid voor Japan, in het Shintoïsme. De bevolking mocht zelfs niet kijken naar de keizer. Maar sinds het verlies in WO II tijdens het bewind van keizer Hiroito, is er niets meer overeind gebleven van die goddelijke positie. Nu is de keizer een ceremoniële figuur die niets meer te zeggen heeft. De overerving van de titel gebeurt enkel in mannelijke lijn. De huidige troonopvolger heeft maar 1 dochter en dat brengt blijkbaar hevige spanningen teweeg voor de echtgenote van de troonopvolger. Ze verschijnt niet meer in het openbaar. Gelukkig heeft de broer van de troonopvolger, de tweede dus in lijn, een zoon. Waarschijnlijk moet er in de meer dan 1300-jarige keizerlijke geschiedenis zich meermaals zo een situatie hebben voorgedaan. De keizerlijke kaste was zo gesloten dat er wel steeds voor een oplossing zal gezorgd zijn.

buiten de omwallingsgrachten ligt de moderne stad met hoogbouw

In de uithoeken van dit park liggen enkele musea. Het National Museum of Modern Art bestaat uit het museum zelf en uit een annex, de Craft Gallery. Vandaag mogen we gratis binnen wegens de eerste zondag van de maand.

het gebouw van de Craft Gallery doet me eerder denken aan een pensionaat in Vlaanderen

De kunstvoorwerpen hebben vooral te maken met de theeceremonieën.

i.p.v. een geschilderde muurversiering in de theekamer, is dit werk uit 2015 van Mitsuko Asakura, geweven met o.a. zijde, goud en zilver, en handmatig gekleurd met natuurlijke kleurstoffen

deze waterpot werd door Mitsuo Masuda (1909-2009) gemaakt toen de kunstenaar 72 was.

dit potje, om droge thee in te bewaren, werd in 1945 door Gonroku Matsuda (1896-1986) gemaakt. Hierbij gebruikte de kunstenaar de klassieke techniek voor het lakken. De mandarijneend op het deksel is door speciale oude Japanse technieken vervaardigd

In het Nationaal Museum van Moderne Kunst is slechts een klein gedeelte van hun grote collectie tentoon gesteld.

“three stars” uit 1919 door Shoji Shekine (1899-1919) . De titel verwijst naar de 3 sterren in de riem van het sterrenbeeld Orion. Er zijn verschillende theorieën over de figuren op het doek dat geschilderd werd in een periode dat de kunstenaars onder invloed van de Europese schilderkunst stonden. Misschien heeft de kunstenaar zelf in het midden een doek rond zijn hoofd, zoals Van Gogh nadat hij zich een oor heeft afgesneden

“Nude Beauty” uit 1912 van Tetsugoro Yorosu (1885-1927). Dit doek was het eindwerk voor het graduaat schilderkunst aan de Tokyo University of Arts. De opdracht was “a halve nude women sprawled out in a meadow”, het geliefkoosde onderwerp van de leraar. Yorosu was een rebelse leerling en hij schilderde enkele tegendraadse details: een hand en de twee voeten van de vrouw zijn averechts, de neusholten zijn extra zwart en hij schildert zwarte okselharen. Het doek heeft een speciale vermelding in de Japanse schilderkunst omdat het een van de eerste werken is waar de invloed van Van Gogh en andere post-impressionisten op de Japanse schilderkunst duidelijk aanwezig is

“mother and child” uit 1934 door Shoen Uemura (1875-1949). In tegenstelling tot de bijna wezenloze figuren uit de traditionele Japanse schilderkunst, maakte Uemura, kort na de dood van zijn moeder dit werk waarin emotie getoond wordt

Er is ook nog het Science Museum waar zo ongeveer alleen Japans gebruikt wordt. We zien er heel veel families met kinderen, maar we gaan niet naar binnen (wegens de eentaligheid).

We    wandelen verder in de wijk

op zondag wordt er op een aantal bouwwerven verder gewerkt, maar niet op volle kracht

sommige lagere buildings hebben een gedeelte van de gevel waar bloeiende planten een deel van uitmaken

Een eindje verder ligt het station dat geografisch min of meer centraal in Tokyo ligt, het Tokyo Station. Dit station is niet het belangrijkste van Tokyo, wel het mooiste. In het gebouw is een hotel gevestigd dat in 1915 zijn deuren opende. Enkele jaren geleden is het helemaal vernieuwd en het hoort bij een keten van luxe hotels.

een deel van de gevel van het station

een deel van de gevel waar het hotel achter verscholen zit

de koepel van het station binnenin

waarschijnlijk een tekenschool op zondag met als opdracht de gevel van het station te tekenen

en dit is niet niets

In de buurt zijn nog veel hoge gebouwen te zien.

een mooie combinatie tussen klassiek en hedendaags

Niet ver van Tokyo station ligt een ander opvallend gebouw, het Tokyo International Forum, bedacht door de Amerikaanse architect Rafael Viñoli. Het gebouw bestaat uit 2 delen en kan gebruikt worden voor allerlei doelen.

