Reisverhaal «provincie Reggio di Calabria»

Calabria | Italië | 8 Reacties 04 Juni 2016 - Laatste Aanpassing 04 Juni 2016

Juni, tijd om ergens in Europa te kamperen

Calabria

Tot einde mei hebben we gewacht om te beslissen waar we in juni naartoe zouden trekken, met de auto en de tent. Omdat regen niet verenigbaar is met tentkamperen, besloten we naar het zuiden van Italië te trekken. Ook Zuid-Spanje behoorde tot de mogelijkheden, Spanje deden we echter tijdens de vorige jaren aan.
We vertrekken vroeg op de dag van de stakingen en betogingen in België, om Brussel voor de files te bereiken. Maar blijkbaar hadden nog vele honderden, of beter duizenden anderen datzelfde idee. Voor ons echter is het vakantie, voor die andere autobestuurders in het weeral eens de zoveelste treinstakingen op weg naar hun werk.
De eerste avond, in de Algäu, in Zuid-Duitsland, laten we de tent en het kampeergerei in de auto en overnachten we in een B&B. Gelukkig want ’s nachts giet het bakken water.
Met “de vlam in de pijp” rijden we de volgende dag over de Brennerpas. Ook nu nog wordt deze weg over de Alpen zeer veel gebruikt door vrachtwagens. Het regent deze dag afwisselend met korte opklaringen. Nu houden we halt een veertigtal km boven Rome en we zetten de tent op. Door de regen ’s nachts en vooral ’s morgens, pakken we nat in.
De derde dag zien we nog veel regen, maar een eind ten zuiden van Napels, op meer dan 2100 km van huis, breekt de zon door en verminderen de wolken.
Eindelijk in het zuiden van Calabrië vinden we een kampeerklimaat. We hebben een drie jaar-oude campinggids mee, de beoogde camping echter blijkt niet meer te bestaan.
In ons hoofd is er een mix van vooral Spaans en minder Italiaans, maar beetje bij beetje halen we het Italiaans weer boven. Zo komen we te weten dat hier dichtbij, in het dorpje Palmi, op de Monte Sant’Elia (een berg van bijna 600m hoog, recht boven de zee gelegen) een camping te vinden is. De camping is erg mooi gelegen in een bos, er zijn allerlei voorzieningen zoals tennispleinen en een minigolf, met bijhorend sanitair, een restaurant-pizzeria en een aantal plaatsen om een kampeerwagen, caravan of tent te zetten. Het blijkt geen officiële camping te zijn, we zijn hier helemaal alleen als kampeerders, het is voor ons een perfecte plaats. Voor ons beiden is er voldoende sanitair. De man die de camping open houdt is een Italiaans, zoals we Italianen kennen van onze vele reizen in dit land in de 80-ger jaren van vorige eeuw: zeer vriendelijk en behulpzaam, vooral te ondervinden omdat we hun taal spreken.

onze tent op de camping van Monte Sant’Elia

Calabria is een van de armste regio’s van Italië. Dat zien we aan de prijzen in het restaurant van de camping, een fractie van de prijs in België zowel voor het voedsel als voor de drank. Een fles van 1l (spuit)water kost hier 1€!

ook de prijs van het voedsel is beduidend lager dan in België. Op dit moment is er veel en erg lekker vers fruit

af en toe zien we een paard rondwandelen. Als het dier ons ziet, maakt het rechtsomkeer. Verder lopen er ook nog kippen en eenden rond. De pauw zit in een kooi, de hengst achter een afsluiting

We hebben in het verleden reeds enkele malen door Calabrië gereden, op weg naar Sicilië. Calabria, of de teen van Italië, is zeer bergachtig. Een snelweg bestaat hier uit een aaneenschakeling van tunnels en bruggen. Nu, in 2016 is de snelweg over zijn ganse lengte klaar. In het verleden moesten we nog een stuk langs de nationale weg, berg op, berg af. Momenteel is men nog bezig aan de afwerking. De snelweg is een werk van ingenieurs om het traject, de bruggen en de tunnels te plannen, aannemers en werklieden die de plannen realiseren.