Een foto binnenin het meest speciale van beide gebouwen

de vorm lijkt deze van een spoel

centraal in dit gebouw is er de voornaamste toeristische dienst van Tokyo. Maar geen van de drie dames begrijpt en spreekt Engels

Op zondag vindt er een markt plaats van allerlei spullen.

er zijn heel wat mensen die hier komen snuisteren

op de banken zitten mensen met hun picknick

een restaurant in het ander deel van het museum wil toch een gezellige sfeer creëren tussen al dat staal en glas. Dus dan maar een houten deur als toegang geplaatst

het gaat er gezellig toe op de markt met een vrij hoge temperatuur en de zon van de partij

vele mensen gebruiken nu een parasol om de zon buiten te houden

Mister Minit kleeft ook hier zolen terug op de schoenen

hier is een bakkerij met veel keuze. Als klant neem je in Japan een dienblad en een tang, je wandelt rond en legt de gekozen koeken, cakes of belegde broodjes op je dienblad en gaat ermee naar de kassa. Daar wordt alles per stuk verpakt en afgerekend.

bij drukke kruispunten in steden van Japan, krijgen op een bepaald moment alle voertuigen rood en alle richtingen voetgangers groen. Ook kruislings mag er dan overgestoken worden

En nog wat gebouwen

Net ten zuiden van het centrale park ligt het Hibiya park.

op het gras worden tentjes opgezet en de zondagse picknick wordt uitgehaald

sommige mensen lezen. De boeken beginnen (naar onze norm) achteraan en de tekst wordt van rechts naar links en van boven naar beneden gelezen. Daar waar ook Engelse teksten bijstaan is het gewoon horizontaal en van links naar rechts. Te begrijpen dat de mensen soms het noorden kwijt geraken zoals op de wegenkaarten

Dit weekend staan er kraampjes, het lijkt een groen project te zijn.

In het uiterste zuidwestelijke hoekje van Chiyoda City ligt het New Otani Hotel. We overnachten er niet (veel te duur en niet onze stijl) maar we bezoeken hun Japanse tuin. Die is open voor het grote publiek.

exportprodukten zijn dikwijls verschillend van deze bestemd voor de binnenlandse markt. Godiva maakt koekjes voor de Japanse markt en verkoopt 6 beste pralines voor de uitzonderlijke prijs van 54€!

de tuin is niet groot. Er komen enkele rode bruggetjes voor die steeds een contrast vormen met het groen van de planten

naast de feestzaal voor huwelijken is er een Zen-tuin aangelegd, met enkele planten

de azalea’s zijn uitgebloeid, maar deze felgekleurde bloemen trekken de aandacht

We gaan langs in de tuin van het hotel als we Minato-City bezoeken.

Kaart Tokyo 4: Minato City
oppervlakte 20,34 km2,  218.200 inwoners,  10.728 inwoners/km2
(ter vergelijking Brussel stad 32,61 km2, 177.480 inwoners, 5322 inwoners/km2)

Minato City is een grote stad waar meerdere plaatsen een bezoek waard zijn.
Roppongi is de eerste wijk die we aandoen.
Daar is het Shiba-Koën park met daarin de Zojoji tempel. Dit park behoort niet tot één van de befaamde parken van Japan, maar door de bloeiende rozen waarvan sommige geuren, is het er leuk wandelen.

een baksteenrode roos

en een die lichtpaars gekleurd is

In de tuin is de nabijgelegen Tokyo Tower te zien

Zojo-ji was de familietempel van de Tokugawa clan, de shogun waarvan we het mausoleum in Nikko bezochten. De eerste tempel werd in 1393 gebouwd en verhuisde in 1598 naar deze locatie omde spiritualiteit van zuidoost Edo op te krikken en om een rustplaats te bieden voor de pelgrims op hun weg naar Edo. Ooit was dit de heiligste plaats van de stad met 48 onder-tempels en meer dan 100 andere gebouwen. In 1867 eindigde het shogunaat met de 15^de en laatste shogun. De macht kwam weer aan de keizer. Zojo-ji geraakte helemaal in verval en kende verschillende branden. Midden de jaren 1970 werd een deeltje opnieuw gebouwd en nu geeft het geheel ons de indruk pas onlangs opnieuw gebouwd of gerestaureerd te zijn.

de toegangspoort tot de tempel

binnenin lijkt alles nog zeer nieuw te zijn. We zien affiches met de datum april 2015 opening. Waarschijnlijk is dit (en andere) gebouw(en) helemaal nieuw

hier staat ook een vroegere televisietoren, een kopie van de Eifeltoren uit de tijd dat Japan heel wat westerse producten heeft nagemaakt. Ook hier zijn vele winkels en eetgelegenheden en bezoekers kunnen tot 250m hoogte gaan. Deze Tokyotower heeft echter aan belang ingeboet door de opening van de Skytree

Een eindje verder wandelen en we komen bij Roppongi Hills.
Roppongi was sinds de val van de shogun en het herstel van het keizerrijk een militair gebied voor de troepen van de keizer. Tijdens de Amerikaanse bezetting van Japan namen de Amerikanen de kazernes in. Roppongi werd een gebied waar buitenlanders kwamen om de bloemetjes buiten te zetten. Nog steeds is Roppongi een uitgaansgebied. Door 3 recente ontwikkelingsprojecten echter heeft Roppongi meer stijl en waarde gekregen.

sommige gebouwen hebben hier een minder saai uiterlijk
Roppongi Hills is het eerste van de 3 waar we langs gaan. Bij de ontwikkeling van dit stadsdeel zijn alle elektriciteitskabels, die op andere plaatsen het beeld ontsieren, gebannen.

aan de overkant van de straat echter, is alles bij het oude gebleven

nog enkele beelden van de buurt

Er is groen voorzien, er zijn enkele beeldhouwwerken op openbare plaatsen, er zijn een aantal daktuinen voorzien en er is een theater waar optredens kunnen plaats vinden met een gratis toegang.

In Roppongi Hills staat een beeld van Louise Bourgeois, Maman, een reuzengrote spin uit brons, roestvrij staal en marmer.

Daarnaast is de 54 verdiepingen tellende Mori Toren ontworpen door Kohn-Pedersen Fox.

In deze toren bevindt zich het Mori Art Museum. Op dinsdag, feestdag in Japan, vertelt een medewerker van het museum ons dat de wachttijd aan de kassa meer dan 2u bedraagt. We zullen terug komen wanneer iedereen weer aan het werk is en de scholen weer open zijn.
Op donderdag is er helemaal geen wachttijd meer.Met het toegangsticket kunnen we een tijdelijke tentoonstelling van Star Wars bezoeken. Die tentoonstelling bevindt zich op de 52^ste verdieping, waar ook de “Tokyo View” is. Dit is voor ons interessanter. Er zijn ramen helemaal rond en we bevinden ons een eind van de Skytree. Dus weer andere zichten.

omdat we lager staan dan op de Skytree, is het alsof we dichter bij de gebouwen staan

een van de snelwegen die zich door de stad slingert, een eind boven de leefwereld

Er is nog een tijdelijke tentoonstelling met als titel “simple forms” waar heel ongecompliceerde werken te zien zijn. Omdat we geen foto’s mogen maken en er op internet zo ongeveer niets te vinden is, is enkel de affiche een voorbeeld.

National Art Center Tokyo is het tweede project. Het museum heeft een oppervlakte van 48.000 m² en is een ontwerp van Kurokawa Kisha. De gevel bestaat uit golven groen glas. Dit museum is het grootste in zijn soort in Japan. Het museum echter heeft geen enkel eigen werk in bezit. Het biedt ruimte voor tijdelijke tentoonstellingen.

ongeveer de helft vaan de reusachtige gevel

een foto van het museum genomen vanaf het uitzicht op de nabij gelegen Mori Tower

Ook hier zien we enorme files staan, wachtend voor de toegang tot de tentoonstelling “Louvre - Margritte”. We zoeken in Japan niet om Europese kunst te zien, wel Japanse.
In een deel van het gebouw is er nu een 13-daagse tentoonstelling van Japanse, nog niet gelanceerde, kunstenaars met schilderijen, prints, beelden, handwerkkunst en fotografie. Deze wordt jaarlijks georganiseerd door de vereniging Kokugakai die de “vrije schepping” promoot. In 2015 gebeurt dit voor de 89^ste maal, enkel in 1945 werd er geen tentoonstelling georganiseerd.
Alle werken die nu tentoon gesteldzijn, zijn in 2015 gemaakt.

een van de drie werken van Tsunehito Nonomiya

naam enkel in het Japans vermeld

naam enkel in het Japans vermeld

werk van Kyoko Ebina

naam enkel in het Japans vermeld

naam enkel in het Japans vermeld

in de grote zaal staan veel beelden, elk van een andere kunstenaar

het werk stelt de metro voor. Van waar kennen we dit beeld?

in de museumshop wordt Belgisch bier verkocht en luxe schrijfpapier van het merk dat wij 40 jaar geleden in huis hadden

Het derde project wordt Tokyo Midtown genoemd. Het is een enorm groot complex met kantoren, winkels, woongelegenheden, een congresgebouw, 2 musea en een tuin, dat alles rond en in een toren van 248m.

de tuin

de toren

de kleine, gemakkelijk bereikbare fonteintjes trekt kinderen aan

Iets verder ligt nog het Nezu Museum. Het gebouw is van architect Kengo Kuma. Later is er nog een stuk aangebouwd om meer ruimte te hebben voor tentoonstellingen.

gelukkig zijn we hier enkele minuten voor de opening van het museum.  Voor ons is de wachttijd erg kort.  Een uur later echter staan de wachtenden als een heel eind ver.

Tijdens het jaar biedt het museum een collectie Oosterse schatten aan met onder andere kunst uit China

een mooi recipiënt in koper

Elk jaar tijdens de tweede helft van april en de eerste helft van mei, worden de kroonstukken naar boven gehaald en is er een tijdelijke tentoonstelling “Irises”. De belangrijkste meesterwerken zijn twee schermen die elk uit 3 gevouwen panelen bestaan en door Ogata Korin (1667-1716) zijn beschilderd met irissen. Daarnaast worden telkens nog andere werken van hem tentoon gesteld. Omdat Korin 300 jaar geleden gestorven is, is er dit jaar een meer uitgebreide tentoonstelling over zijn werk met stukken uit andere musea, met als titel “Secret of Korin’s Design” Ook hier is een absoluut verbod om te fotograferen (voor een stukje omzeild) Dus naast de affiche, die buiten het verbod valt, heb ik enkele foto’s van internet gehaald.

affiche

een stukje uit een andere reeks van 3 dubbele panelen dat duidelijk zijn schildertechniek toont

de 2 reeksen panelen met irissen. Het papier waarop Korin schilderde was goud gekleurd. Hij gebruikte enkel blauwe en groene verf voor deze beide werken
(op http://www.asianartnewspaper.com/article/new-nezu-... kan je een van de reeks panelen op groter formaat bekijken)

het belangrijkste geleende werk “Red and White Plum Blossoms) bestaat uit een dubbel paneel waar in het midden een rivier is geschilderd. Op het rechtse paneel is een pruimenboom met rode bloesems, op het linker paneel een pruimenboom met witte bloesem