Kaart van Italië waar Calabria in het rood is aangeduid. Omdat Italië op een laars gelijkt, is Calbria de voor- en middenvoet, en het uiterste zuiden, de teen

Calabria is één van de landstreken van Italië en bestaat uit 5 provincies. Wij verblijven nu in de provincie Reggio di Calabria

Calabrië heeft een aantal stadjes en dorpjes en vooral veel natuur. De cultuur wordt gevormd door de geschiedenis. Tussen de 8^ste en 6^de eeuw vC werd dit gebied, samen met Sicilië, gekoloniseerd door de Grieken en behoorde dit gebied tot de Magna Grecia, Groot Griekenland. De meeste steden in Calabria zijn gelegen langs de kust en gesticht door de Grieken. De zuidelijke stad, nu Reggio di Calabria, is door de Grieken gesticht.

Kaart van Calabria waarop het rode kruisje de plaats Palmi aanduidt, waar we eerst verblijven

Palmi zelf ligt op 125 m hoogte. Er is een strandje. Het mooiste zicht voor ons is dat op de Monte Sant’ Elia, de berg waarop de camping ligt.

zicht op Monte Sant’ Elia van uit Palmi

in de stad is er wel wat leegstand en eerder vervallen huizen. Hier echter zien we een mooi gebouw

het strand van Palmi, gezien vanaf de berg waarop we kamperen

het stadje Palmi, gezien vanaf dezelfde berg. Het stadje lijkt op zeeniveau te liggen, in werkelijkheid is er een hoogteverschil van 125 m

De zonsondergang en het uitzicht op de Eolische eilanden vanaf de Monte Sant’ Elia, is erg mooi.
De Eolische eilanden is een groep van 6 vulkanische eilanden ten noorden van Sicilië.

het uitzichtpunt op de Monte Sant’ Elia. De campingeigenaar brengt ons hier heen. We wandelen te voet terug, geen 10 minuten stappen

we waren ooit op het eiland Vulcano voor enkele dagen. Daar is, net zoals op 4 andere eilanden, de vulkaan niet meer actief. De bodem is erg vruchtbaar en zwart van kleur. Het meest bekende eiland ligt het meest noordelijk en is Stomboli. Hier is de vulkaan dagelijks actief

Stomboli waarop een kleine uitbarsting te zien is (rechts) naast de permanente gaswolk (links)

de Eolische eilanden

zicht op de noordelijke toegang van de Straat van Messina, de engte tussen Calabria en Sicilië

Om de plaatsje zuidelijker van Palmi te bezoeken volgen we de kronkelende kustweg

op een aantal plaatsen hebben we mooie uitzichten op de kust

de wegkanten zijn bezaaid met allerlei soorten bloemen in een scala van felle kleuren

13 km zuidelijker ligt Bagnara Calabria. Het stadje ligt mooi deels op een iets minder steile helling, het andere deel ligt aan de zee.

zicht op een deeltje van Bagnara (aan zee)

Bij de afdaling rijden we over een mooie, oude brug. Vlakbij ligt het hertogelijk paleis van de familie Ruffo di Calabria. Het gebouw lijkt niet meer bewoond te zijn.

de oude brug

het hertogelijk Ruffo paleis. Zou dit van de voorouders van Paola zijn?