Bij het museum hoort een mooie tuin, die tijdens het jaar meer de moeite is dan de permanente collectie. Het kroonstuk in de tuin is een water met de blauwe irissen.

de tentoonstelling “irises” vindt telkens op dit moment van het jaar plaats omdat de irissen nu bloeien. Op dit moment zijn ze zelfs al bijna uitgebloeid

De tuin is mooi en goed onderhouden

Enkele foto’s van opmerkelijke gebouwen die we tijdens onze wandeling in de buurt van het museum hebben genomen

Vandaag gaan de kinderen terug naar school.  Een kiekje van enkele kleuters in uniform

de meeste scholen schrijven een uniform voor, sommige echter niet.  Slechts enkele scholen hebben ook een uniform voor schoenen

Minato City grenst aan de baai van Tokyo.  Tussen Minato en het eiland Odaiba, dat tot Koto City behoort, is er de Rainbow Bridge. Deze hangbrug is 910m lang en heeft slechts 1 pijler.  Voor een gedeelte telt de brug 2 verdiepingen, de bovenste is voor de snelweg, de onderste bevat een gewone baan, een monorail en 2 voet- en fietspaden.  Zeven weken geleden reden we op de bovenste verdieping, nu gaan we er met de monorail over.

de monorailbaan staat op hoge poten

de brug gezien vanaf het eiland

zicht van uit de monorail op de omgeving

de monorail rijdt op wielen met banden.  Er is geen bestuurder aanwezig, alles gebeurt automatisch

Kaart Tokyo 5: Koto City  
oppervlakte 40 km2, 482.950 inwoners, 12.077 inwoners/ km2

(ter vergelijking Brussel stad 32,61 km2, 177.480 inwoners, 5322 inwoners/km2)

We bezoeken het eiland Odaiba, dat vrij dicht bij het vasteland van Tokyo ligt, in het zuiden van Koto City
Sinds de opening van de Rainbow Bridge in 1993, is het eiland sterk ontwikkeld. Mensen uit Tokyo komen graag naar hier. Er is een strand en vooral veel vrije ruimte.
Via een monorail en via een bus-boot is het eiland met de rest van Tokyo verbonden.

Vanaf het strand is er een goed uitzicht op de Rainbow Bridge. Omdat het vandaag, woensdag, de laatste vakantiedag is, en mooi weer, zijn er nog wat mensen naar het strand afgezakt.

het strand

hun levenswijze getrouw om de zon te schuwen, lopen, zitten en pootjebaden de Japanners met hun gewone (stads)kledij.  We zien kinderen zelfs met hun gewone schoenen en kousen aan in het smerige water van de baai gaan

Van op het eiland is er een goed zicht op de Rainbow Bridge

Veel meer mensen echter zijn verzeild geraakt in een soort pretpark, winkelcomplexen, een reuzengroot warmwaterparadijs restaurants en andere vertier-gelegenheden.

er staan hier niet zo veel gebouwen, maar ze hebben wel een speciale constructie

de Japanners hebben niet alleen een kopie vaan de Eiffeltoren staan, ook dame Liberty heeft hier een kopie staan

en Europa wordt verder nage-aapt. Begin mei (nu) vindt hier het Oktoberfest plaats, de bierfeesten uit München.  Niemand in Japan verstaat het woord oktober, dus geen probleem

met de klederdracht

het bier en de glazen

lange tafels met etend en drinkend publiek

en zelfs de Duitse vlag (hier als handdoek) ontbreekt niet

dit gebouw doet me denken aan een gebouw op La Defence (Parijs).  Wellicht geraken we hier nog het "Japangevoel" kwijt

Wij bezoeken ook het Miraikan of duidelijker het National Museum of Emerging Science and Innovation.

het museum

het museum binnenin

Japan pakt graag uit met robot’s

er zijn verschillende klassen waar praktijklessen gegeven worden. En dat op een vrije dag. Voorinschrijving is noodzakelijk. We zien de deelnemers aandachtig luisteren

mensen zijn aandachtig bezig met een of ander onderwerp

sommigen echter zijn een en al oog voor hun mobieltje

In dit museum zien we kaarten waarop de bewegingen van de aardkorst onder Japan en de zee, worden weergegeven.  De aarde beeft hier permanent, alleen zijn de bewegingen meestal zo klein dat ze niet voelbaar zijn.   In Japan is op verscheidene plaatsen meetapparatuur opgesteld die trillingen meet.  Het aantal zal worden uitgebreid tot 1000.

In het noorden van Koto City bezoeken we een tuin en een musum

naast het museum bevindt zich een kleuterschool. Al de kleuterleidsters staan in de rij om de kindjes en hun mama te verwelkomen. De moeders gaan mee met hun kinderen en wachten babbelend tegen elkaar, in de schaduw van hoge bomen. We zien geen omheind terrein waarbinnen het schoolgebouw ligt

Het Tokyo Museum of Contemporary Art is een groot gebouw bestaande uit glas, beton en metaal. Het museum bestaat in 2015 20 jaar.

het gebouw dat de zalen omvat en

een deel van de lange gang

het plein voor het museum met een kunstwerk

de lange gang binnen heeft enkel een infostand en een kassa

en een verzameling oud ijzer omgezet tot “Rocking Mammoth” door Kenji Yanobe in 2005

achter de lange gang zien we door het raam nog een kunstwerk. De titel en de naam van de kunstenaar vinden we niet direct

ook hier een zee van ruimte bij een trap

Koshi Ito heeft hier een massa materiaal (aluminia en veldspaat) op een zeer groot oppervlak grond geordend en het de naam “Eros Alumina” gegeven. Hiervan mogen we een foto nemen

Het museum heeft een collectie van 4.700 stuks, na-oorlogse hedendaagse kunst, slecht 150 zijn tentoon gesteld. In de reisgids staat vermeld dat er een aantal werken van Roy Lichtenstein in de collectie zitten, we zien er een (foto van internet gehaald)

Girl with Hair Ribbon van Roy Lichtenstein, sinds 1994 in het bezit van dit museum. Ook de achterzijde in karton wordt getoond. Het hangt vol stickers en is beschreven en geeft de geschiedenis weer van het traject van dit schilderij nadat het weg gegaan is uit het atelier van de kunstenaar?

40% van de werken, eigendom van het museum, zijn prints die in het bezit waren van Tokyo Metropolitan Art Museum, voor dit museum de deuren opende.
De “collection becoming” is de naam van de tentoonstlling op dit moment van werken uit hun permanente collectie

werk van Toeko Tatsuno (1950-2014) uit 1990. Er hangen enkele werken van deze kunstenaar

werk van Yokoo Tadanori uit 2001

een van de werken van Sam Francis (1923 – 1994) uit 1985

In de omgeving van het museum staan ook enkele gebouwen die uitspringen boven de woonblokken

We wandelen verder naar de tuin van de wijk. De meeste gebouwen zien er verzorgd uit, maar deze eigenaar verzamelt allerlei materiaal op zijn oprit

overal zien we tussen de huizen een opening, soms zelfs met ramen of een balkon. Om een parkeerplaats te hebben wordt de gelijkvloerse verdieping niet bebouwd en wonen de mensen op het tweede en het derde (het grondniveau wordt hier verdieping 1 genoemd)

Kiyosumi gardens is een tuin van meer dan 8ha, geopend in 1932. Ooit was dit de tuin van een van een legendarische rijke koopman. Tijdens de periode 1716-1735 behoorde dit gebied toe aan de voorzitteer van de Chiba prefectuur. In 1878 was dit en omliggend gebied eigendom van de stichter van Mitsubishi. Hij richtte de tuin in om er zijn personeel van te laten genieten en om recepties voor hoge gasten te laten doorgaan. Hij liet vele verschillende stenen van overal in Japan aanvoeren en hij liet een meer maken waarvoor hij water van de nabijgelegen rivier liet omleiden.
Na de Grote Aardbeving van Kanto in 1923 was een deel van de tuin en vooral de woongelegenheden vernield. De tuin werd toen geschonken aan de (toenmalige) stad Tokyo, die hem opknapte en opende in 1932.

de voorjaarsbloesems zijn al uitgebloeid, de zomerbloesems komen pas einde mei, begin juni

Zoals in verschillende Japanse tuinen wordt het pad hier gevormd door stapstenen

dit zijn de enige bloemen die nog bloeien in deze tuin

in het water en op stenen in de zon zien we veel schildpadden. Er zijn Roodwangschildpadden (die in België verkocht worden om binnenshuis in een terrarium te houden) en andere

hoewel het verboden is de vissen te voederen, komen de koi-karpers naar de kant gezwommen van zodra er iemand langs komt

bruggetjes zorgen voor afwisseling in het landschap

een reiger houdt geduldig de wacht tot er een vis van gepast formaat voorbij komt zwemmen

dit zijn de enige irissen (van de zeer vele planten) die nog in bloem staan

de baksteenrode blaadjes van de Japanse esdoorn laten het zonlicht door en lijken kleine lampjes te zijn

Kaart Tokyo 6: Chuo City
oppervlakte 10,18 km2, 138.840 inwoners, 13.639 inwoners/ km2
(ter vergelijking Brussel stad 32,61 km2, 177.480 inwoners, 5322 inwoners/km2)

In 1603 werd voor de verbinding tussen Edo en Kyoto de eerste brug gemaakt, de Nihombashi (letterlijk Japan-brug). Een kopie van deze brug is te zien in het Edo-Tokyo Myseum. De brug is vele malen herbouwd. Nu ligt er zelfs een snelweg boven. Toch heeft men hier nog een mooi versierde brug gemaakt.

bij de brug is er een optreden. En zoals overal in Japan moet er een soort mascotte bijstaan

deze brug ligt onder de snelwegbrug

er zijn verschillende bronzen stukken als versiering

In het centrum van de brug ligt de oorsprong van Tokyo.