Bagnare heeft een mooie lungomare, af en toe echter ligt de promenade open gebroken of is er een toegang tot de zee voor de mensen en de vissersboten.

een helling waarop vissersboten liggen. Bagnare heeft immers geen haven(tje)

zicht op de bovenstad van Bagnara. Hoger in de bergen is één van de zeer vele viaducten van de snelweg te zien. Beneden op de foto zie je het strand. Dat bestaat uit keien. Nu, net voor het toeristische seizoen, wordt er zand aangevoerd om een meer aangenaam strand te creëren

aan het noordelijk deel van het strand ligt de Aragonese toren uit de 15^de of 16^de eeuw. Langs de Tyrrheense kust (kust langs de westelijke zijde van Italië) kwamen zeerovers en overvallers van kustplaatsen voor, welke zich via de zee verplaatsten. Om het land te beschermen waren een aantal van deze torens gebouwd

zicht vanaf de toren op Bagnara. Hier is goed te zien dat het stadje een gedeelte op de helling heeft en een deel langs de kust

Bagnara is een vissersdorp. Op diepe plaatsen in de Middellandse zee leven allerlei vissen, waaronder zwaardvis. In het begin van mei komt het koudere, voedselrijke zeewater, naar de oppervlakte. Daardoor moeten de zwaardvissen hun voedsel hoger zoeken, en dat vinden ze dan in de vrij ondiepe Straat van Messina. Bagnare ligt dichtbij waardoor in mei en juni vissers ook wel zwaardvis naar boven halen.

verkoop van zwaardvis

Iets minder dan 20 km zuidelijker ligt Scilla, natuurlijk ook aan de zee. Scilla is dé plaats van waar in vroegere tijden de noordelijke toegang tot de straat van Messina werd bewaakt.

zicht op Scilla. Door de rots van Scilla wordt het stadje aan de zeezijde in 2 gedeeld. Daarnaast bestaat er nog een heel eind hoger gelegen bovenstad

Scylla is een zeemonster uit de Griekse mythologie. Vroeger werd er vermoed dat het monster hier, bij de straat van Messina woonde. Het monster zorgde immers in de zee voor draaikolken waardoor schepen konden vergaan. Hier, bij Scilla, komen in de zee ook draaikolken voor, vandaar de naam van het stadje.

Scilla is zeer toeristisch. Het deel waar vroeger de vissers woonden (en nu deels nog) is heel erg autoluw en mooi onderhouden.

een huis in dit gedeelte van Scilla

nog een mooi huis

hier valt de deur op

deze (historische) bron heeft de naam “Ruffo bron”. Ook hier duikt de naam Ruffo weer op

er zijn verschillende “bronnen”, telkens versierd zoals in vroegere tijden

op verschillende plaatsen langs de wandelstraat kan men trappen afdalen tot bij de zee. Hier hebben we een mooi zicht op de rots en het kasteel bovenop, het Ruffokasteel!

hier zijn toch heel wat vissersboten te vinden, momenteel wordt er vooral op zwaardvis en een tonijnachtige gevist

aan de voet van de rots is er een kunstmatig haventje. Ook hier liggen vissersboten

Het vissen op zwaardvis vereist wel een erg speciale techniek. Er wordt geen net, noch een hengel gebruikt

de schepen hebben een hoge uitkijkpost die bemand is door 2 mannen. Zij moeten in het heldere water speuren om de zwaardvis op te merken. Wanneer ze één zien roepen ze en zet het bootje koers naar de richting waar de vis is gezien. Als de vis dichtbij is, wordt één (of meerdere, dat weten we niet) harpoen afgeschoten. Wordt de vis geraakt, dan wordt die meegesleept met het vissersbootje (dat achteraan hangt) naar de kant. De vis wordt opgehaald en verkocht in fijne moten

het zeewater is hier heel helder. Zelfs vanaf de kant kan men diep nog rotsen waarnemen.

als men van bovenaf recht in het water kijkt, kan men diep in het water voorwerpen (en ook vissen) waarnemen

Het kasteel ligt hoog op de rots, dichtbij de zee. We willen weten hoe het zit met die Ruffo familie, dus we zoeken de weg naar boven