alle afstanden tot Tokyo worden gemeten vanaf dit punt, een historisch punt

Wij bezoeken een stukje van Chuo City dat grenst aan de baai van Tokyo.
Vorig jaar bezochten we in Sidney (Australia) de op een na grootste vismarkt (groothandel) ter wereld. Vandaag zijn we bij de grootste, de groothandels-vismarkt van Tokyo. Hier wordt meer dan 2.000 ton visserijproducten per dag verhandeld. Op de veiling zelf, van 5 tot 7u ’s morgens mag slechts 2 maal een groep van 60 mensen aanwezig zijn. Wie eerst komt heeft de meeste kans.
De belangrijkste handel is deze in tonijn. Blauwvintonijn is een roofdier die op scholen haring en andere vissen jaagt, ze vangt en ervan leeft. De tonijn kan tot een diepte van 400m duiken en zijn voedsel vinden. Deze vis is zeer gegeerd zowel om rauw te eten als in de bereiding van sushi. Er gaat bij de verkoop dan ook enorme hoeveelheden geld mee gepaard. Maar, volgens een Japans economisch blad, gaat de prijs van de tonijn in dalende lijn. Begin januari dit jaar werd de eerste tonijn, 180 kg zwaar, voor slechts 4,5 miljoen yen ( 36.000€) verkocht. De prijs in een restaurant of verwerkt in sushi is een veelvoud van 200 € per kg.
De Blauwvintonijn is met uitsterven bedreigd door overbevissing. Of Japan hier iets aan zal doen is maar de vraag.

(foto van internet) veiling van de Blauwvintonijn, waarbij 80% van de wereldvangst door Japan zou worden geconsumeerd

de vis wordt diepgevroren aangevoerd en verhandeld. Vandaag zien we een vrachtwagen Blauwvintonijn leveren voor verwerking

Nadien wordt de vis verwerkt en is er handel tussen grootinkopers en kleinhandelaars. Hier mag het publiek pas vanaf 9u komen kijken, mits een aantal regels te respecteren. Blijkbaar waren er in het verleden regelmatig problemen van overlast door teveel toeristen.

Voor het vistransport is ijs, veel ijs nodig. Dit is een van de ijsproductieplaatsen

bij elk bedrijf is er een klein kantoortje met op zijn minst een kassier

de moderne technologie is een telefoontoestel en een smartphone. Een rekenmachine is er altijd bij de hand. De computer echter heeft nog niet zijn intrede gemaakt op de markt

de diepgevroren tonijn is keihard als een rots. Ze worden aan de ene zijde met aan haak, aan de andere zijde met een hand opgepakt en versleept, belastend voor de rug

reusachtige en scherpe messen zijn nodig om ontdooide tonijn te versnijden

versnijding van ontdooide tonijn

diepgevroren tonijn wordt met de zaagmachine versneden

de koppen worden opzij gelegd, maar aan deze hoge prijs zal elk beetje vlees waarschijnlijk nog gerecupereerd worden

hier worden mooie stukken tonijn verpakt voor de verkoop

verder zien we alle mogelijke en onmogelijke schaal- en schelpdieren

reuze mosselen, met slechts 3 in een ganse doos

zeer grote abalones, ook al een erg duur product, gevangen in Australië

paling ligt hier ook, zij het in een eerder beperkte hoeveelheid

levende garnalen worden rauw gegeten

na een tijdje zien we dat bij verschillende bedrijven de verwerking op zijn einde loopt. De werkers hebben tijd voor een babbel

Daarnaast zijn er ook een aantal mini-restaurants die verse vis en sushi serveren. Hier zijn we lange files mensen staan en zitten wachten. Het aantal mensen dat binnen kan in zo een restaurantje is erg beperkt, misschien maximaal 10.

hier worden schoteltjes rauwe vis en andere zee-organismen verkocht. Japanners eten dit zo, ook als ontbijt (prijs vanaf 25€ voor een schoteltje tot veel meer voor een grotere hoeveelheid of voor meer speciale zee-organismen

rijen en rijen wachtenden aan bijna elk eethuisje. De mensen blijken dat gewoon te zijn

het keukentje van zo een eethuisje dat gouden zaken doet vanaf ’s morgens vroeg

we vinden hier een winkeltje met Europese kazen en wijnen. Ook dit trekt veel mensen

Gelijktijdig, maar in andere gebouwen is er ook de vroeg-groothandelsmarkt voor groenten en fruit.

hoewel we in Japan heel weinig verse groenten of fruit gezien hebben, is er in Tokyo toch een belangrijke markt voor verse producten. Veel ervan is import

paprika’s uit Nieuw-Zeeland, citrusvruchten uit Florida, wortels uit Taiwan, … Japan heeft nood aan en invoer van zowat alles

hier en daar staat er ook een detailhandelaar tussen al de dozen en pakken

feestdag of niet, de handel gaat door

in een zeer grote hall, gangen en gangen vol met bedrijven, dozen, vrachtwagens, mensen, …

Iets verder is er een natuurgebied/park Hama Rikyu. Dit gebied behoorde vroeger tot de shogun die hier eenden kwam jagen, of eerder kwam vangen.
Nu is het gebied een rust- en wandelplaats voor de bewoners van Tokyo. Een groot verschil met de drukte van de groothandelsmarkt!

de bomen worden getrimd zodat ze weer hun gecoiffeerd uiterlijk hebben. Dit gebeurt in de lente en in de herfst

hier gaat het park niet over in het landschap van de grote omgeving, maar eindigt abrupt

nog een laatste mooie bol azalea. Ook dat seizoen is weeral voorbij

het contrast tussen het theehuisje aan het meer en de grote buildings …

een meer dan 300-jaar oude pijnboom

Rond het gebied is er een tamelijk recente wijk met moderne gebouwen.

in deze building huist het hoofdkwartier van ANA (Japanse luchtvaartmaatschappij) en van Fuji

De rijbanen liggen een verdieping lager dan de plaats waar het leven zich op afspeelt

tussen al deze moderne gebouwen zien we een uurwerk staan dat 4 maal per dag in gang schiet en allerlei figuurtjes laat bewegen

Kaart Tokyo 7: Shibuyu City
oppervlakte 15,11 km2, 214.760 inwoners, 14.213 inwoners/km2
(ter vergelijking Brussel stad 32,61 km2, 177.480 inwoners, 5322 inwoners/km2)

In het station van Shibuyu is er een 30 meter lange muurschildering van Okamoto Taro (1911 – 1996) “Myth of Tomorrow”. Het werk werd in 1969 gemaakt om in Mexico een luxe hotel te versieren. Nadien is het werk voor 30 jaar verdwenen, waarna het weer is opgedoken en overgebracht naar het station. Eén van zijn bekendste werken is “Tower of Sun” gemaakt voor de wereldtentoonstelling in Osaka in 1970 (een foto van de toren is te zien in de blog over Osaka).
In “Myth of Tomorrow” worden de effecten van de explosie van een atoombom voorgesteld.

Van links naar rechts

In vele steden in Japan is het verboden op straat te roken. Uitzondering hierop zijn hier en daar de plaatsen waar een grote asbak staat. We zien dan mensen komen aangelopen om snel een sigaret op te steken en dan weer verder te gaan. Ook op parkings langs de snelweg mag er enkel gerookt worden op een welbepaalde aangeduide plaats.

Kaart Tokyo 8: Shinjuku City
oppervlakte 18,23 km2, 335.320 inwoners, 18.394 inwoners/km2
(ter vergelijking Brussel stad 32,61 km2, 177.480 inwoners, 5322 inwoners/km2)

Het station Shinjuku bestaat uit meerdere treinstations, elk van een verschillende maatschappij (in Japan zijn er vele privé treinmaatschappijen naast JR-Japan Rail), en 4 metrostations. Het geheel Shinjuku station is het grootste treinstation ter wereld met een dagelijks volume van 3,7 miljoen pendelaars tijdens de werkdagen. Daarom vinden we het beter om de buurt op zaterdag te bezoeken.

nu is het gemakkelijker om tussen de kriskras door elkaar lopende mensen, een weg te vinden

Dit treinstation bevat meer dan 30 uitgangen, meest op een ondergrondse verdieping tussen winkels, eetstalletjes, toiletten, ticketmachines, palen en andere obstakels. Het is dus belangrijk dat we goed weten waar we naartoe gaan om niet verdwaald te geraken. De raadgeving voor verdwaalde zielen is: ga naar de gelijkgrondse verdieping en kijk naar de hoogbouw verder weg, dan kan je je oriënteren.

naast Mister Minit winkeltjes, met vermelding Belgium, is er ook een Godiva winkeltje

het plan van de omgeving van een van de uitgangen

Zover is het voor ons niet gekomen. Soms is het moeilijk om te weten op welke verdieping we zijn, want er bestaan 3 verdiepingen straatniveau rond het station!

We volgen Tokyo Metropolitan Governement building. De weg er naartoe gaat door een tunnel (op de onderste straatverdieping) met zelfs een rolband.

de lange tunnel, breed genoeg om zeer veel mensen door te laten

de aankondiging voor de Olympische Spelen van 2020 hangt hier al uit. Ook in 1964 waren er O.S. in Tokyo en er is heel wat sportinfrastructuur aanwezig die bij de volgende spelen kan gebruikt worden

In het gebied van Shinkuju zijn ook zeer veel kantoren, bedrijven en hotels gevestigd, alles samen goed voor een zeer grote hoeveelheid personeel.

sommige buildings zijn lager

andere hoger

onderweg zien we hier een reisbus staan met reklame voor Tomas de trein en zijn vriendjes

De regering van de metropool Tokyo, de 23 steden die samen de prefectuur vormen + de gebieden rond de prefectuur die samen de Grote Metropool Tokyo vormen met meer dan 35 miljoen inwoners, heeft voor haar diensten 2 torengebouwen en een kleiner gebouw voor de vergaderzalen. Het grootste van beide torengebouwen is 243m hoog en splitst op een grote hoogte in 2 torens. Dit moet het beeld geven van een kathedraal. Op 202m is er in elk van beide torens een observatoriumverdieping waar bezoekers gratis kunnen komen.

het minst hoge van beide torengebouwen

en het hoogste

hier achter zitten de vergaderzalen verscholen

Naast het beeld van een kathedraal moet de bouwstijl ook de indruk wekken van een grote chip.
Het geheel van de Tokyo Metropolitan Governement buildings is van de hand van de Japanse architect Kenzo Tange (1913-2005) and associates. Deze man tekende ook het Hirochima Peace Memorial Park. De regeringsgebouwen dateren uit de jaren 1990.

Dit is het derde uitzichtpunt waar we Tokyo aan onze voeten zien liggen, een in het centrum, een in het oosten en nu dit in het westen. We zien echter nergens een einde komen aan de metropool.

het is vandaag mistig waardoor het zicht in de verte onbestaand is

Niet ver van de regeringsgebouwen staan het Shinkuju Park Tower building met daarin het Hyatt hotel hoog boven de stad. Ook dit bouwwerk is van Tange (and associates).

Dichter bij het station is nog een opmerkelijk bouwwerk, de Mode Gakuen Cocoon Tower uit 2008, ontworpen door hetzelfde architectenbureau (maar na de dood van Kenzo Tange).