Foto 38 we vragen aan mensen van ter plaatse de weg naar boven, goed voor een langere babbel. Ik moet steeds afwegen of een woord nu Spaans of Italiaans is, en dan snel het gepaste gebruiken. Dat zal elke dag een beetje beter lukken…  (hoop ik toch)

benieuwd of we boven seffens iets meer te weten komen over de Ruffo familie

En ja, één van de dames die toegangskaartjes verkoopt, weet het antwood. De Ruffo familie is verspreid over Calabria en bestaat uit verschillende takken. De Scillatak bestaat uit de grootvader, de vader en de broer van Paola. In 1918 heeft de grootvader, naast een aantal adelijke titels (graaf van…, markies van …, en nog 8 meer, ook de titel “prins van Scilla” gekregen. De grootmoeder van Paola was ook al Belgisch, haar vader stierf toen zij 8 jaar was (zij was de jongste van 7 kinderen). De man was bevriend met Mussolini ! Albert en Paola komen af en toe in de buurt, telkens incognito. Ze zijn te herkennen doordat Paola Italiaans spreekt en hij enkel Frans en natuurlijk door foto’s van op internet. We krijgen een uitgebreide uitleg van de vriendelijke dame.

een klein gedeelte van het kasteel is militair domein. Hier staat de vuurtoren

mooi uitzicht van het bovenste terras op de visserswijk en het bovenste deel van de stad

en op het andere deel aan de zee, waar zich een mooi wit strand bevindt. Het lijkt wit zand te zijn

bij nader toezicht, wat later, blijkt dit strand uit witte kiezel en vooral uit grote witte keien te bestaan

Reggio di Calabria is een trekpleister omdat in het archeologisch museum de twee bekende bronzen beelden van Riace zijn tentoon gesteld. Vroeger was dit museum erg oud en stofferig met de beelden die in de kelder te vinden waren. Onlangs werd het museum helemaal vernieuwd. Nu zijn er 4 verdiepingen waarbij de geschiedenis van Magna Grecia verhaald wordt, gedocumenteerd met vele gevonden voorwerpen. Het verhaal start bij de achtste eeuw vC op de bovenste verdieping en eindigt bij de bronzen beelden, op de gelijksvloerse verdieping. Om iedere bezoeker de kans te geven de beelden rustig te bewonderen, en om de beelden goed te bewaren, worden mensen via een soort sluis bij mondjesmaat toegelaten tot de zaal met de 2 bronzen.

inkomhall van het museum, helemaal in de stijl van een hedendaags museum

heel kort vermeld men ook vondsten uit lang vervlogen tijden. In Calabria zijn enkele resten van Neandertalers gevonden en hier een rotstekening van het oerrund. In deze Romito grot heeft men de tekening gedateerd op 10.500 jaar vC.

enkele vonsten uit de Magna Grecia tijd

en de twee bronzen beelden, de ene 2m en de andere 1,98m. De beelden dateren uit de vijfde eeuw vC. Ze zijn op een of andere manier op de zeebodem terecht gekomen en door een sportduiker in 1972 ontdekt.

de beelden zijn helemaal onderzocht en opgekuist en staan nu op een aardbevingsveilige sokkel

Verder heeft Reggio een lungomare of een wandeldijk.

hier staan we aan de straat van Messina, met aan de overzijde, niet veraf, Sicilië

de lungomare is zeer mooi aangelegd, volgens de plaatselijke mensen, de mooiste van het hele land…

er zijn vele kleine parkjes aangelegd door allerlei organisaties of bedrijven. Zij mogen dan een bord bij hun parkje plaatsen, een goede vorm van reclame voor hen. Voor wat, hoort wat …

Ook het centrum van de erg steile stad is mooi. De stad werd overigens voor een belangrijk deel verwoest tijdens de aardbeving van 1908 en nog eens door bombardementen tijdens de tweede wereldoorlog.

de kathedraal

opvallend tussen de meestal witte gevels

een mooie villa, leegstaand, en van dichtbij wel serieus onderkomen

tijdens de volgende dagen bezoeken we Calabria verder.