In dit gebouw van 203,65m hoogte en een grondoppervlakte van 3541m2, zijn er 3 scholen gehuisvest. Een van de scholen onderricht in mode, de tweede in IT en digitale materie, de derde in medische behandeling en verzorging. In het totaal zijn er ongeveer 10.000 studenten in het gebouw.

in dit ganse gebied zien we slechts 1 woonblok staan, te herkennen aan de verschillende balkons en de was die hangt te drogen, een typisch beeld voor Japan

een niveau lager, op de hoogte van rijbanen, zien we een minder kant van Tokyo. En dit is niet eens een achtergestelde buurt!

Nog dichter bij het station komen we in het gebied waar de winkels vooral gespecialiseerd zijn in electronica-toepassingen en camera’s. We zien hier wel wat westerlingen lopen maar veel kunnen ze hier niet kopen omdat alles berekend is op 100V (in Europa 220-240V, in de VS 110V) met Japanse stekkers. Tussen deze winkels met veel flitsende reclames komen vele eetgelegenheden voor.

alles wordt fel gekleurd om op te vallen, waardoor niets meer opvalt

in het ganse gebied rond het station zien we twee van deze figuren, vuil, stinkend en slapend

Aan de andere, oostelijke, zijde van het station zijn er grote kledingwinkels en grootwarenhuizen (type Innovation) gevestigd, weer met veel restaurants en andere verteergelegenheden. Grootwarenhuizen zijn overal ter wereld gelijk!

in Japan kunnen buitenlanders slechts in 2 types ATM geld afhalen, de post en de sevenautomaten. Deze laatsten staan over het algemeen in winkels (7-eleven) en zijn 7 dagen op 7 en 24u per dag te bereiken.

Hier zien we voor de eerste maal een sevenbank: een ruimte met 5 ATM’s, geen bedienden en geen loketten

over 40 minuten gaat deze Pachinko en slots open. Nu al staat er een file klaar om geld te verspelen

alleen al aan de gevels is een grootwarenhuis te herkennen

even enkele foto’s van de Tokyo fashion

schoenen met bolletjes versierd

heel dikwijls te zien: hoge hakken en sokken of langere kousen

Wat noordelijker komen we terecht in de rosse buurt, Kabukicho. Zelfs hier is het veilig rondlopen bij klaarlichte dag.

in deze uitgangsbuurt is er ook een reuzengroot cinemacomplex

Kaart Tokyo 9: Bunkyo City
oppervlakte 11,31 km2, 215.700 inwoners, 19.072 inwoners/km2
(ter vergelijking Brussel stad 32,61 km2, 177.480 inwoners, 5322 inwoners/km2)

Waarschijnlijk moet er dicht bij het station Akihabara een muziekschool gevestigd zijn, want eens over de brug van de Kanda rivier komen we de ene winkel na de andere tegen waar muziekinstrumenten verkocht worden.

In deze buurt bevindt zich de Nikolai Cathedraal van de Russisch ortodoxe kerk, gebouwd tussen 1884 en 1891.

Aan de andere zijde van de Kanda rivier is nog een typisch Japans iets gevestigd, namelijk een winkel die origami papier produceert en ook les geeft in origami. Origami is in oorsprong Chinees en bestaat erin om papier te vouwen. Tijdens het Edo tijdperk is origami ingeburgerd geraakt in Japan.

In principe start het vouwen met een vierkant blad papier, in een of in meerdere kleuren. Er mag niet geknipt worden, niet gekleefd worden en er mogen geen foute vouwen gemaakt worden. Het einddoel is een figuur te maken uit dat ene blad papier. Origami kan gebruikt worden om zeer eenvoudige figuren te verkrijgen –denk aan het papieren hoedje of bootje dat we ooit als kind leerden vouwen.

Een ganse reeks voorbeelden van eenvoudige vormen

Vele mensen echter maken erg ingewikkelde structuren. Er bestaan boeken met de uitleg om moeilijke figuren te maken, vooral in de Japanse taal.

de moeilijkste figuur welke we hier zien, een kever. Om de mooie afgeronde vormen te krijgen wordt het papier bevochtigd op het einde van de vouwerij

om deze bolvorm te maken zijn er meerdere papieren nodig die allemaal op dezelfde manier gevouwen worden en nadien in elkaar geschoven worden tot dit geheel

In het gebouw van Origami Kaikan wordt het papier gemaakt, is er een verdieping met een tentoonstelling van origami en is er een verdieping met een winkel van papier en boeken.

gevouwen kimono’s

kleinere blaadjes papier wordt in zakjes per 10 stuks verkocht

grote bladen papier zij vrij duur tot zeer duur

de tekening op het papier wordt gekozen in functie van het onderwerp dat gevouwen wordt

Als we op deze laatste verdieping komen worden we uitgenodigd om naar de vouwdemonstratie door Kazuo Kobayshi te komen kijken. Deze man, zoon van de stichter en eigenaar van de zaak, vouwt papier alsof het niets is, terwijl hij praat (in het Japans) tegen toeschouwers.

Kazuo Kobayashi

Kazuo Kabayashi heeft ook verschillende werken geschreven. Hij promoot niet de origami van de moeilijke vormen, maar wil het papiervouwen eenvoudig houden zodat vele mensen er plezier aan kunnen beleven.

een roos, vrij eenvoudig (lijkt het toch) te maken

zowel de dalmatiër als de tulp worden uit 2 vellen gemaakt

de roos krijgt een dubbelzijdig klevertje en kan dan op de kledij “gespeld” worden